«Ψυχολογικό & Ηθολογικό τεστ (περί των Αξιών μας)»

Λέγεται πως το παρακάτω τεστ το εφάρμοζε μια Βέλγικη εταιρεία προκειμένου να προβεί σε προσλήψεις. Όταν διέρρευσε, η χρήση του απαγορεύτηκε επειδή αποκάλυπτε τον χαρακτήρα κάθε υποψηφίου. Το τεστ “επιβάλλει” να διαβάστε την παρακάτω ιστορία και να απαντήστε στην ερώτηση όσο πιο αυθόρμητα και γρήγορα μπορείτε. Λοιπόν:

Είναι δυο νησιά γειτονικά. Στο ένα ζει ένας άγριος (βάρβαρος, απολίτιστος με γένια...), και ένας πολιτισμένος (Ευρωπαίος λέει το τεστ). Στο άλλο ζουν αρκετοί άνθρωποι, μεταξύ αυτών και μια κοπέλα που είναι ερωτευμένη με τον Ευρωπαίο και έχει "σχέση" μαζί του. Θέλει να πάει στο απέναντι νησί προκειμένου να συναντήσει τον αγαπημένο της. Ρωτάει το μοναδικό βαρκάρη του νησιού, πόσα θέλει να την πάει απέναντι με τη βάρκα του. Ο βαρκάρης της απαντά ότι δε θέλει λεφτά και ότι θα την πάει στο νησί του καλού της, υπό τον όρο ότι θα είναι γυμνή μέσα στη βάρκα.
Η κοπέλα σοκάρεται...δεν ξέρει τι να κάνει και πάει να ζητήσει τη βοήθεια του σοφού του νησιού. Αυτός αφού, την άκουσε με προσοχή, της απάντησε: "Να κάνεις παιδί μου αυτό που σε προστάζει η καρδιά σου..." Κι έτσι η κοπέλα αποφάσισε να πάει γυμνή, προκειμένου να συναντήσει τον αγαπημένο της. Πράγματι τυπικός ο βαρκάρης την πήγε. Στην προκυμαία όμως ήταν ο άγριος...ο όποιος μόλις είδε γυναίκα και μάλιστα γυμνή… τη βίασε... Τη στιγμή του βιασμού έρχεται ο Ευρωπαίος βλέπει το σκηνικό και έξαλλος λέει στην κοπέλα να τα μαζέψει και να φύγει αμέσως, πως δεν την θέλει πια και πως χωρίζουν! Και τη διώχνει...

Τέλος ιστορίας.

Εσείς πρέπει να αξιολογήσετε τα πέντε πρόσωπα, από τον καλύτερο στον χειρότερο, δηλαδή, στο νούμερο 1 αυτός που πιστεύετε ότι ήταν ο καλύτερος, στο 2 ο αμέσως επόμενος ... και στο 5 ο χειρότερος όλων... Σας θυμίζω τα πρόσωπα: Άγριος, Ευρωπαίος, Κοπέλα, Βαρκάρης, Σοφός. Απαντήστε αμέσως και αυθόρμητα. Μην αναλύσετε το πώς και το γιατί... [Προσωπικά πιστεύω ότι δεν βλάπτει εάν σκεφθείτε την απάντησή σας και εάν μπορείτε να την αιτιολογήσετε!...]

Παρακάτω θα βρείτε και θα διαβάσετε το “κλειδί της ερμηνείας” της απάντησής σας [διότι δεν υπάρχει “σωστή” απάντηση!...]:

Λοιπόν…

Καθένα από τα πέντε πρόσωπα της ιστορίας μας [υποτίθεται πως (και μπορεί να είναι αλήθεια…)] αντιπροσωπεύει κάτι. Συγκεκριμένα:

Ο Βαρκάρης, την αξία και σημασία που δίνουμε στα χρήματα.

Η Κοπέλα, την αξία και τη βαρύτητα που δίνουμε στο συναίσθημα.

Ο Σοφός, τη σημασία που δίνουμε στη λογική.

Ο Άγριος, τη σημασία που δίνουμε στο σεξ, στη ζωή μας.

Ο Ευρωπαίος, τη βαρύτητα που αποδίδουμε στην κρίση – άποψη του κόσμου για εμάς.

Η σειρά, συνεπώς, με την οποία κατατάξατε (από τον καλύτερο προς τον χειρότερο) τα πέντε πρόσωπα της ιστορίας, αποκαλύπτει πώς αξιολογείτε, ιεραρχικά, ό,τι καθένας αντιπροσωπεύει!....

«Άνθρωποι που πέρασαν τη ζωή τους ρυθμισμένα και ήρεμα»

Του Τάσου Λειβαδίτη

Άνθρωποι που πέρασαν τη ζωή τους ρυθμισμένα και ήρεμα,

ανάμεσα σε ώρες εργασίας και αμίλητα συζυγικά νεκρόδειπνα.

Λίγος καφές στο τέλος του φαγητού για τη χώνεψη,

λίγα όνειρα για το φόβο της καρδιοπάθειας,

λίγη ελεημοσύνη για τη σωτηρία της ψυχής.

Ώσπου μια νύχτα,σηκώνονται στη μέση του δείπνου ξαφνικά

από συνήθεια,μάλιστα,παίρνουν και το καπέλλο τους-

και χάνονται. Που πάνε; Κανείς δεν ξέρει. Μα η δίψα τους καίει

κι η απόγνωση μεγαλώνει τους ορίζοντες.

Έτσι σκέφτηκαν, δηλαδή, να κάνουνε για μια στιγμή.

Ύστερα πέρασε.

Σκουπίζουνε το λίγο ιδρώτα πλάι στη μύτη

και μπαίνουν αθόρυβα στην κρεββατοκάμαρα.

Ενώ στο διάδρομο

μένει μονάχο,πάνω στην καρέκλα,το καπέλλο

σαν το πικρό ανάχωμα ενός τάφου,

που σκέπασε βαρειά κι ανέκκλητα

όλη τη ζωή τους.

Για την Ελλάδα (“…ρε γαμώτο”!...): O “Δωδεκάλογος του Γύφτου” (του Κωστή Παλαμά)

Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα

παινεμένη, θα 'ρθει κι η ώρα,

και θα πέσεις, κι από σέν' απάνου η Φήμη

το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει

σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.

Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι.

Θα 'ρθει κι η ώρα· εσένα ήταν ο δρόμος

σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση,

σαν το δρόμο του ήλιου· γέρνεις· όμως

το πρωί για σε δε θα γυρίσει.

Και θα σβήσεις καθώς σβήνουνε λιβάδια

από μάισσες φυτρωμένα με γητειές·

πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια

κι από τις δροσοσταλαματιές·

θα σε κλαιν' τα κλαψοπούλια στ' αχνά βράδια

και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές.

...................................................

Και θα φύγεις κι απ' το σάπιο το κορμί,

ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα,

και δε θά' βρει το κορμί μια σπιθαμή

μες στη γη για να την κάμει μνήμα,

κι άθαφτο θα μείνει το ψοφίμι,

να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά,

κι ο Καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη

κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.

Όσο να σε λυπηθεί

της αγάπης ο Θεός,

και να ξημερώσει μιαν αυγή,

και να σε καλέσει ο λυτρωμός,

ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!

Και θ' ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,

θα γθυθείς της αμαρτίας το ντύμα,

και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,

θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί,

σαν το κόρφο το γυναικείο, σαν το κύμα,

και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα,

για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

Τα φτερά,

τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!

[Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου / Προφητικός]

Υ.Γ.: Συναφές, κατά τη γνώμη μου, και το “Ομπρός” από το “Πνευματικό Εμβατήριο” του Άγγελου Σικελιανού, εδώ: http://eaglestefanos.blogspot.com/2008/06/blog-post_30.html