Μην κρατάς τίποτα (Μια ινδική ιστορία)

Ο φίλος μου άνοιξε το συρτάρι από το κομοδίνο της γυναίκας του κι έβγαλε ένα πακέτο τυλιγμένο σε ακριβό ριζόχαρτο. “Αυτό είπε δεν είναι ένα οποιοδήποτε πακέτο, είναι ακριβά εσώρουχα.” Πέταξε το περιτύλιγμα και θαύμαζε το ακριβό άγριο μετάξι. «Το αγόρασα την πρώτη φορά που πήγαμε στην Νέα Υόρκη πριν 8 ή 9 χρόνια". "Δεν το χρησιμοποίησε ποτέ. Το κρατούσε για μια ειδική περίπτωση" «Πιστεύω ότι είναι η κατάλληλη περίπτωση" Πλησίασε το κρεβάτι και άφησε τα εσώρουχα με τα άλλα πράγματα που θα πήγαινε στον νεκροθάφτη. Η γυναίκα του μόλις είχε πεθάνει. Γυρνώντας προς εμένα μου είπε: “μην κρατάς τίποτα για μια ειδική περίπτωση. Κάθε μέρα που ζείς είναι μια ειδική περίπτωση. " Ακόμα σκέφτομαι αυτές τις κουβέντες που μου άλλαξαν τη ζωή. Τώρα διαβάζω πολύ και καθαρίζω λιγότερο. Κάθομαι στο μπαλκόνι και θαυμάζω τη φύση, Χωρίς να με στεναχωρεί η ακαταστασία του κήπου. Περνώ περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους και λιγότερο χρόνο δουλεύοντας. Κατάλαβα ότι η ζωή πρέπει να είναι ένα σύνολο εμπειριών που σε γεμίζουν και όχι μια απλή επιβίωση. Δεν φυλάσσω πια τίποτα. Χρησιμοποιώ τα ακριβά κρυστάλλινα ποτήρια κάθε μέρα. Βάζω τα καινούργια μου ρούχα για να πάω για ψώνια αν αποφασίσω έτσι ή το επιθυμώ. Δεν κρατώ το ακριβό μου άρωμα για τις ειδικές περιπτώσεις, το χρησιμοποιώ όποτε το θέλω. Η φράση ' μια μέρα...' και ' μια απ’αυτές τις μέρες ' εξαφανίζονται από το λεξιλόγιο μου. Αν αξίζει τον κόπο να δείς ή να ακούσεις ή να κάνεις κάτι, κάν’ το τώρα. Δεν ξέρω τη θα έκανε η γυναίκα του φίλου μου, Αν ήξερε ότι δεν θα ήταν εδώ 'αύριο' που όλοι μας παίρνομε τόσο αψήφιστα. Πιστεύω ότι θα είχε φωνάξει την οικογένεια και καλούς φίλους. Πιθανόν να είχε καλέσει και κάποιους παλιούς φίλους για να ζητήσει συγνώμη και να συμφιλιωθεί για κάποιες παλιές αστείες διαφορές. Θέλω να πιστεύω ότι θα είχε πάει να φάει κινέζικα που τόσο αγαπούσε. Είναι αυτά τα μικρά πράγματα που αν δεν γίνουν θα με δυσαρεστούσαν αν ήξερα ότι οι ώρες μου ήταν μετρημένες. Θα με δυσαρεστούσαν γιατί έπαψα να βλέπω καλούς φίλους με τους οποίους θα επικοινωνούσα μια ' μέρα '… Θα με δυσαρεστούσαν γιατί δεν έγραψα ένα γράμμα που ήθελα να γράψω ' μια απ αυτές τις μέρες '. Θα στεναχωριόμουν και θα λυπόμουν γιατί δεν είπα στους πολύ δικούς μου συχνά και αρκετά πόσο τους αγαπώ. Τώρα προσπαθώ να μην καθυστερώ, να μην κρατώ ή φυλάω τίποτα που Θα μπορούσε να προσφέρει γέλιο και χαρά στη ζωή μας. Κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου ότι είναι μια ξεχωριστή μέρα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα κάθε λεπτό είναι ξεχωριστό.

Φυλαχθείτε

«Μην εμπιστεύεσθε τους σκοταδιστές

που σβήνουν τους πολυελαίους των ονείρων,

που σφραγίζουν τους φεγγίτες τ’ ουρανού,

για να μην μας καλημερίσει ο ήλιος.

Υπερασπιστείτε την αθέατη παρουσία της Σιωπής

εξορκίζοντας τις επελάσεις των βέβηλων ερτζιανών.

Κρατηθείτε μακρυά από τις νυχτερίδες

με τα σουβλερά δόντια της αμφιβολίας,

που φαρμακώνουν τον όρθρο των λογισμών.

Αμπαρώστε τις πόρτες, ξεκλειδώστε τις καρδιές,

φέρτε ξύλα από το δάσος της προγονικής κληρονομιάς

και κρατείστε αναμμένο το τζάκι της τόλμης.

Φυλαχτείτε. Θαρσείτε. Ο τυφώνας θα περάσει!

Εμείς πρέπει να παραμείνουμε ζωντανοί!

Γιάννης Ανδρικόπουλος

Πηγή: Περιοδικό «Ο κόσμος της Ελληνίδος» τ.542 (Σεπτ.-Οκτ. 2007)

Ρίσκο!

Είσαι για ένα ταξίδι στ' ανοιχτά;

Είσαι για ένα ρίσκο;

Θέλω να μου υποσχεθείς

πως δε θα πάρεις

μετεωρολογικό δελτίο.

Πως δε θα’ χεις μαζί σου

προμήθειες και αποσκευές.

Πως δε θα γεμίσεις

το πλεούμενο με σωσίβια.

Θα δέσουμε την άγκυρά μας

στα φτερά των γλάρων.

Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας

το πιο τρελό δελφίνι.

Θα σου χαρίσω

όλο το γαλάζιο του πελάγου.

Όλο το χρυσάφι του ήλιου.

Όλο το ροζ του δειλινού.

Να χεις χρώματα πολλά

να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.

Θα γεμίσω τ' αμπάρι μας με όνειρα.

Να χεις πολλά.

Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν.

Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε

τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα

και θα μπαλώσουμε τις τρύπες

που μας άνοιξαν τα σκυλόψαρα.

Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας

στ΄ άλμπουρο να ξεπλυθεί.

Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;

Για ένα ρίσκο;

(Αλκυόνη Παπαδάκη)

ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/08/blog-post_13.html

Το ταξίδι μου…

Θα κρατήσει πολύ το ταξίδι μου

και είναι μακρύς ο δρόμος που θα διανύσω.

Με το πρώτο χάραμα της μέρας,

ξεκίνησα με τ' αμάξι μου

και συνέχισα το ταξίδι

μες απ' του κόσμου τις ερήμους,

αφήνοντας τα ίχνη μου

πάνω σε τόσα άστρα και πλανήτες.

Οι πιο απομακρυσμένοι δρόμοι είναι αυτοί

που σε φέρνουν πιο κοντά στον εαυτό σου,

με την πιο επίπονη μελέτη κατακτιέται

η απλότητα μιας μελωδίας.

Ο ταξιδιώτης πρέπει να χτυπήσει

πολλές ξένες πόρτες

για να φτάσει στην δική του,

και πρέπει να ταξιδεύσει

σε όλους τους έξω κόσμους

για να φτάσει τελικά στο ιερό

το πιο μυστικό στο εσωτερικό της καρδιάς.

(Rabindranath Tagore)

ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/08/blog-post_13.html

Εκλογικά επίκαιρο… Πάντα επίκαιρο…

Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:

- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;"

Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:

- "Δεν είμαι σίγουρη."

- "Τότε", λέει ο Άγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις."

Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν όμως να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο. Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τι ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:

- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."

Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση. Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς. Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και ρωτά τον Διάβολο:

- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."

Και ο Διάβολος της απαντά:

-Ναι. αλλά τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας έχεις πλέον ψηφίσει!!!"

ΠΗΓΗ:

http://skount.blogspot.com/2009/09/blog-post_10.html

Ν’ αγαπάς …

Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,

τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,

τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,

και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.

Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα,

τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια.

Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα

φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,

ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι

τη δική σου γαλήνη και κείνα

που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε,

και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.

[Τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού]

http://www.youtube.com/watch?v=hCTiw2XeKCY&feature=player_embedded