« “Κάποτε” και “Τώρα”…»

[Κυκλοφορεί στο Internet. Το αναδημοσιεύω]:

« “Κάποτε” και “Τώρα”…»

Κάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές, σήμερα έχει δύο.

Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες, σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα.

Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.
Τώρα τα λέμε μέσω MSN και MAIL.

Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να
ακούσουμε το κελαΐδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος. Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση.

Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες.
Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation.

Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά. Σήμερα το λέμε και με SMS.

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι. Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ ...3000 κυβικών.

Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια. Τώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο.

Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και ..ήμασταν ευτυχισμένοι.
Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα ...;

Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό. Σήμερα μας το λέει ο navigator.

Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά. Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και ...αρρωσταίνουμε.

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.

Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε. Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα.

Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι. Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ ...

Κάποτε η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό. Σήμερα είναι μαλακία.

Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από τον Σεφέρη. Σήμερα παίρνουν από τον Καρβέλα.

Κάποτε μας μάγευε η φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη, σήμερα μας ξεκουφαίνει η...Μπεζαντάκου.

Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή. Σήμερα τραγουδούν με κάτι άλλο.

Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη. Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου.

Κάποτε διαβάζαμε κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα. Σήμερα βλέπουμε τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν ...τους κακούς.

Κάποτε μας αρκούσε μια βόλτα με την κοπέλα μας σε ένα ταπεινό δρομάκι της γειτονιάς. Χέρι-χέρι, να κοιτάμε τον ουρανό, να σιγοψυθιρίζουμε ένα ρομαντικό τραγουδάκι και να ταξιδεύουμε νοητά. Σήμερα πάμε διακοπές στο Ντουμπάι, στο Μαρόκο και στις Άλπεις. Και ονειρευόμαστε ταξίδια στο Θιβέτ και τον Μαυρίκιο.

Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος». Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει» ...

Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα, σήμερα τσαντιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.

Κάποτε ζούσαμε με το μισθό μας. Σήμερα ζούμε με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε.

Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο ευτυχισμένοι! Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό. Σήμερα ... μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια της Αθηνας.

Κάποτε ιδανικό ήταν να γίνεις αναγνωρισμένος. Σήμερα ιδανικό είναι να γίνεις απλά αναγνωρίσιμος.

Κάποτε μας δάνειζε λεφτά ο αδελφός μας. Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες.

Κάποτε κοιτούσαμε στα μάτια τους ανθρώπους. Τώρα τους κοιτάμε στην τσέπη.

Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε. Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε.

Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας. Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα...

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή ...;.

«14 διαλογισμοί για μια καλύτερη ζωή (του Gabriel Jose Garcia Marquez)»

1. Δεν σε θέλω γι’ αυτό που είσαι, αλλά γι’ αυτό που γίνομαι όταν είμαι μαζί σου.

2. Κανένα άτομο δεν αξίζει τα δάκρυα σου. Εάν όμως υπάρχει κάποιο, αυτό ποτέ δεν θα σε έκανε να δακρύσεις.

3. Επειδή κάποιος δεν σ’ αγαπάει όπως θα ήθελες εσύ, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ’ αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του!

4. Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που δίνοντας σου το χέρι, σου αγγίζει την καρδιά.

5. Ο χειρότερος τρόπος να αγαπάς κάποιον, είναι, να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν θα τον έχεις ποτέ!

6. Μη σταματάς να χαμογελάς έστω και αν είσαι θλιμμένος. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σ’ αγαπήσει γι’ αυτό σου το χαμόγελο.

7. Μπορεί για όλο τον κόσμο να είσαι ένα άτομο. Όμως για κάποιο άτομο, είσαι ολόκληρος ο κόσμος του!

8. Μη σπαταλάς τον χρόνο σου με κάποιον, που δεν είναι πρόθυμος να τον περάσει μαζί σου.

9. Ο Θεός να θελήσει να γνωρίσεις πολλούς λανθασμένους ανθρώπους πριν γνωρίσεις το σωστό. Γιατί όταν το γνωρίσεις θα Τον ευγνωμονείς!

10. Μη κλαις για κάτι που τελείωσε. Χαμογέλα γιατί το έζησες!

11. Πάντα θα υπάρχουν άτομα που θα σε απογοητεύουν. Εσύ, συνέχισε να εμπιστεύεσαι. Όμως, να είσαι επιφυλακτικός με τα άτομα που θα εμπιστευθείς για δεύτερη φορά!

12. Αν δεν σου αρέσει αυτό που είσαι, γίνε ένα καλύτερο άτομο. Ποτέ όμως μην επιτρέψεις στους άλλους, να δουν αυτό που ήσουν!

13. Μη απογοητεύεσαι επειδή κάποια προσπάθεια σου απέτυχε. Τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις!

14. Έχε γεμάτη την καρδιά σου με χαρά και αισιοδοξία. Μη λυπάσαι για τίποτα. Γιατί το κάθε τι που συμβαίνει, πάντα συμβαίνει για κάποιο λόγο!

(Gabriel Jose Garcia Marquez)

Η ζωή και η επιτυχία

Σε ένα νησί του Αιγαίου ένας Αμερικάνος κάθεται το παραλιακό καφενείο πίνοντας ούζο. Σε λίγο καταφθάνει μια ψαρόβαρκα. Από μέσα βγαίνει ένας ψαράς κρατώντας τρία ωραία ψάρια.

- Ωραία ψάρια, λέει ο Αμερικάνος, τι θα τα κάνεις;

- Το ένα θα το πάρω στην οικογένειά μου και τα άλλα δύο τα πουλάω.

- Πόση ώρα σου πήρε να τα ψαρέψεις;

- Δύο ώρες , απαντά ο ψαράς.

- Γιατί δεν ψαρεύεις περισσότερες ώρες για να βγάλεις περισσότερα ψάρια; Τι κάνεις τον υπόλοιπο καιρό;

- Ξυπνάω κατά τις 9 το πρωί και παίρνω το πρωινό μου μαζί με τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Παίζουμε λιγάκι και μετά ξεκινάω για ψάρεμα. Πιάνω τρία ψάρια και γυρνάω. Ψήνουμε το ψάρι, καθόμαστε όλοι στο τραπέζι και συζητάμε και γελάμε. Μετά ρίχνω έναν υπνάκο μέχρι το απόγευμα. Παίζω με τα παιδιά μου και μετά κατεβαίνω στο καφενείο να βρω την παρέα μου. Πίνουμε κανένα ουζάκι, φιλοσοφούμε, καλαμπουρίζουμε, τσιμπάμε κανένα μεζέ και μετά πιάνουμε την κιθάρα μέχρι το βραδάκι, οπότε γυρνάμε στο σπίτι.

- Έχεις σκεφτεί ότι αν δούλευες έξη ή οκτώ ώρες θα έπιανες 9 ψάρια , θα κρατούσες το ένα , θα πουλούσες τα 8 και θα έβγαζες περισσότερα χρήματα;

- Και μετά; του λέει ο ψαράς;

- Μετά θα προσλάμβανες άλλον έναν ψαρά, θα αγόραζες και δεύτερη βάρκα και θα έπιανες 18 ψάρια.

- Και μετά;

- Μετά θα αγόραζες σιγά-σιγά και άλλες βάρκες, έως ότου θα είχες έναν μικρό στόλο. Θα έπιανες του κόσμου τα ψάρια, θα μπορούσες να εμπορευτείς μόνος σου τα ψάρια, χωρίς τον ενδιάμεσο ψαρέμπορα που χωρίς αμφιβολία θα σε κλέβει.

- Και μετά; ρωτάει ο ψαράς

- Μετά θα μάζευες και από τα γύρω νησιά τα ψάρια και θα έφτιαχνες μια μεγάλη επιχείρηση. Φυσικά μια μεγάλη επιχείρηση χρειάζεται να βρίσκεται κάπου κεντρικά, στον Πειραιά για παράδειγμα.

- Και μετά ;

- Μετά όταν η εταιρεία σου θα είναι πολύ μεγάλη, θα την εισάγεις στο χρηματιστήριο και θα βγάλεις πολλαπλάσια χρήματα.

- Και μετά ;

- Όταν θα έχει φθάσει η μετοχή στα ύψη , θα την πουλήσεις .

- Και μετά; ρωτάει ξανά ο ψαράς.

- Μετά, θα πάρεις τα χρήματα και θα αποσυρθείς. Θα πας σε ένα νησάκι στο Αιγαίο. Θα ξυπνάς στις 9 το πρωί , θα παίρνεις το πρωινό με τα παιδία σου και θα φεύγεις για ένα δίωρο ξεκούραστο ψάρεμα, θα γυρίζεις το μεσημέρι και θα τρως με την οικογένειά σου . . . .

«Poema a los Amigos (J.L.Borges)»

No puedo darte soluciones

para todos los problemas de la vida,

ni tengo respuesta

para tus dudas o temores,

pero puedo escucharte

y compartirlo contigo.

No puedo cambiar

tu pasado ni tu futuro.

Pero cuando me necesites

estaré junto a ti.

No puedo evitar que tropieces.

Solamente puedo ofrecerte mi mano

para que te sujetes y no caigas.

Tus alegrías.

tus triunfos y tus éxitos

no son míos.

pero disfruto sinceramente

cuando te veo feliz.

No juzgo las decisiones

que tomes en la vida.

me limito a apoyarte

a estimularte

y a ayudarte si me lo pides.

No puedo trazarte límites

dentro de los cuales debes actuar,

Pero sí te ofrezco ese espacio

necesario para crecer.

No puedo evitar tu sufrimiento

cuando alguna pena

te parta el corazón,

Pero puedo llorar contigo

y recoger los pedazos

para armarlo de nuevo.

No puedo decirte quien eres

ni quien deberías ser.

Solamente puedo

amarte como eres

y ser tu amigo.

En estos días pensé

en mis amigos y amigas,

No estabas arriba,

ni abajo ni en medio.

No encabezabas

ni concluías la lista.

No eras el número uno

ni el número final.

Dormir feliz.

Emanar vibraciones de amor.

Saber que estamos aquí de paso.

Mejorar las relaciones.

Aprovechar

las oportunidades.

Escuchar al corazón.

Acreditar la vida.

Y tampoco tengo

la pretensión de ser

el primero

el segundo

o el tercero

de tu lista.

Basta que me quieras como amigo.

Gracias por serlo.

J. L. Borges

Greek translation:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/11/jlborges.html

«Ποίημα στους φίλους (του J.L.Borges)»

Δεν Μπορώ να σου δώσω λύσεις

για όλα τα προβλήματα της ζωή σου.

Ούτε έχω απαντήσεις

για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου.

Όμως μπορώ να σ’ ακούσω

και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω

το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι

θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.

Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου

να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες

σου δεν είναι δικές μου.

Όμως ειλικρινά απολαμβάνω

να σε βλέπω ευτυχισμένο.

Δεν κρίνω τις αποφάσεις

που παίρνεις στη ζωή σου.

Αρκούμαι να σε στηρίξω να σου δώσω κουράγιο

και να σε βοηθήσω αν μου το ζητήσεις.

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια

αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,

Όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο

που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου

όταν κάποιες θλίψεις

σου σκίζουν την καρδιά,

Όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου

Και να μαζέψω τα κομμάτια

Για να τη φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι

ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ

να σ΄ αγαπώ όπως είσαι

Και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν

τους φίλους μου και τις φίλες μου,

δεν ήσουν πάνω

ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος

ούτε τελευταίος στη λίστα.

Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.

Να εκπέμπεις αγάπη.

Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις μας.

Να αρπάζουμε

τις ευκαιρίες.

Να ακούμε την καρδιά μας.

Να εκτιμούμε τη ζωή.

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι

ο πρώτος

ο δεύτερος

ή ο τρίτος

στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις σαν φίλο.

Ευχαριστώ που είμαι.

J. L. Borges

Ισπανικό κείμενο εδώ:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/11/poema-los-amigos-jlborges.html

Μ’ ενδιαφέρει… Θέλω να μάθω…

Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις για να ζήσεις,

θέλω να μάθω για ποιό πράγμα αναπνέεις,

και αν μπορείς να ρισκάρεις

για να βρεις τα όνειρα της καρδιάς.

Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι,

θέλω να ξέρω αν ακόμα ρισκάρεις

να φανείς αφελής

για την αγάπη, για το όνειρο,

για την περιπέτεια του να είσαι ζωντανός.

Δεν θέλω να μάθω,

ποιοί πλανήτες απειλούν την σελήνη σου,

θέλω να μάθω αν άγγιξες το κέντρο του πόνου,

αν έμεινες ανοιχτός,

μετά τις απιστίες της ζωής,

η αν έκλεισες ερμητικά την καρδιά σου,

από φόβο μήπως ξαναπληγωθείς .

Θέλω να μάθω

αν καταφέρνεις να μείνεις με τον πόνο,

τον δικό μου, τον δικό σου.

Αν μπορείς να χορέψεις τρελά

και ν' αφήσεις την έκσταση να φτάσει

μέχρι την άκρη των δακτύλων,

χωρίς ν' αντιδράσεις με σύνεση,

ή να γίνεις ρεαλιστής

ή να θυμηθείς τα ανθρώπινα όρια.

Δεν θέλω να μάθω αν είναι αληθινή

η ιστορία που μου διηγείσαι.

Θέλω να μάθω αν είσαι ικανός

να απογοητεύσεις τον άλλο,

παραμένοντας αυθεντικός,

αν μπορείς ν' αντέξεις

την κατηγορία μιας απιστίας

χωρίς ν' απαρνηθείς την ψυχή σου.

Θέλω να μάθω αν είσαι πιστός

και άρα έμπιστος.

Θέλω να μάθω αν ξέρεις

να βλέπεις την ομορφιά,

ακόμα κι όταν δεν είναι όμορφη πάντα,

αν είσαι ικανός να περνάς τη ζωή σου,

συντροφιά μόνο με τον εαυτό σου.

Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις

με το σπάσιμο,

το δικό σου ή το δικό μου,

και να συνεχίσεις να φωνάζεις

στην ασημένια πανσέληνο: ΝΑΙ!

Δεν με ενδιαφέρει να μάθω που ζεις

η πόσα χρήματα έχεις,

με ενδιαφέρει αν μπορείς να ξυπνήσεις,

μετά από μια νύχτα πόνου

θλιμμένος και κομμένος στα δύο,

και να κάνεις το χρέος σου για τα παιδιά.

Δεν με ενδιαφέρει ποιος είσαι,

και πώς έφτασες μέχρι εδώ,

θέλω να μάθω αν μπορείς να μείνεις

μες την φωτιά μαζί μου,

και να μην το σκάσεις.

Δεν θέλω να μάθω τι σπούδασες

η με ποιόν ή πού...

Θέλω να μάθω τι σε κρατά μέσα σου,

όταν όλα σε παρατάνε.

Θέλω να μάθω αν μπορείς

να μένεις μόνος με τον εαυτό σου

κι αν πράγματι σ' αρέσει

η παρέα που έχεις στις άδειες σου στιγμές

(Γραμμένο από μια Ινδιάνα της Tribù των Oriah το 1890)

ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.com/2009/11/blog-post.html

Λεονάρντο Ντα Βίντσι, “Σώστε με”

Σώστε με, είναι θαυμαστή αναγκαιότητα.

Σώστε με από τους αγύρτες και τους πομπώδεις τελάληδες.

Σώστε με από τις φατρίες των υποκριτών.

Σώστε με από τις ανθρώπινες τρέλες που αυξάνονται.

Σώστε με από την οργή του λυσσασμένου σκύλου.

Σώστε με από τις διχαλωτές γλώσσες του φθόνου και των κακεντρεχών.

Σώστε με από την πολιορκία της συκοφαντίας και της αγνωμοσύνης.

Σώστε με από τη βαριά δημόσια ατιμία.

Σώστε με από τη βρόμικη φήμη.

Σώστε με από τους κουτσομπόληδες.

Σώστε με από τα ψεύτικα επιχειρήματα.

Σώστε με από τους γλοιώδεις.

Σώστε με από τους παράφρονες κι από τους απατεώνες.

Σώστε με από τη σκουριά της άγνοιας και από τις ματαιόδοξες και ανόητες επιθυμίες.

Σώστε με από την αχαλίνωτη υπεροψία των αλαζόνων.

Σώστε με από τους φιλόδοξους τυράννους.

Σώστε με από τους φιλόδοξους που δεν αντιλαμβάνονται την ομορφιά του κόσμου.

Σώστε με από αυτούς που δεν υπερασπίζονται την ελευθερία, το σημαντικότερο δώρο της φύσης.

Σώστε με από αυτούς που αρνιούνται τη λογική των πραγμάτων.

Σώστε με από αυτούς που πουλάνε τον Παράδεισο.

Σώστε με από αυτούς που τους γέννησαν χωρίς αγάπη.

Σώστε με από τους φιλάργυρους μοναχούς.

Σώστε με από τους εχθρικούς γιους.

Σώστε με από τους αναξιόπιστους μαθητές.

Σώστε με από τους άξεστους και τους χοντροκομμένους.

Σώστε με από τα καπρίτσια της μόδας.

Σώστε με από την παρακμή της τέχνης που γίνεται απομίμηση.

Σώστε με από τους ζωγράφους που δεν είναι οικουμενικοί.

Σώστε με από τη ζωγραφική που προκαλεί χασμουρητά.

Σώστε με από τους ψεύτικους ερμηνευτές της φύσης.

Σώστε με από τις χαρτορίχτρες και τους χρυσοθήρες.

Σώστε με από την ανυπομονησία, μητέρα της βλακείας.

Σώστε με από τον κίνδυνο του αφανισμού.

Σώστε με από τη δυσαρμονία των στοιχείων που διαλύει και καταστρέφει.

Σώστε με από τα δόλια όπλα των προδοτών και των δολοφόνων.

Σώστε με από τη διχόνοια και τις διαμάχες, την πιο κτηνώδη τρέλα.

Σώστε με μέ επίμονη αυστηρότητα.

Σώστε με μέ προκαθορισμένη αυστηρότητα.

Σώστε με μέ την υπεροχή της αλήθειας.

Σώστε με μέ τη δικαιοσύνη που απαιτεί νοημοσύνη και βούληση.

Σώστε με μέ την εμπειρία και τη λογική.

Σώστε με μέ τις άπειρες εξηγήσεις της φύσης που δεν υπήρξαν ποτέ εμπειρία.

Σώστε με μέ τη γνώση, κόρη της εμπειρίας.

Σώστε με μέ το μάτι των ονείρων.

Σώστε με μέ τους γρίφους της ευτυχίας.

Σώστε με μέ τους απλούς ανθρώπους.

Σώστε με μέ τις αρμονίες των αριθμών, των αναλογιών, των ήχων, των χρόνων, των τόπων.

Σώστε με μέ τη ζωγραφική που είναι επινόηση, επιστήμη και φιλοσοφία.

Σώστε με μ’ εκείνη την τέχνη που προωθεί όλα τα ανθρώπινα έργα.

Σώστε με μέ τη ζωγραφική που ανάβει την αγάπη.

Σώστε με μέ την πόλη που γίνεται ομορφιά.

Σώστε με μέ τις γέφυρες σωτηρίας.

Σώστε με μέ τις γέφυρες στην καρδιά.

Σώστε με μέ την αρμονία.

Σώστε με μέ την ισχύ, αρετή πνευματική, δύναμη αόρατη.

Σώστε με μέ τη δύναμη της φαντασίας.

Σώστε με μέ την απεικόνιση πέρα από το ορατό.

Σώστε με μέ τις σκέψεις που στρέφονται στην ελπίδα.

Σώστε με μέ για να συνεννοηθούν και ν’ αγκαλιαστούν μεταξύ τους οι άνθρωποι των πιο μακρινών χωρών.