Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Μια νεκρολογία


[Το παρακάτω κείμενο κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με τον πλήρη τίτλο “Μια Νεκρολογία που δημοσιεύτηκε στους Times του Λονδίνου”]:


Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:

-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι,

-Γιατί το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι,

-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και

-Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.

Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε) και αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).

Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.

Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.

Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.

Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.

Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.

Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν τεράστιο διακανονισμό.

Πριν από το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.

Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:

-Ξέρω τα Δικαιώματά μου

-Το Θέλω τώρα

-Κάποιος άλλος φταίει

-Είμαι θύμα

Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε. Αν τη θυμάστε ακόμα, προωθήστε το. Αν
όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφία και μην κάνετε τίποτα.

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

«Ψιθυριστά!»

Μια μέρα, ένας σοφός έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:

-"Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;"

-"Γιατί χάνουν την ηρεμία τους" , απάντησε ο ένας.

-"Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;" , ξαναρωτά ο σοφός.

-" Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος " , είπε ένας άλλος μαθητής .

Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση:

-"Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;

Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά... καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο...

-"Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι; Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ...
και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση.. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν'ακουστούν. Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι; Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά.. Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν... παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.

Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:

-"Οταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν,
μην λέτε λόγια που σαν απομακραίνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού".


ΠΗΓΗ:

http://odevontas.blogspot.com/2010/10/blog-post_14.html


Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

«…να πετάω!»


«…εγώ

κληρονόμος πουλιών

πρέπει

έστω και με σπασμένα φτερά

να πετάω»


[Μίλτου Σαχτούρη, Ο ελεγκτής]

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

«Η προδοσία της διάνοιας» (του Ραούλ Φολλερώ)


Η προδοσία της διάνοιας


Να καταλαβαίνης...

Να μαθαίνης...

Γιατί ;

Σε τι χρησιμεύει η μάθηση ; τι να την κάνω ;

Μιλήστε μου για υποθέσεις

για να κερδίσω πολλά χρήματα

κι αμέσως

αφήστε με ήσυχο

μ αυτές τις πεζές αναζητήσεις της υπερτάτης γνώσεως

που θα μάς οδηγήσουν

-καθώς λέτε-

στην πιο ιδανική αγάπη.


Αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να ήσαν απαγορευμένα.

Εννοώ να ζω την κάθε μέρα έντονα

και δεν έχω ανάγκη να μ αγαπούν.


Ο πιο ευτυχισμένος είναι κι ο πιο δυνατός.


Ζωή του τα θησαυροφυλάκια.


Θυμάμαι κάτι που έχω διαβάσει

ότι στα χρόνια του Μεσαίωνα

παράξενα όντα έλεγαν

ότι έφτιαχναν χρυσάφι σε μυστηριώδη καζάνια.


Σιωπηλοί, ταπεινοί, διακριτικοί

δίχως θριαμβευτικές διακηρύξεις

προχωρούσαν ψάχνοντας το μυστικό της φιλοσοφικής πέτρας


Προχωρώντας μέσα στη μεγάλη Οδό

δεν ήθελαν να πλουτίσουν

με τις ανακαλύψεις τους


Αυτό μ αφήνει κατάπληκτο.

Αυτοί οι τρελοί, αυτοί οι φτωχοί

να μη θέλουν να κερδίσουν χρήματα.


Βλέπετε πόση χαμένη περιουσία

θα υπήρχε αν αυτοί οι αναρχικοί

είχαν κατορθώσει κάτι μια μέρα~


Θαρρείς ακούω τους τότε συναδέλφους μου.

Βοήθεια θα γίνει υποτίμηση.

Θέλετε να μάς καταστρέψετε όλους~


Να κάνης χρυσό για το τίποτα~

Άιντε στη φυλακή!


Στο μαρτύριο!

Στην πυρά , μ΄όλο σας το εργαστήριο.

Κι όμως αυτές οι απλές καρδιές,

οι αγνές καρδιές

μαγνητισμένες από το όνειρο τους

όπως το ατσάλι από τον μαγνήτη

ήταν απλώς άνθρωποι.


Ενώ εσύ που το κέρδος κι΄ο φθόνος

σ΄έχουν αιχμαλωτίσει

στον κύκλο των

αρνητικών σου ορέξεων,

συ που δεν είσαι παρά ένας πεπτικός σωλήνας,

ένα έκτρωμα της Θείας μας φύσεως,

δολοφόνος της φτωχής σου ζωής,

που εδώ στη γή καμμιά καρδιά δε θα πενθήση ,

παράγγειλε γρήγορα το φέρετρο σου,

μπες μέσα με τους θησαυρούς της απάτης

και βάλε να βιδωθή το καπάκι,

για να μη μυρίζουνε τη σαπίλα σου.


Ραούλ Φολλερώ


(ποίημα του χριστιανού ανθρωπιστή και πρωτοπόρου στη φροντίδα των χανσενικών, Ραούλ Φολλερώ, δημοσιευμένο στο μικρό βιβλίο «Οι Σηματοδότες του Πολιτισμού», σε μετάφραση Κώστα και Εριέττας Διαμαντοπούλου, εκδόσεις Μήνυμα 1975.. Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου.)


ΠΗΓΗ:

http://misha.pblogs.gr/2010/10/h-prodosia-ths-dianoias.html