Αλώσεως μνήμη…

Αργά ή γρήγορα θα αναρτήσω κάποια αποσπάσματα από το σημαντικό βιβλίο της Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ “Γιατί το Βυζάντιο”. Καθώς, όμως, δεν πρόλαβα να το κάνω έγκαιρα, για τη σημερινή ημέρα (29 Μαϊου 1453…), παραθέτω δύο σχετικά αποσπάσματα από άλλα βιβλία:

«Οι Γενουβέζοι κάνανε στη Μυτιλήνη κι αργαστήρι που έκοβε νομίσματα, που μοιάζανε με τα βενέτικα δουκάτα, αλλά στην πίσω όψη είχανε τυπωμένα τα σύμβολα των Παλαιολόγων βασιλιάδων, δηλαδή ένα σταυρό και γύρω του τέσσερα Β, που θα πει “Βασιλεύ Βασιλέων Βοήθει Βασιλεύουσα” ή “Σταυρέ Βασιλέως Βασιλέων Βοήθει Βασιλεί”. Ένα τέτοιο νόμισμα βρέθηκε στις ανασκαφές της Θερμής, ανάμεσα στα χαλάσματα του αρχαίου μοναστηριού»

[Φώτης Κόντογλου «Η Μυτιλήνη γενουβέζικη και τουρκεμένη» / «Πονεμένη Ρωμιοσύνη» (Αστήρ, 1976), σε «Μυτιλήνη - Μια πόλη στη λογοτεχνία», σελ. 51 παρ.3]

* * *

«Πολλοί ταλαιπωρημένοι ορθόδοξοι τον 15^ο αιώνα προτιμούν την ημισέληνο από την ‘προστασία’ της Ρώμης»

[Αναστασίου (Γιαννουλάτου), Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία, σελ. 164 παρ.1]

Πόσο φτωχοί είμαστε εμείς, εδώ στην πόλη που ζούμε

Πριν από δυόμισυ χρόνια περίπου, την 7.11.2008, υπό τον τίτλο «Είσαι φτωχός ή πλούσιος;» [http://eaglestefanos.blogspot.com/2008/11/blog-post.html] είχα αναρτήσει μια ιστορία, που προ ολίγου την διάβασα, πληρέστερη, σε ένα άλλο ιστολόγιο (http://misha.pblogs.gr/2011/05/poso-ftwhoi-eimaste-e-m-e-i-s-edw-sthn-polh-poy-zoyme.html), και την αναδημοσιεύω…

Πόσο φτωχοί είμαστε εμείς, εδώ στην πόλη που ζούμε

Κάποτε, ένας πατέρας , από μία πολύ εύπορη οικογένεια, θέλησε να δώσει στον πρωτότοκο γιο του μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσει το πόσο πλούσιοι ήτανε και , συγχρόνως , να του δείξει το πώς ζούνε αντίστοιχα οι φτωχοί άνθρωποι. Τον πήρε, λοιπόν, και πήγαν να περάσουν λίγες μέρες σε μία συγγενική τους φτωχική οικογένεια, που ζούσε σε μία αγροτική περιοχή της χώρας . Οι μέρες πέρασαν και, καθώς άρχισε το ταξίδι του γυρισμού στην πόλη, ο πατέρας θέλησε να μάθει τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματα του παιδιού του. Ακολούθησε ο πιο κάτω διάλογος:

- Λοιπόν, πως σου φάνηκε αυτή η επίσκεψη, παιδί μου ;

- Ήταν υπέροχα , πατέρα .

- Είδες πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι ;

- Ναι, βέβαια , πατέρα .

- Πες μου λοιπόν, τι κατάλαβες από όλα αυτά που είδες ;

Το παιδί φάνηκε να συγκεντρώνεται για λίγο και μετά , σαν να απαριθμούσε με τη σειρά τις σκέψεις του, άρχισε να λέει :

- Είδα, πατέρα ότι : Εμείς έχουμε έναν σκύλο και αυτοί έχουν τρεις .Εμείς έχουμε μία πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου μας και αυτοί έχουν ένα ποτάμι που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις από πού αρχίζει και που σταματάει . Το βράδυ στην αυλή τους έχουν χιλιάδες αναμμένα άστρα που δεν έχω δει ποτέ στον δικό μας κήπο, αν και φωτίζεται από εκείνα τα στρογγυλά φώτα . Το δικό μας οικόπεδο έχει φράχτη γύρω-γύρω, ενώ τα δικά τους χωράφια είναι ανοικτά και ελεύθερα , για να βλέπουν ως πέρα τον ορίζοντα . Εμείς έχουμε υπηρέτες που μας φροντίζουν, αλλά συχνά κάνουν εσένα να φωνάζεις και τη μαμά να παραπονιέται ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους , ενώ αυτοί χαίρονται να φροντίζουν και να περιποιούνται ο ένας τον άλλον, όπως και εμάς τους φιλοξενούμενους . Εμείς πρέπει να αγοράζουμε όλα αυτά που τρώμε, ενώ αυτοί τα έχουν όλα από δικά τους , από αυτά που έχουν στη δική τους αυλή και στο κοτέτσι τους . Εμείς όλο νοιαζόμαστε για το πότε λήγουν τα τρόφιμα που έχουμε στα ψυγεία μας, ενώ αυτοί τα έχουν όλα φρέσκα κάθε μέρα . Εμείς , τον παππού και τη γιαγιά τους βλέπουμε μόνο λίγες μέρες το χρόνο. Αυτοί τους έχουν κοντά τους και τα παιδιά έχουν χορτάσει από ωραία παραμύθια, ενώ εμένα τι παραμύθι να μου πει η καημένη η Λάκια από τις Φιλιππίνες ; Εμείς σπάνια τρώμε μαζί, γιατί και εσύ και η μαμά έχετε πάντα τόσες δουλειές και υποχρεώσεις , ενώ αυτοί περνούν τόσο ωραία όλοι μαζί γύρω από το βραδινό τραπέζι . Αυτοί είδες πως γύρισαν χαρούμενοι όλοι μαζί την Κυριακή το πρωί από την εκκλησία , ενώ εμείς ξυπνάμε συνήθως με το ζόρι και με γκρίνια , όταν κοντεύει μεσημέρι ...;

Ο πατέρας είχε μείνει άφωνος . Ο μικρός , βλέποντας την έκφραση που είχε πάρει το πρόσωπο του πατέρα του, πήρε το χέρι του και πρόσθεσε :

- Δεν πειράζει όμως , πατέρα , μη στενοχωριέσαι. Εγώ θέλω να σε ευχαριστήσω που, τώρα που βλέπεις πως μεγαλώνω, μου έδωσες την ευκαιρία να καταλάβω το πόσο φτωχοί είμαστε ε μ ε ί ς , εκεί στην πόλη που ζούμε ...;

Στασιμότητα

Πριν από δύο χρόνια περίπου, την 1.7.2009, υπό τον τίτλο «Τύχη ή Ατυχία; Χαρά ή Λύπη; Η απάντηση:Ψυχραιμία και “Απάθεια”» [http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/07/blog-post.html] είχα αναρτήσει μια ιστορία των Σούφι, από μνήμης, καθώς δεν θυμόμουν πού την είχα διαβάσει, ώστε να την αντιγράψω με ακρίβεια. Μόλις χθες, την διάβασα, πληρέστερη, σε ένα άλλο ιστολόγιο (http://metofeggariagalia.blogspot.com/), και την αναδημοσιεύω…

Στασιμότητα

Ηταν σ ένα χωριό, ένας γέρος, πολύ φτωχός, που τον ζήλευαν ακόμα και οι βασιλιάδες, γιατί είχε ένα όμορφο άσπρο άλογο. Πολλοί βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο, μα εκείνος έλεγε:

"Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο, είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο;"

Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ φτωχός, μα το άλογο ποτέ δεν το πούλησε.
Ενα πρωί, είδε το άλογο έλειπε απ’ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε:

"Κουτέ γέρο! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα τόκλεβαν το άλογο. Θάταν καλύτερα να τόχες πουλήσει. Τι ατυχία!"

Ο γέρος είπε:

"Μην πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο, πως το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τ' άλλα είναι κρίσεις. Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θ' ακολουθήσει;''

Οι άνθρωποι γέλασαν με το γέρο. Πάντα ήξεραν πως ήταν λίγο τρελός.
Όμως, μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε. Δεν το είχαν κλέψει, τόχε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, αλλά έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα.

Πάλι μαζεύτηκε ο κόσμος και είπε:

"Γέρο, είχες δίκιο! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε στ αλήθεια, πως ήταν ευλογία."

Ο γέρος είπε,

"Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε... ποιος μπορεί να ξέρει αν αυτό είνα ευλογία ή όχι; Είναι μονο ένα κομμάτι.
Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;"

Αυτή τη φορά, δεν μπορούσαν να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως, ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα.

Ο γέρος είχε ένα μοναχογιό, που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του. Ο κόσμος ξαναμαζεύτηκε και ξαναέκρινε. Είπαν,

"Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι έτσι γέρος που είσαι, ήταν το μοναδικό σου στήριγμα Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ".

Ο γέρος είπε:

“Έχετε μανία να κρίνετε. Μην πάτε τόσο μακριά. Να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. Η ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο."

Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του γέρου, γιατί ήταν ανάπηρος. Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη, κι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω.

Ήρθαν τότε στο γέρο και είπαν:

"Είχες δίκιο, γέρο. Αποδείχτηκε ευλογία. Μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοί έφυγαν για πάντα."

Ο γέρος είπε,

“Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες, ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός, το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία ή κακοτυχία''

Κρίση σημαίνει στασιμότητα του μυαλού.

Να έχεις πάρα πολύ κουράγιο.

Να μη σταματάς να αναπτύσσεσαι.

Ζήσε τη στιγμή.

Παρέμεινε στη ροή της ζωής.

ΠΗΓΗ:

http://metofeggariagalia.blogspot.com/2011/05/blog-post_10.html

Πρβλ:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/07/blog-post.html

The world / A different view

Angola

Red - People infected by HIV

Black - People infected by Malaria

Yellow - People with access to medical care

Brazil

Green - Live with less than 10 dolars a month

Yellow - Live with less than 100 dolars a month

Blue - Live with less than 1000 dolars a month

White - Live with more than 100.000 dolars a month

Burkina

Red - Children who die before completing one year of age

Green - Children who die before their third birthday

Yellow - Children who reach maturity

China

Red - Working 14 year olds

Yellow - Studying 14 year olds

Colombia

Red - Banana export

Blue - Coffee export

Yellow - Cocaine export

Somalia

Blue - Women who endure genital mutilation

White - Women who do not endure genital mutilation

U.S.A.

Red - In favor of the war in Iraq

White - Against the war in Iraq

Blue - Don't know where Iraq is

Meet the world

Grande Reportagen

Advertising Agency: FCB, Lisbon, Portugal

Creative Director: Luis Silva Dias

Art Director: João Roque

Copywriter: Icaro Doria

Published: 2005