Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Επέμεινε!

«Προς όποιον εμπνεύσει»

Με αυτή τη φράση ξεκινάει ο Austin Madison, animator στην Pixar, το χειρόγραφο γράμμα που έγραψε στα πλαίσια του Animator Letters Project। Μπορεί να απευθύνεται σε καλλιτέχνες και επαγγελματίες του δημιουργικού χώρου αλλά το μήνυμά του, αφορά όλους μας. Εμένα με ενέπνευσε! Ελπίζω να εμπνεύσει και εσάς.


[Μετά το γράμμα, ακολουθεί μετάφραση στα Ελληνικά]





Προς όποιον εμπνεύσει,

Εγώ, όπως και πολλοί από εσάς τους καλλιτέχνες εκεί έξω, μετακινούμαι συνεχώς μεταξύ δύο καταστάσεων. Η πρώτη (και πολύ προτιμότερη από τις δύο) είναι η καυτή, παραγωγική, στο full οι μηχανές, δημιουργική φάση. Είναι όταν αφήνεις το μολύβι κάτω και οι ιδέες ξεχύνονται σαν κρασί από βασιλικό κύπελλο. Αυτό συμβαίνει το 3% του χρόνου.

Το άλλο 97% του χρόνου είμαι σε κατάσταση απογοήτευσης και πάλης, σε φάση «γωνίας-γραφείου-μέσα-στα-τσαλακωμένα-χαρτιά». Το σημαντικό είναι να γρονθοκοπήσεις αδιάκοπα για να βγεις από αυτό το βάλτο της αποθάρρυνσης και της απελπισίας. Βάλε να ακούσεις ιστορίες επαγγελματιών που κάνουν ταινίες εδώ και δεκαετίες και αντιμετώπισαν τις ίδιες σφεντόνες και βέλη εξωφρενικών προβλημάτων παραγωγής.

Με μια λέξη: ΕΠΕΜΕΙΝΕ

ΕΠΕΜΕΙΝΕ να λες την ιστορία σου. ΕΠΕΜΕΙΝΕ να πλησιάσεις το κοινό σου. ΕΠΕΜΕΙΝΕ να είσαι πιστός στο όραμά σου. Να θυμάσαι αυτό που είπε ο Peter Jackson, «Ο πόνος είναι προσωρινός. Οι ταινίες είναι παντοτινές.» Και εκείνος, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, ήξερε τι έλεγε.

Έτσι την επόμενη φορά που θα ξεμείνεις από ιδέες ή ο υπολογιστής σου θα κολλήσει και θα χάσεις τη δουλειά μιας ολόκληρης βραδιάς γιατί δεν πάτησες save (πάντα να πατάς save), να θυμάσαι: ποτέ δεν είσαι μακριά από το επόμενο ρεύμα θεϊκής δημιουργικότητας. Δούλεψε για να ξεπεράσεις το 97% της σκοτεινής αβυσσαλέας μετριότητας και να φτάσεις σε αυτό το 3% για το οποίο όλοι θα σε θυμούνται!

Σου εγγυώμαι, η τέχνη θα αξίζει την προσπάθεια!

Ο φίλος σου και δικός μου,

Austin Madison

“Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ!”

ΠΗΓΗ:

http://www.aspaonline.gr/2011/09/19/epemeine/

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Ολίγα τινά περί Χρήματος, Πλούτου, Φτώχειας, Πλεονεξίας, Ολιγάρκειας κ.λπ.


1. Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος [Πρωταγόρας]

2. Δεί δή χρημάτων, ώ άνδρες Αθηναίοι, και άνευ αυτών ου δύνασθαι ποιείν ουδέν [Δημοσθένης]

3. Μακάριοι οι κατέχοντες (Beati possidentes) [Λατινική έκφραση]

4. Τυραννίς χρήμασι (Το χρήμα αποβαίνει δυνάστης) [Ηρόδοτος]

5. Το χρήμα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός κύριος [Άγνωστος]

6. Αλλοίμονο σε όσους δεν είναι κύριοι της περιουσίας τους, αλλά δούλοι της [Λεοπάρντι]

7. Οι άνθρωποι έγιναν εργαλεία των εργαλείων τους [Θόρεϊ Χ.]

8. Για τον παρά κολάζεσαι, με τον παρά κι αγιάζεις [Ελληνική Παροιμία]

9. Ει βούλει πλούσιον τινά ποιήσαι, μη χρημάτων προστίθη, της δε επιθυμίας αφαίρει (:Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες) [Επίκουρος]

10. Ουδέν ικανόν ώ ολίγον το ικανόν (Τίποτα δεν είναι αρκετό για όποιον βρίσκει λίγο το αρκετό) [Επίκουρος]

11. Αν δεν επιθυμείς πολλά, τα λίγα θα σου φανούν πολλά [Δημόκριτος]

12. Αν κοιτάς αυτά που έχεις στη ζωή σου, θ' αποκτήσεις κι άλλα. Αν κοιτάς ό,τι δεν έχεις, ποτέ δεν θα αποκτήσεις αρκετά [Γουίνφρεϊ Όπρα]

13. Αυτός που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος [Σωκράτης ]

14. Η ευτυχία ανήκει στους ολιγαρκείς [Σωκράτης]

15. Εκείνος που απέρριψε το περιττό, απελευθερώθηκε από τις στερήσεις [Άγνωστος]

16. Ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ φτωχός, όταν έχει χαλινό στις επιθυμίες του [Σολωμός Διονύσιος]

17. Ο άνθρωπος που αισθάνεται ότι έχει αρκετά, είναι πλούσιος [Tao Te Ching]

18. Ο μόνος πλούσιος μεταξύ των ανθρώπων είναι ο ολιγαρκής [Ξενοφών]

19. Ο πλούτος δεν είναι στους αριθμούς ή στις αγορές, αλλά στη συνειδητοποίηση πως έχεις ό,τι χρειάζεσαι [Κοέν Άλαν]

20. Ο σκοπός της μόρφωσής μας θα έπρεπε να είναι, να μας μάθει να αρκούμαστε σε λίγα [Ντιντερό]

21. Όποιος περιορίζει τις επιθυμίες του, είναι πάντοτε αρκετά πλούσιος. [Βολτέρος ]

22. Όσο περισσότερους πόθους σπέρνουμε, τόσο λιγότερη ευτυχία θερίζουμε [Άγνωστος]

23. Όσοι έχουν ανάγκη τα λίγα δε χάνουν τα πολλά. [Πλούταρχος ]

24. Παραμέριζε το ποθούμενο για να χαίρεσαι το βρισκόμενο [Πετράτος Κ.]

25. Πόσο λίγες είναι οι πραγματικές ανάγκες και πόσον απέραντες οι φανταστικές. [Λαβατέρ]

26. Ο πιο πλούσιος είναι αυτός που οι απολαύσεις του είναι λιτές [Θορό]

27. Εκείνα που περιέχει ο άνθρωπος είναι πολύ πιο σπουδαία απ’ αυτά που έχει ο άνθρωπος [Σοπενχάουερ]

28. Κακόν το μη έχειν, κακόν δε το έχειν πλείστα (Κακό είναι να μην έχεις, αλλά επίσης κακό είναι να έχεις πάρα πολλά) [Μένανδρος]

29. Όσα λιγότερα έχεις, τόσο λιγότερες ανησυχίες έχεις [Βούδας ]

30. Πολλοί περιφρονούν τα αγαθά της ζωής, αλλά πολύ λίγοι είναι που μπορούν να τα μοιραστούν [Λα Ροσφουκό]

31. Πριν να μιλήσουμε για τα καταναλωτικά αγαθά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε: είναι άραγε αγαθά τα καταναλωτικά προϊόντα; [Τολστόι Λέων]

32. Το χρήμα, είναι ο χειρότερος θεσμός μέσ' στους ανθρώπους. Γκρεμίζει πολιτείες, γυρίζει το μυαλό τ' ανθρώπου στο κακό, τον σπρώχνει στην απάτη και στο έγκλημα και χάνεται κάθε ντροπή και σεβασμός και ξεπλανεύει συνειδήσεις τίμιες [Ευριπίδης ["Αντιγόνη"]

33. Δεν ξέρω εάν το χρήμα φέρνει την ευτυχία. Το σίγουρο είναι ότι η έλλειψή του φέρνει τη δυστυχία [Άγνωστος]

34. Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά οπωσδήποτε κάνουν τη δυστυχία καλύτερη [Μίλιγκαν Σπάικ]

35. Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία, απλώς ανακουφίζει τη δυστυχία [Παπαγιαννίδης Στάθης]

36. Το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία γιατί δεν ήταν ποτέ παιδική επιθυμία [Φρόυδ]

37. Ποτέ δεν βρέθηκε τέτοιο κακό για τους ανθρώπους σαν το χρήμα. Αυτό καταστρέφει πολιτείες, οδηγεί ανθρώπους μακριά απ' τα σπίτια τους στην τυχοδιωκτική ζωή, δελεάζει και διαφθείρει τους τίμιους και τους σπρώχνει σε πρόστυχες πράξεις. Το χρήμα δίδαξε στους ανθρώπους το δόλο και την ασέβεια [Σοφοκλής]

38. Χρήματα πορίζειν μεν ουκ αχρείον. Εξ αδικίης δε πάντων κάκιον (Το να αποκτάς χρήματα δεν είναι κακό. Είναι το χειρότερο απ' όλα αν τα αποκτάς από αδικία) [Δημόκριτος]

39. Το χρήμα είναι σαν την κοπριά σ' ένα χωράφι. Είναι καλή και ωφελεί μόνον όταν απλώνεται παντού. Αν τα μαζέψεις σ' ένα σωρό, βρωμάνε απαίσια. [Κινέζικη παροιμία] ή [Φράνσις Μπέικον]

40. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά [Αγία Γραφή]

41. Αυτά που παίρνουμε είναι προς το ζην. Ζωή είναι αυτά που δίνουμε [Τσόρτσιλ]

42. Γνωρίζουμε πλέονότι η διακυβέρνηση του οργανωμένου χρήματος είναι επικίνδυνη όσο και η διακυβέρνηση του οργανωμένου εγκλήματος [Ρούσβελτ Φραγκλίνος]

43. Εάν η ευτυχία αγοραζόταν με χρήμα, οι πλούσιοι δεν θα ήταν οι καλύτεροι πελάτες των ψυχολόγων, των αντικαταθλιπτικών και των εμπόρων ναρκωτικών [Παπαγιαννίδης Στάθης]

44. Εάν ο άνθρωπος κυνηγάει τα λεφτά, είναι άπληστος, εάν τα φυλάει είναι ΄τσιγκούνης, αν τα ξοδεύει είναι σπάταλος, αν δεν έχει λεφτά τότε είναι ανίκανος, αν δε θέλει να τα έχει τότε είναι άβουλος. Εάν τα έχει από κληρονομιά είναι χαραμοφάης και αν τα μάζεψε δουλεύοντας σκληρά όλη του τη ζωή οι άνθρωποι τον χαρακτηρίζουν ως βλάκα ο οποίος τίποτε δεν είδε στη ζωή του εκτός από τη δουλειά [Όλιβερ Β.]

45. Εκείνον που μπορεί να αποκτά χρήματα με το δίκαιο και να τα χρησιμοποιεί για το καλό, αυτόν εγώ τον θεωρώ ευτυχισμένο [Ξενοφών]

46. Έχω μια απόλυτη αδιαφορία για το χρήμα, όταν αυτό βρίσκεται στην τσέπη μου [Παπαϊωάννου Γιάννης Χ.]

47. Έχεις λιλιά, έχεις λαλιά [Ελληνική Παροιμία]

48. Η αλήθεια σιωπά όταν μιλάνε τα λεφτά [Ρώσικη παροιμία]

49. Κανείς δε θα θυμόταν τον Καλό Σαμαρείτη αν είχε μόνο καλές προθέσεις: είχε και χρήματα (No-one would remember the Good Samaritan if he'd only had good intentions; he had money as well) [Θάτσερ Μάργκαρετ]

50. Με τα λεφτά ένα μερακλή ποτέ δεν αγοράζεις. Με μια δεκάρα κάλπικη χίλιους ρουφιάνους βγάζεις. [Άγνωστος]

51. Ο πλούτος δεν αλλάζει τους χαρακτήρες, αλλ' απλώς τους ξεσκεπάζει [Άγνωστος]

52. Όποιος είπε ότι το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία δεν ήξερε που να πάει για ψώνια [Ντέρεκ Μπο]

53. Όταν ο άνθρωπος δεν είναι υπεράνω χρημάτων, δεν μπορεί να είναι δίκαιος [Δημόκριτος]

54. Τα χρήματα δεν είναι το παν, εφόσον βεβαίως διαθέτεις αρκετά [Ανώνυμος]

55. Το να έχουμε ό,τι θέλουμε είναι πλούτος, αλλά το να μπορούμε να περάσουμε χωρίς αυτό, είναι δύναμη [Μακντόναλντ]

56. Το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τα χρήματα όμως ουδείς [Παπαϊωάννου Γιάννης Χ.]

57. Ως νέος σκεπτόμουν πως τα χρήματα ήταν το σημαντικότερο στη ζωή. Τώρα που μεγάλωσα το εμπέδωσα [Ουάιλντ Όσκαρ]

58. Η φιλαργυρία είναι η μητέρα κάθε ποταπότητας - φαυλότητας [Φωκυλίδης]

59. Ένας πλούσιος ηλίθιος είναι πλούσιος. Ένα φτωχός ηλίθιος είναι ηλίθιος [Άγνωστος]

60. Η ζωή είναι ένα περιβόλι που τη μέρα το κλέβουν οι πλούσιοι και τη νύχτα οι φτωχοί. Μάντεψε ποιοι κλέβουν περισσότερο [Παπαγιαννίδης Στάθης]

61. Η τεμπελιά είναι η κόρη του πλούτου και η μητέρα της φτώχιας [Ντεκουρσέλ Π.]

62. Πλούσιος είναι αυτός που βγάζει 100$ περισσότερα τον χρόνο από τον άνδρα της αδελφής της γυναίκας του [Δαλάι Λάμα]

63. Υπάρχουν "πλούσιοι" που είναι απλώς φτωχοί με λεφτά. Είναι φτωχοί σε χρόνο, φτωχοί σε συναισθήματα, φτωχοί σε φίλους. Που δεν γνωρίζουν ότι όταν έχουν φίλους έχεις θησαυρούς. Και το χειρότερο είναι ότι δεν γνωρίζουν πως όταν έχεις θησαυρούς… νομίζεις πως έχεις φίλους [Παπαγιαννίδης Στάθης]

64. “Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι” [Ματθ. ιθ’21] [Ματθ.ιθ'21]

65. “Εν σε υστερεί. Υπαγε, όσα έχεις πώλησον και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι, άρας τον σταυρόν […] Δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εις την βασιλείαν του Θεού εισελεύσονται. Δύσκολον εστι τους πεποιθότας επί χρήμασιν εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν. Ευκοπώτερον εστι κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν" [Μαρκ.ι'21-25]

66. “Πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι (…) Πως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν του Θεού. Ευκοπώτερον γαρ εστι κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν” [Λουκ. ιη’22-25] [Λουκ.ιη'22-25]

67. Αλίμονο σ' αυτούς που αποταμιεύουν σε έχειν και όχι σε είναι για τις δοκιμασίες του μέλλοντος [Παπαϊωάννου Γιάννης Χ.]

68. Αν έχεις 10000 χωράφια να καλλιεργείς πάλι ένα πιάτο ρύζι θα φας κι αν έχεις 1000 δωμάτια στο σπίτι σου, κάθε νύχτα για να κοιμηθείς χρειάζεσαι μόνο 2 μέτρα… [Κινέζικη σοφία]

69. Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές της φύσης, ποτέ δε θα είσαι φτωχός. Αν ζεις σύμφωνα με τις επιταγές των ανθρώπων, ποτέ δε θα γίνεις πλούσιος [Σενέκας]

70. Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο μη του προσθέτεις χρήματα. Αφαίρεσέ του επιθυμίες [Επίκουρος]

71. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα [Ελληνική παροιμία]

72. Από τα καλοδουλεμένα παίρνει ο διάβολος τα μισά κι από τα κακοδουλεμένα παίρνει και τον νοικοκύρη [Ελληνική παροιμία]

73. Αυτοί που κλέβουν την νύχτα είναι οι πτωχοί. Αυτοί που κλέβουν την ημέρα είναι οι πλούσιοι [Δημητρακόπουλος Π.]

74. Για να είσαι αληθινά πλούσιος, αγωνίσου για τα πράγματα που δεν αγοράζονται με χρήματα [Rubin Ron - Gold Stuart Avery]

75. Γνωρίζουμε πλέον ότι η διακυβέρνηση του οργανωμένου χρήματος είναι επικίνδυνη όσο και η διακυβέρνηση του οργανωμένου εγκλήματος [Ρούσβελτ Φραγκλίνος]

76. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλο είναι το σπίτι σου, αλλά πόσο κόσμο χωράει η καρδιά σου. [Ρέτση Ε.]

77. Δεν μπορείς να έχεις τα πάντα. Πού θα τα βάλεις; [Ράιτ Στίβεν]

78. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Πού θα τα βάζαμε; [Σαμπρόλ Κλοντ ]

79. Δυστυχής ο μη έχων, ευτυχής δε ο έχων [Ευριπίδης]

80. Είμαστε δούλοι και όχι κύριοι της περιουσίας μας [Άγνωστος]

81. Είναι σοφός ο άνθρωπος που ζει έχοντας χρήματα στην τράπεζα και ανόητος αυτός που πεθαίνει έτσι [Γαλλικό γνωμικό]

82. Εκείνος που αρκείται στα ελάχιστα είναι πλουσιότατος [Σωκράτης]

83. Ένα πλούσιο κράτος με φτωχούς πολίτες αποτελεί ντροπή. Ένα όμως φτωχό κράτος με πλούσιους πολίτες αποτελεί μεγαλύτερη ντροπή

84. Ζούμε με τον Χρυσό Κανόνα: Αυτοί που έχουν τον χρυσό, κάνουν τους κανόνες [Bavasi Emil Buzzie (μπέιζμπολ)]

85. Η έννοια της πληρότητας έχει σχέση με την ακεραιότητα του χαρακτήρα και όχι με τον τραπεζικό μας λογαριασμό [Παπαγιαννίδης Στάθης]

86. Η καλύβη έχει τόπο για τόση ευτυχία, όση και το ανάκτορο [Μποσουέ]

87. Η πλάνη των φιλάργυρων συνίσταται στο ότι θεωρούν το χρυσό και το άργυρο αγαθά, ενώ στην πραγματικότητα είναι μόνο τα μέσα για απόκτηση αγαθών [Λα Ροσφουκό]

88. Η σοφία είναι καλύτερο απόκτημα από τον πλούτο [Μένανδρος]

89. Η τύχη τιμωρεί τον άπληστο κάνοντάς τον φτωχό, και τον πολύ άπληστο κάνοντάς τον πλούσιο [Taleb Nassim Nicholas]

90. Η χρυσόσκονη είναι πολύτιμη, αλλά σαν μπει στα μάτια, σε τυφλώνει [Ζιταγκ (Κίνα 735-814)]

91. Με τη σοφία αποκτάται πλούτος, αλλά ποτέ έως τώρα ο πλούτος δεν αγόρασε σοφία [Τάκιτος]

92. Με την οικονομία, τα λίγα είναι αρκετά. Χωρίς οικονομία, τίποτε δεν είναι αρκετό. Η λιτότητα κάνει τον άνθρωπο πλούσιο [Σενέκας]

93. Μόνος πλούσιος ανάμεσα στους ανθρώπους είναι ο αυτάρκης [Ξενοφώντας]

94. Να έχεις ή να είσαι; [Φρομ Έριχ]

95. Ο κόσμος δεν έμαθε ακόμη τα πλούτη της ολιγάρκειας [Κικέρων]

96. Ο πλούτος δεν αλλάζει τον άνθρωπο, τον αποκαλύπτει [Νέκερ Σ.]

97. Ο πλούτος και η απόλαυση δεν είναι πάντα σύζυγοι [Αμερικανική παροιμία]

98. Ο πλούτος και η γνώση είναι σαν το ρόδο και το νάρκισσο που δεν μπορούν ν' ανθίσουνε συγχρόνως [Ντε Μπαλκ Σ.]

99. Οι πλούσιοι είναι απλά πολύ φτωχοί άνθρωποι με λεφτά [Φιλντς Ου.]

100. Οι πλούσιοι ληστεύουν τους φτωχούς και οι φτωχοί – ο ένας τον άλλον [Τραθ Σ.]

101. Όλο το χρυσάφι που βρίσκεται πάνω και κάτω από τη γη, δεν αξίζει τόσο, όσο η αρετή [Πλάτων]

102. Όποιος αγαπιέται δεν μπορεί να είναι φτωχός [Ουάιλντ Όσκαρ]

103. Όποιος διαθέτει μια βιβλιοθήκη κι έναν κήπο είναι πλούσιος [Κικέρων]

104. Όσοι κυνηγούσαν τα χρήματα, με την ιδέα ότι κυνηγούν την ευτυχία, ένοιωσαν, όταν τα απέκτησαν, την πιο μεγάλη απογοήτευση [Ρουσσώ Ζ.Ζ.]

105. Όταν είσαι υγιής, είσαι πλούσιος. Όταν είσαι πλούσιος δεν είσαι υγιής [Σοϊλεμεζίδης Λ.]

106. Όταν κάποιος σας λέει ότι έγινε πλούσιος με σκληρή δουλειά, ρωτήστε τον: "τίνος;" [Μαρκί Ντον (αμερικανός χρονογράφος & συγγραφέας)]

107. Όταν χάνεις πλούτη, χάνεις πολλά. Όταν χάνεις ένα φίλο, χάνεις περισσότερα. Όταν χάνεις το κουράγιο σου, χάνεις τα πάντα [De Cervantes Miguel (συγγραφέας)]

108. Όταν χάνεται ο πλούτος, δεν χάνεται τίποτε. Όταν χάνεται η υγεία, χάνεται κάτι. Όταν χάνεται ο χαρακτήρας, χάνονται όλα! [Άγνωστος]

109. Όχι αυτά που διαθέτουμε, αλλά αυτά που μας ευχαριστούν, συνιστούν τον πλούτο στη ζωή μας [Επίκουρος]

110. Πίσω από κάθε μεγάλη περιουσία κρύβεται ένα μεγάλο έγκλημα (At the heart of every great fortune lies a great crime) [Φιτζέραλντ Φράνσις]

111. Πλούσιος άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που αξίζει πολλά και όχι ο άνθρωπος που έχει πολλά [Μαρξ Κ.]

112. Πλούτον, τον γεννήτορα πάσης παρανομίας, τον ευρετήν πάσης κακίας, τον συνεργόν της ψυχοφθόρου γαστριμαργίας και αντίπαλον της εγκρατείας, τον πολέμιον της σωφροσύνης, τον πάσης αρετής κρυπτόν κλέπτην [Ιωάννης ο Χρυσόστομος]

113. Πλούτος: η δίνη που ρουφάει τους άπληστους [Βίτσενκο Ν.]

114. Πολλοί δαπανούν το μισό της ζωής τους ν' αποκτήσουν χρήματα, κατόπιν δαπανούν αυτά ν' αποκτήσουν την υγεία τους [Τουέην Μαρκ]

115. Πολλοί νόμισαν ότι κατέκτησαν τον κόσμο, αλλά δεν μπόρεσαν να τον πάρουν μαζί τους. [Κουτουζής Βασίλης (δημοσιογράφος, ερευνητής)]

116. Πόσες φορές πρέπει να σ’ το πω, ότι η δουλειά δεν πρόκειται να σε κάνει πλούσιο; Πόσες φορές πρέπει να σε υπενθυμίζω πως πλούσιος γίνεσαι στον ελεύθερο από την δουλειά χρόνο [Κιοσάκι Ρ.]

117. Ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω: οι άνθρωποι ντρέπονται τη φτώχια και δεν ντρέπονται τον πλούτο [Ρανέφσκαγια Φ.]

118. Προτιμώ να κερδίζω το 1% από τις προσπάθειες 100 ανθρώπων παρά το 100% των δικών μου προσπαθειών [Ροκφέλερ Τζον Ντ.]

119. Σαν αρχοντίν' ο άνθρωπος, θαμπώνεται το φως του, και δεν γνωρίζει τον φτωχό, αν είναι κι αδελφός του [Παροιμία]

120. Τα πάρα πολλά λεφτά γίνονται με τρεις μόνο τρόπους: Ή τα κληρονομείς, ή τα παντρεύεσαι ή τα κλέβεις [Καθηγητής του London Scool of Economics, Νόμπελ Οικονομίας]

121. Τα πλούτη δεν μπορούνε να θεωρούνται ως άξιος σκοπός της ανθρώπινης ζωής [Μπέικον Φ.]

122. Τα πλούτη της ψυχής δεν παρουσιάζουν διακυμάνσεις στο χρηματιστήριο αξιών [Σφυρή Ε.]

123. Τα σκουλήκια λατρεύουν τα χοντρά πτώματα [Πετάν Ζάρκο]

124. Το βαρύ πορτοφόλι αλαφραίνει την ψυχή [Ρέι Τζον]

125. Το τελευταίο κοστούμι που φοράς δεν χρειάζεται τσέπες [Ντίερ Γουέιν (αμερικανός συγγραφέας)]

126. Τον υλικό πλούτο μπορεί κανείς να τον καταμετρήσει και να τον αποτιμήσει σε χιλιάδες και σε εκατομύρια. Αλλά ο ηθικός πλούτος δεν καταμετράται. Για τον λόγο αυτό είναι ανεκτίμητος [Πασκάλ]

127. Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων: Οι εραστές της σοφίας, οι εραστές της τιμής και οι εραστές του κέρδους [Πλάτωνας]

128. Υπήρξα πλούσια όπως και φτωχή. Ως πλούσια ήμουν καλύτερα [Τάκερ Σόφι]

129. Χρήματα πορίζειν μεν ουκ αχρείον. Εξ αδικίης δε πάντων κάκιον (Το να αποκτάς χρήματα δεν είναι κακό. Είναι το χειρότερο απ' όλα αν τα αποκτάς από αδικία) [Δημόκριτος]

130. Χρυσός: μέταλλο που εύκολα ενώνεται με την ανθρώπινη σάρκα προκαλώντας την οξείδωση και την αποσύνθεσή της [Μπέικον]

131. Χωρίς πλούσια καρδιά ο πλούτος είναι ένας ζητιάνος [Άγνωστος]

132. Ως ύλη καταστρέφεται του πλούτου η αξία και μόνο η του πνεύματος θα μένει αιωνία [Γαβρίνης Κ.]

133. Αν ζεις οικονομικά, δεν θα είσαι ποτέ φτωχός [Φραγκλίνος]

134. Απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού, μόνον ο άνθρωπος είναι φτωχός [Καρλάιλ Τζ.]

135. Άριστη είναι η δημοκρατία εκείνη, όπου οι πολίτες δεν είναι ούτε πάρα πολύ πλούσιοι, ούτε πάρα πολύ φτωχοί [Θαλής]

136. Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαί. Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει... [Μπρεχτ]

137. Αυτός που δεν μπορεί να αντέξει τη φτώχεια, δεν μπορεί και να είναι ελεύθερος [Ουγκώ Βίκτωρ]

138. Για να είσαι ελεύθερος, πρέπει να μάθεις να είσαι φτωχός [Ουγκώ Β.]

139. Εγώ ποτέ δεν ήμουν φτωχός παρ' όλο που πολλές φορές δεν είχα λεφτά. Να είσαι φτωχός είναι κατάσταση του νου [Τόντ Μ.]

140. Η υλική φτώχεια θεραπεύεται εύκολα. Η φτώχεια της ψυχής όμως, ποτέ [Ντε Μονταίν]

141. Η φτώχεια είναι το υπόστρωμα της δυστυχίας, η ευτυχία όμως δεν κτίζεται πάνω στο χρήμα [Παπαγιαννίδης Στάθης]

142. Καλύτερα άδεια τσέπη, παρά άδεια κεφαλή [Άγνωστος]

143. Με το στομάχι αδειανό, βλέπει αλλιώς το μάτι κι αλλιώς ακούει το αυτί, με την κοιλιά γεμάτη [Άγνωστος]

144. Ο πλούτος και η φτώχια δεν είναι λεφτά, είναι αυτοσυναίσθημα [Μπαράχοβίτς Α.]

145. Οι μεν φτωχοί θέλουν φαϊ κι ο πλούσιος καλή όρεξη [Άγνωστος]

146. Οι περισσότεροι άγιοι ήταν φτωχοί, όμως αυτό δε σημαίνει πως οι περισσότεροι φτωχοί είναι άγιοι [Έμερσον Ρ.]

147. Πεινασμένε άνθρωπε, πιάσε το βιβλίο: είναι ένα όπλο [Μπρεχτ Μπέρτολτ]

148. Πενία τέχνας κατεργάζεται [Ελληνική Παροιμία]

149. Πολλές φορές η φτώχεια υποφέρεται ευκολότερα από τον πλούτο [Ντε Σταέλ κυρία]

150. Προτίμα τη φτώχεια μέσα στους κόλπους της δικαιοσύνης, από τα πλούτη, που προμηθεύει η αδικία [Θέογνις]

151. Προτιμώ τον ξυπόλητο από τον άσχημα παπουτσωμένο [Άγνωστος]

152. Σε μια χώρα δίκαιη, η φτώχεια είναι ντροπή. Σε μια χώρα άδικη, ο πλούτος είναι ντροπή [Κομφούκιος]

153. Το έσχατο όριο της φτώχιας ονομάζεται απληστία [Παπαϊωάννου Γιάννης Χ.]

154. Το να μην έχεις χρήματα είναι θέμα συγκυρίας. Το να αισθάνεσαι φτωχός είναι θέμα νοοτροπίας [Παπαγιαννίδης Στάθης]

155. Το να μην μπορεί κάποιος να υποφέρει την φτώχεια είναι αισχρό, αλλά το να μην γνωρίζει πώς να την αποτινάξει με την εργασία είναι ακόμα αισχρότερο [Περικλής]

156. Το πεινασμένο στομάχι δεν έχει αυτιά [Άγνωστος]

157. Το στενό σπίτι θέλει φαρδιά καρδιά [Ελληνική παροιμία]

158. Το χρήμα μας διαφθείρει, προπάντων όταν δεν το έχουμε [Πετάν Ζάρκο]

159. Του φτωχού του λείπουν πολλά. Του φιλάργυρου τα πάντα [Άγνωστος]

160. Υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο τόσο πεινασμένοι, που ο Θεός δεν μπορεί να εμφανιστεί μπροστά τους παρά με τη μορφή του ψωμιού [Γκάντι Μαχάτμα]

161. Φτώχεια χωρίς χρέη είναι μεγάλος πλούτος [Αριστοτέλης]

162. Φτωχός άγιος, δοξολογία δεν έχει. [Παροιμία]

163. Φτωχός δεν είναι εκείνος που δεν έχει ούτε δεκάρα, αλλά εκείνος που δεν έχει όνειρα [Kemp Jack (πολιτικός)]

164. Φτωχός δεν είναι εκείνος που έχει λίγα, αλλά εκείνος που ονειρεύεται πολλά [Αγγλική παροιμία]

165. Οι πόλεμοι μεταξύ εθνών αλλάζουν απλά τις γραμμές πάνω στο χάρτη. Με τον πόλεμο κατά της φτώχειας, αλλάζει πραγματικά ο χάρτης του κόσμου [Ali Mohamed (πυγμάχος)]

166. Οι φτωχοί πιστεύουν στο χρήμα. Οι πλούσιοι πιστεύουν στην ανάπτυξη [Παπαγιαννίδης Στάθης]


Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

«Διαφημιστική εκστρατεία κατά του χρήματος...»

…εμπνευσμένη από τα πακέτα των τσιγάρων


«Το χρήμα βλάπτει σοβαρά εσάς και τους γύρω σας»

«Προστατεύστε τα παιδιά: μην τα αναγκάζετε να χρησιμοποιούν τα χρήματά σας»


«Το χρήμα μπορεί να προκαλέσει έναν αργό και επώδυνο θάνατο»


«Το χρήμα είναι εξαιρετικά εθιστικό, μην το ξεκινήσετε»


«Το χρήμα σκοτώνει»


«Η δημιουργία χρήματος μπορεί να καταστρέψει το σπέρμα και να μειώσει τη γονιμότητα»


«Ζητήστε βοήθεια για να σταματήσετε να παράγετε χρήμα: συμβουλευτείτε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας»


ΠΗΓΗ:

http://www।newsbeast.gr/weird/arthro/224945/diafimistiki-ekstrateia-kata-tou-hrimatos/


Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Τέσσερις από τις “23 Αλήθειες που δεν μας λένε για τον καπιταλισμό”


Διάβασα, μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια των διακοπών, ένα από τα best seller, όπως πληροφορούμαι, της περιόδου, το βιβλίο του Χα-Τζουν Τσανγκ, καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας της Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, “23 Αλήθειες που δεν μας λένε για τον καπιταλισμό”, που σε μετάφραση Γιώργου Καπλαδάκη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Για να σας “ανοίξω την όρεξη” και τη διάθεση να σπεύσετε να το διαβάσετε, παραθέτω κάποιες από τις “αλήθειες” αυτές…

Αναγκαία διευκρίνιση: Ο συγγραφέας δεν δηλώνει εχθρός του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά του άκρατου (νέο)φιλελευθερισμού. Γράφει χαρακτηριστικά: «Παραφράζοντας μια αλλοτινή δήλωση του Ουίνστον Τσόρτσιλ περί δημοκρατίας, επιτρέψτε μου να επαναδιατυπώσω μια παλιά θέση μου –ότι ο καπιταλισμός είναι το χειρότερο οικονομικό σύστημα, εξαιρουμένων όλων των υπολοίπων. Η αρνητική κριτική μου εστιάζει στον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς και όχι σε κάθε είδος καπιταλισμού». Και σε άλλο σημείο: «Η κριτική της ιδεολογίας της ελεύθερης αγοράς δεν συνεπάγεται άρνηση του καπιταλισμού. Παρά τα προβλήματα και τους περιορισμούς του, πιστεύω ότι ο καπιταλισμός παραμένει το καλύτερο οικονομικό σύστημα που έχει εφεύρει η ανθρωπότητα. Η κριτική μου αφορά μια συγκεκριμένη εκδοχή του καπιταλισμού που κυριάρχησε στον πλανήτη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, δηλαδή τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς. Δεν είναι ο μοναδικός τρόπος λειτουργίας του καπιταλισμού, και σαφώς δεν είναι ο καλύτερος, όπως έχει αποδείξει η εμπειρία των τελευταίων τριάντα ετών. Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τρόπους με τους οποίους ο καπιταλισμός μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερος».


«Αλήθεια 1η : Δεν υφίσταται ελεύθερη αγορά

Τι μας λένε

Οι αγορές πρέπει να είναι ελεύθερες. Όταν οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν υπαγορεύοντας στους συμμετέχοντες στις αγορές τι μπορούν να πράξουν και τι όχι, παρεμποδίζεται η απρόσκοπτη ροή των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να ενεργήσουν προς την επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους, χάνουν το κίνητρο για επενδύσεις και καινοτομίες. Αντίστοιχα, αν η κυβέρνηση θέτει πλαφόν στις τιμές των ενοικίων, οι εκμισθωτές ακινήτων δεν έχουν κίνητρα για να διατηρούν τις ιδιοκτησίες τους σε καλή κατάσταση ή να χτίσουν καινούργιες. Αν πάλι η κυβέρνηση θέσει περιορισμούς στα είδη χρηματοοικονομικών προϊόντων που μπορούν να εισέλθουν στην αγορά, δύο συμβαλλόμενα μέρη που ενδεχομένως να επωφελούνταν από μια πρωτοποριακή οικονομική συναλλαγή που θα κάλυπτε με εξειδικευμένο τρόπο τις ανάγκες τους, αδυνατούν να αποκομίσουν τους καρπούς της συμβατικής ελευθερίας. Οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουν την “ελευθερία της επιλογής”, κατά τον τίτλο του διάσημου βιβλίου που συνέγραψε ο οραματιστής της ελεύθερης αγοράς Μίλτον Φρίντμαν.

Τι δεν μας λένε

Η ελεύθερη αγορά δεν υπάρχει. Κάθε αγορά έχει κανόνες και όρια που περιορίζουν την ελευθερία της επιλογής. Μια αγορά φαντάζει ελεύθερη μόνο και μόνο επειδή αποδεχόμαστε σε τέτοιο βαθμό τους υφέρποντες περιορισμούς, χωρίς δεύτερη σκέψη, ώστε αδυνατούμε να τους αντιληφθούμε. Είναι αδύνατον να καθοριστεί, αντικειμενικά το πόσο «ελεύθερη» είναι μια αγορά. Πρόκειται για έναν πολιτικό ορισμό. Το συνηθισμένο επιχείρημα των οικονομολόγων της ελεύθερης αγοράς πως επιδιώκουν να θωρακίσουν τις αγορές από πολιτικά υποκινούμενες κυβερνητικές παρεμβάσεις είναι εσφαλμένο. Οι κυβερνήσεις εμπλέκονται πάντα, και οι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς έχουν πολιτικά κίνητρα όπως όλοι. Αν ξεπεράσουμε το μύθο ότι υπάρχει αντικειμενικά ορισμένη «ελεύθερη αγορά», θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να κατανοήσουμε τον καπιταλισμό»

[σελ. 33-34]


Αλήθεια 19η: Παρά την πτώση του κομμουνισμού, εξακολουθούμε να έχουμε οικονομίες κεντρικού σχεδιασμού

Τι μας λένε

Η πτώση του κομμουνισμού απέδειξε με θεαματικό τρόπο τα όρια του οικονομικού προγραμματισμού. Στις σύγχρονες περίπλοκες οικονομίες, ο κεντρικός σχεδιασμός δεν είναι ούτε εφικτός ούτε επιθυμητός. Οι σύγχρονες οικονομίες μπορούν να στηριχθούν μόνο σε αποκεντρωμένες αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται μέσω του μηχανισμού της αγοράς από άτομα και επιχειρήσεις που έχουν ως πρωταρχικό τους στόχο την επίτευξη κερδών, θα πρέπει να απαλλαγούμε από την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να προγραμματίσουμε οτιδήποτε σ' αυτό τον περίπλοκο και ολοένα μεταβαλλόμενο κόσμο. Όσο λιγότερος προγραμματισμός, τόσο το καλύτερο.

Τι δεν μας λένε

Οι καπιταλιστικές οικονομίες είναι σε μεγάλο βαθμό οικονομίες κεντρικού σχεδιασμού. Οι, κυβερνήσεις στις καπιταλιστικές οικονομίες προβαίνουν επίσης σε οικονομικό σχεδιασμό, αν και σε πιο περιορισμένο βαθμό απ' ό,τι ίσχυε στα κομμουνιστικά καθεστώτα. Όλες χρηματοδοτούν ένα μεγάλο μέρος της έρευνας και των υποδομών. Οι περισσότερες εξ αυτών προγραμματίζουν σημαντικό κομμάτι της οικονομίας μέσω του σχεδιασμού των δραστηριοτήτων των κρατικών επιχειρήσεων. Πολλές καπιταλιστικές κυβερνήσεις προγραμματίζουν το μέλλον τομέων της βιομηχανίας τους μέσω της άσκησης βιομηχανικής πολιτικής ή και της εθνικής οικονομίας εν γένει μέσω οικονομικού σχεδιασμού. Το βασικότερο όλων, όμως, είναι ότι οι σύγχρονες καπιταλιστικές οικονομίες απαρτίζονται από μεγάλες επιχειρήσεις με ιεραρχική δομή, που προγραμματίζουν λεπτομερώς τις δραστηριότητες τους εντός και εκτός των εθνικών συνόρων. Οπότε το ζήτημα δεν είναι κατά πόσον υφίσταται προγραμματισμός, αλλά κατά πόσον υφίσταται ο κατάλληλος προγραμματισμός στα κατάλληλα επίπεδα.

[σελ. 259-260]


Αλήθεια 5η: Αν περιμένετε τα χειρότερα απ τους ανθρώπους, θα σας συμβούν τα χειρότερα

Τι μας λένε

Σύμφωνα με μια διάσημη φράση του Άνταμ Σμιθ, «το φαγητό δεν φτάνει στο τραπέζι μας επειδή ο χασάπης, ο ζυθοποιός και ο φούρναρης είναι καλοί μαζί μας, αλλά επειδή κοιτάνε το συμφέρον τους». Η αγορά τιθασεύει με μαεστρία την ενέργεια των εγωιστών ανθρώπων που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους (στην καλύτερη περίπτωση, και τις οικογένειες τους), για να δημιουργήσει κοινωνική αρμονία. Ο κομμουνισμός απέτυχε επειδή απαρνήθηκε αυτό το ανθρώπινο ένστικτο και επειδή διαχειρίστηκε την οικονομία υποθέτοντας ότι όλοι είναι ανιδιοτελείς, ή τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό αλτρουιστές. Πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα απ’ τους ανθρώπους (ότι, δηλαδή, νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους), αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα ανθεκτικό οικονομικό σύστημα.

Τι δεν μας λένε

Η ιδιοτέλεια είναι το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό στα περισσότερα ανθρώπινα όντα. Δεν είναι, όμως, η μοναδική μας παρόρμηση. Συχνά δεν αποτελεί καν το βασικό μας κίνητρο. Πράγματι, αν ο κόσμος ήταν γεμάτος από τους εγωιστές που περιγράφουν τα οικονομικά εγχειρίδια, θα ακινητοποιούνταν τα πάντα, καθώς θα περνούσαμε όλο μας το χρόνο κλέβοντας και προσπαθώντας να πιάσουμε και να τιμωρήσουμε τους κλέφτες. Ο κόσμος λειτουργεί όπως λειτουργεί μόνο και μόνο επειδή οι άνθρωποι δεν είναι εντελώς ιδιοτελείς, όπως πιστεύουν οι οικονομολόγοι της ελεύθερης αγοράς. Θα πρέπει να σχεδιάσουμε ένα οικονομικό σύστημα που, ενώ θα αντιλαμβάνεται ότι οι άνθρωποι είναι πολλές φορές εγωιστές, θα εκμεταλλεύεται τα υπόλοιπα ανθρώπινα κίνητρα στο έπακρο και θα βγάζει προς τα έξω τον καλύτερό τους εαυτό. Το πιο πιθανό είναι ότι, αν υποθέτουμε τα χειρότερα για τους ανθρώπους, θα λάβουμε τη χειρότερη συμπεριφορά.

[σελ. 78-79]


Αλήθεια 20ή: Η ισότητα των ευκαιριών ενδέχεται να μην είναι δίκαιη

Τι μας λένε

Πολλοί άνθρωποι εξανίστανται με τις ανισότητες. Μολαταύτα υπάρχει ισότητα και ισότητα. Όταν ανταμείβει κανείς τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο, ασχέτως των προσπαθειών και των επιτευγμάτων τους, όσοι διαθέτουν μεγαλύτερο ταλέντο και δουλεύουν σκληρότερα δεν έχουν πια κίνητρο για να αποδώσουν. Αυτή είναι η ισότητα του αποτελέσματος. Πρόκειται για μια κακή ιδέα, όπως απέδειξε και η πτώση του κομμουνισμού. Η ισότητα που πρέπει να επιδιώκουμε είναι η ισότητα των ευκαιριών. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι στη Νότια Αφρική τού απαρτχάιντ ένας μαύρος φοιτητής δεν μπορούσε να εγγραφεί σε ένα απ' τα καλύτερα «λευκά» πανεπιστήμια, ακόμα κι αν ήταν εξαίρετος φοιτητής, δεν ήταν μόνο άδικο, αλλά και αντιπαραγωγικό. Οι άνθρωποι πρέπει να λαμβάνουν ίσες ευκαιρίες. Ωστόσο εξίσου άδικες και αναποτελεσματικές είναι οι πολιτικές θετικής δράσης που αφορούν την εισαγωγή σε πανεπιστήμια φοιτητών κατώτερης στάθμης απλώς και μόνον επειδή είναι μαύροι ή προέρχονται από φτωχό περιβάλλον. Προσπαθώντας να εξισώσουμε το αποτέλεσμα, όχι μόνο κακοδιαχειριζόμαστε το ταλέντο, αλλά και τιμωρούμε επιπλέον όσους διαθέτουν τις καλύτερες ικανότητες και καταβάλλουν τις μεγαλύτερες προσπάθειες.

Τι δεν μας λένε

Οι ίσες ευκαιρίες αποτελούν την αφετηρία για μια δίκαιη κοινωνία. Δεν αρκεί όμως. Σαφώς και πρέπει τα άτομα να επιβραβεύονται ανάλογα με τις επιδόσεις τους, αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσον όλοι διαγωνίζονται επί ίσοις όροις. Αν ένα παιδί δεν είναι καλός μαθητής επειδή πεινάει και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στην τάξη, δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι το συγκεκριμένο παιδί δεν τα καταφέρνει επειδή είναι από τη φύση του λιγότερο ικανό. Ο δίκαιος ανταγωνισμός μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν το κάθε παιδί έχει αρκετό φαγητό - στο σπίτι μέσω ενίσχυσης του οικογενειακού εισοδήματος, και στο σχολείο μέσω προγραμμάτων παροχής δωρεάν γευμάτων. Αν δεν υφίσταται σε κάποιο βαθμό ισότητα αποτελέσματος (π.χ. διασφάλιση ελάχιστου εγγυημένου οικογενειακού εισοδήματος ώστε να μην υπάρχουν παιδιά που πεινάνε), οι ίσες ευκαιρίες (π.χ. δωρεάν εκπαίδευση) χάνουν το νόημα τους.

[σελ. 272 & 273]


Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

Ασκήσεις Ύφους (Ραιημόν Κενώ)

Από την προηγούμενη ανάρτηση προκύπτει ότι τα πράγματα μπορούν να ορώνται – θεώνται από διαφορετικές σκοπιές και οπτικές γωνίες. Και θα ήταν ευχής έργο και προς όφελός μας, νομίζω, να προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε τις διαφορετικές αυτές οπτικές. Είναι θέμα άσκησης! Τόσο η θέαση, όσο και η έκφραση αυτού που βλέπουμε. Παράδειγμα, οι “Aσκήσεις Ύφουςτου Ραιημόν Κενώ.

Από τις περίπου εκατό “Ασκήσεις” του, επέλεξα τυχαία οκτώ [Τα αποσπάσματα που παρατίθενται είναι από την μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Ύψιλον”] και σας προτείνω να διαβάσετε στο βιβλίο τις υπόλοιπες. Και, ενδεχομένως, να επιχειρήσετε να “ασκηθείτε” και εσείς…


Ασκήσεις Ύφους (Ραιημόν Κενώ)


Σημειώσεις

Σ’ ένα λεωφορείο της γραμμής S. Συνωστισμός. Ένας τύπος γύρω στα είκοσι έξι, καπέλο μαλακό με μια πλεξούδα στη θέση της κορδέλας, πολύ μακρύς λαιμός σα να του τον είχανε τραβήξει. Κόσμος κατεβαίνει. Ο περί ού ο λόγος αρπάζεται μ’ ένα διπλανό του. Τον κατηγορεί πως τον σπρώχνει κάθε φορά που κάποιος θέλει να περάσει. Τόνος κλαψιάρικος με κακές διαθέσεις. Καθώς βλέπει να ελευθερώνεται ένα κάθισμα, τρέχει και κάθεται. Δύο ώρες αργότερα, τον ξαναβλέπω στην Κουρ ντε Ρομ, μπροστά στο σταθμό σαιν Λαζάρ. Είναι μαζί μ’ ένα φίλο του που του λέει: “Πρέπει να ράψεις άλλο ένα κουμπί στο παλτό σου”. Του δείχνει πού (στο πέτο) και γιατί.


Αφήγηση

Μια μέρα γύρω στο μεσημέρι, στην περιοχή του πάρκου Μονσό, πάνω στην πλατφόρμα ενός σχεδόν πλήρους λεωφορείου της γραμμής S (σήμερα 84), πρόσεξα έναν άνθρωπο με πολύ μακρύ λαιμό, που φορούσε ένα μαλακό καπέλο, που είχε γύρω του ένα πλεχτό κορδόνι αντί για κορδέλα. Ο άνθρωπος αυτός τα’βαλε ξαφνικά με τον διπλανό του, κατηγορώντας τον πως επίτηδες του πατούσε τα πόδια κάθε φορά που επιβάτες ανέβαιναν ή κατέβαιναν. Εγκατέλειψε πάντως νωρίς τη συζήτηση, για να ριχτεί σε μια θέση που άδειασε. Δύο ώρες αργότερα, τον ξαναείδα μπροστά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ, να συζητάει μεγαλοφώνως μ’ ένα φίλο του, που τον συμβούλευε να μικρύνει το άνοιγμα του πέτου του παλτού του, βάζοντας έναν έμπειρο ράφτη να του ράψει λίγο ψηλότερα το πάνω πάνω κουμπί.


Λιτό

Ήμασταν κάμποσοι και μας πήγαιναν στριμωγμένους. Ένας νεαρός, που δεν έδειχνε και πολύ ξύπνιος, κουβέντιασε για λίγο μ’ έναν κύριο που στεκόταν δίπλα του, κι ύστερα πήγε και κάθισε. Δύο ώρες αργότερα, τον ξανασυνάντησα: ήταν παρέα μ’ ένα φίλο του και μιλούσαν για ρούχα.


Η υποκειμενική άποψη

Δεν ήμουν διόλου δυσαρεστημένος με το ντύσιμό μου εκείνη τη μέρα. Πρωτοφορούσα ένα παρδαλούτσικο καπέλο κι ένα παλτό, για το οποίο πολύ καμάρωνα. Μπροστά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ συνάντησα τον Χ που προσπάθησε να μου χαλάσει το κέφι, θέλοντας να μου αποδείξει πως το παλτό μου ήταν πολύ ανοιχτό στο πέτο και πως θα’πρεπε να προσθέσω εκεί ένα κουμπί. Πάλι καλά που δεν τόλμησε να θίξει το καπέλο μου. Λίγο νωρίτερα, έβαλα όπως έπρεπε στη θέση του ένα παλιοτόμαρο που το’κανε επίτηδες να με ξενυχιάζει κάθε φορά που περνούσε κόσμος, ανεβαίνοντας ή κατεβαίνοντας. Αυτό συνέβη σ’ ένα από κείνα τα βρωμερά λεωφορεία που πήζουν στη λαϊκούρα ακριβώς εκείνες τις ώρες που είμαι υποχρεωμένος να τα χρησιμοποιώ.


Κι άλλη υποκειμενική άποψη

Ήταν σήμερα δίπλα μου στο λεωφορείο ένα από κείνα τα μυξιάρικα που, ευτυχώς, εκλείπουν σιγά σιγά, γιατί καμιά μέρα θα σκότωνα κανένα από δαύτα. Ο λεγάμενος, ένα τσογλάνι γύρω στα είκοσι έξι, τριάντα, μου την έδινε πολύ, όχι μόνο για το μακρύ λαιμό του σαν ξεπουπουλιασμένης γαλοπούλας, αλλά και γιατί είχε στο καπέλο του αντί για κορδέλα ένα λεπτό μελιτζανί κορδόνι. Α το κάθαρμα! Πόση αηδία μου προκαλούσε! Όπως λοιπόν είχε πολύ κόσμο στο λεωφορείο εκείνη την ώρα, έβρισκα την ευκαιρία, κάθε φορά που στριμωχνόμασταν για να κατέβει ή να ανέβει κόσμος, να του χώνω τον αγκώνα μου στα παϊδια του. Στο τέλος μου την κοπάνησε, πάνω που ήμουν έτοιμος να του τραβήξω ένα ξεγυρισμένο ξενύχιασμα. Θα του’λεγα ακόμα, μόνο και μόνο για να τον φτιάξω, πως το παλτό του ήταν πολύ ανοιχτό στο πέτο.


Μάγκικο

Νταν μεσημέρι καβαλάω το ές. Σκάω τα λεφτά ως είναι φυσικόν και προχωράω στα παραμέσα. Να σου που λες κι ο δικός σου, ένας φιόγκος μ’ ένα σβέρκο σαν τηλεσκόπιο κι ένα σπάγκο στην καπελαδούρα. Εγώ το κόβω το παιδί να πούμε γιατί έχει χάζι, όταν όλως αιφνιδίως γυρνά στον παραδίπλα και του τη βγαίνει ούτως: Λίγη προσοχή δε βλάφτει, πάτα και λίγο λεωφορείο, πώς μου ξηγιέσαι έτσι, κοντεύεις να μου δώσεις τα νύχια μου στο χέρι, και ούτω καθεξής. Πάνω που αδειάζει όμως μια θέση, γίνεται μπουχός και μην τον είδατε. Διελθών αργότερα της Κουρ ντε Ρομ, τον ξαναπαίρνει ο οφθαλμός μου να’χει πιάσει λακριντί μ’ έναν άλλο φιόγκο, σουλούπι τάλε κουάλε. Και τι γυρνάει ο δικός του και του λέει! Να ράψει κι άλλο κουμπί άμα λάχει στο μπαρντεσού του!


Modern Style

Σ’ ένα αστικό μια μέρα, γύρω στο μεσημέρι, υπήρξα μάρτυς της ακόλουθης μικρής κωμικοτραγωδίας. Ένας τζιτζιφιόγκος, που τον κατέτρυχε ένας μακρύς λαιμός και (άλλο πάλι τούτο) ένα μικρό σιρίτι ολόγυρα από το καπέλο του (είναι πολύ της μόδας, αλλά εγώ δεν το πάω καθόλου), με την πρόφαση πως τάχα μου έπεφτε γερό σπρώξιμο, βγήκε του διπλανού του μ’ ένα τουπέ, που πρόδινε ένα χαρακτήρα αδύνατο, και τον κατηγόρησε πως του ποδοπατούσε συστηματικά τα λουστρίνια του κάθε φορά που ανέβαιναν ή κατέβαιναν κυρίες ή κύριοι που κατευθύνονταν προς το Σαμπερέ. Ο τύπος δεν περίμενε ούτε στο ελάχιστο μιαν απόκριση που, το δίχως άλλο, θα τον έφερνε να γίνει χαλκομανία στο πάτωνα και σκαρφάλωσε με ζωηράδα στο υπερώο, όπου τον καρτερούσε ένα ελεύθερο κάθισμα, γιατί ένας από τους χρήστες του οχήματός μας μόλις είχε πατήσει το πόδι του στη λιωμένη άσφαλτο του πεζοδρομίου της πλατείας Περέρ. Δύο ώρες αργότερα, καθώς τώρα βρισκόταν η αφεντιά μου στο υπερώο, είδα ξανά το παιδαρέλι, για το οποίο σας μίλησα πιο πάνω, που’δειχνε ν’ απολαμβάνει πλέρια τα λεγόμενα ενός νεαρού λιμοκοντόρου, που οπωσδήποτε το’παιζε συμβουλάτορας του για το πώς φοριέται ένα κοντομάνικο στο καθωσπρέπει.


Φτωχό

Που λες, στάθηκα στη στάση ώσπου στάθηκε το λεωφορείο. Μπαίνει ένας μ’ ένα μακρύ τέτοιο κι ένα πράμα στο κεφάλι μ’ ένα μαραφέτι. Οπωσδήποτε του μπήκε του διπλανού του γιατί πήγε να του βγει από δίπλα. Μετά του μπήκε να πάει να κάτσει σ’ ένα απ’ αυτά τα πώς τα λένε. Πιο ύστερα, μπροστά στο σταθμό Σαιν-Κι-Εγώ-Δεν-Ξέρω-Τι, ένας φίλος του του’λεγε του τύπου, να ράψεις, λέει, του’λεγε, λίγο πιο πάνω ετούτο σου. Αυτά.