Φόρος τιμής. Σε πρόσωπα και ιστολόγια. Και σε μια επέτειο (Πάλι και πάλι!)

Η παρούσα ανάρτηση αποτελεί, τρόπον τινά, συνέχεια των εξής αναρτήσεων:

• http://eaglestefanos.blogspot.com/2007/10/blog-post.html [“Φόρος τιμής” του blog «Eagle»]
• http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/03/seagull-eagle.html [“Αποκλειστικό!... Αποκαλύπτω την ταυτότητα των Seagull και Eagle” του blog «Seagull»]
• http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/10/blog-post_17.html [“Γενέθλια ή Επέτειος” του blog «Seagull»]

και αναρτάται σε… “δια-ιστολογικό δίκτυο” (Eagle – Seagull)

Σας το ’πα κι άλλοτε, σας το ’χω αποκαλύψει:

Τα σύμφωνα της λέξης “seagull”, η ραχοκοκαλιά της, είναι τα αρχικά του ονόματός μου…

Και τα σύμφωνα της λέξης “eagle” [:το όνομα του δεύτερου ιστολογίου μου], η δική της ραχοκοκαλιά, συμβαίνει να είναι τα αρχικά του ονόματος του μακαρίτη του πατέρα μου…

Ο πατέρας μου μ’ έμαθε, παιδί ακόμα, όπως έγραψα κάπου, κάποτε, “να κοιτάζω ψηλά στον ουρανό και ν’ αναζητώ”… “Οι ιδέες κινούν τον άνθρωπο”, συνήθιζε να λέει. “Οι ιδέες και το πνεύμα”…

[Παρεμπιπτόντως να επισημάνω κάτι, που στην οικογένειά μας έχει ιδιαίτερη σημασία: Μετά από πολύμηνη ταλαιπωρία σε νοσοκομεία, ο πατέρας μου πέθανε, προ ετών, ανήμερα “του Αγίου Πνεύματος”. Μέρα σημαδιακή!....]

Σύμβολο πνευματικότητας (και δύναμης του πνεύματος –και όχι μόνον) είναι, από αιώνες, ο αετός. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, απ’ τα πολλά που θα μπορούσα, ίσως, ν’ αναφέρω, πως ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο συγγραφέας του επονομαζόμενου “πνευματικού ευαγγελίου” (σε αντίθεση με τα άλλα τρία, τα “ιστορικά”), έχει ως σύμβολό του τον αετό…

Διόλου τυχαία, λοιπόν, αλλά συνειδητά και “επί τούτου”, ονόμασα το δεύτερό μου ιστολόγιο “Eagle”. Όχι μόνο και όχι τόσο για να τιμήσω τον πατέρα μου, όσο, κυρίως, για να τιμήσω αυτή του την τάση, που κληρονόμησα απ’ αυτόν, την πνευματικότητα που μου άφησε ως παρακαταθήκη… Γι’ αυτό και, όπως έχω επισημάνει σε παρόμοιες, σαν την παρούσα μου, αναρτήσεις “αναφοράς”, στο παρελθόν, περιεχόμενο αυτού μου του ιστολογίου είναι αυτά που εγώ και η δική μου η γενιά γενικότερα κληρονομήσαμε απ’ τον πατέρα μου και από τους πατεράδες μας, αντίστοιχα, κι εκείνοι, ίσως, απ’ τους δικούς τους…

Φράσεις, σκέψεις, σχόλια, κείμενα κ.λπ., που είναι, κατά το μάλλον ή ήττον, διαχρονικά, και που συχνά μένουν και κιτρινίζουν και μουχλιάζουν μέσα σε μπαούλα και συρτάρια… Και μόνο με τον καιρό, ανάλογα και με τα βιώματά μας και τις εμπειρίες μας, καταλαβαίνουμε, κάποια στιγμή, την αξία τους…

Όλοι μας, όπως προείπα, θαρρώ, άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, μπορεί κάποτε να θεωρήσουμε ή και να θεωρούμε ακόμα, ετούτα που γράφονται εδώ, σ’ αυτό το ιστολόγιο, ως “παρωχημένα”, “παλαιομοδίτικα”, “παράταιρα”, “ξεπερασμένα” και ανάξια λόγου. Και να πιστεύουμε, εγωιστικά και υπερφίαλα, πως τα δικά μας τα “πιστεύω”, οι δικές μας οι σκέψεις, τα δικά μας τα γραπτά, είναι ανώτερα απ’ αυτά και έχουν μεγαλύτερη αξία…

Έτσι κι εγώ, ως νέος αφελής και άμυαλος, έριξα πιότερο το βάρος στο “Seagull” ιστολόγιό μου και έδειξα λιγότερη προσοχή στο “Eagle” μου. Μέχρι που σήμερα, σήμερα που το “Eagle” έχει κι αυτό επέτειο (μια και κλείνει ένα χρόνο στον αέρα…), διαπίστωσα ετούτο: Πως παρότι o “Αετός” έχει μόλις 43 αναρτήσεις (δηλαδή 25 λιγότερες από τον “Γλάρο”) κι έχει ζωή, ως τώρα, ένα περίπου μήνα λιγότερο από εκείνον, έχει… “περισσότερες ώρες πτήσης” από εκείνον! Έχει δεχθεί, με άλλα λόγια, περισσότερες θεάσεις από εκείνον (και μάλιστα με μέσο όρο θέασης – ανάγνωσης αναρτήσεων, ανά επισκέπτη, ιδίως τον τελευταίο μήνα, 3,2 έναντι 1,7 του “Γλάρου”…)

[…Τα είδε ετούτα τα στοιχεία ο “Γλάρος”, διάβασε και τις στατιστικές, όμως… δεν “γλάρωσε”… Ούτε δα “ψάρωσε”!... Κάθε άλλο, μάλιστα. Άλλωστε ο… αετός πατέρας του, του είχε πει, και το ’χει ενστερνισθεί από καιρό κι ο ίδιος, πως δεν είναι κριτήρια της ποιότητας η ποσότητα, ή η αποδοχή του κόσμου και η επισκεψιμότητα… Πάνω στην ώρα, εντελώς επίκαιρα, κι ανήμερα σ’ ετούτη την επέτειο (μα εντελώς τυχαία, ειλικρινά!...), η “Κλέφτρα Κίσσα” ανάρτησε, στη δική της τη φωλιά, μια (ακόμα) ανάρτηση, κλεμένη από καιρό, με τίτλο “Γιατί δεν έχω μετρητή” (http://kleftrakissa.blogspot.com/2008/10/blog-memoryland-gerasimos.html), γραμμένο απ’ τον “Γεράσιμο - Memoryland”. Και σας θυμίζω πως πριν από λίγο καιρό είχε αναδημοσιεύσει και μία άλλη, κάπως σχετική, ανάρτηση, με τίτλο “Η παγίδα με το τυράκι” (http://kleftrakissa.blogspot.com/2008/10/blog_17.html), γραμμένη από την “Σοφία Κου”, που θα μπορούσε να λέγεται και… “Σοφή Κου-κουβάγια”….]

…Μια σοφή κουκουβάγια, πάντως, με τη σοφία και την πείρα της, θα πρότεινε, το δίχως άλλο, “και τούτο ποιείν, κακείνο μη αφιέναι”…

Σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να ξαναδώσω προσοχή και σημασία περισσότερη, όπως του αξίζει, και σε αυτό το άλλο ιστολόγιό μου, το “Eagle”, που σήμερα έχει γενέθλια και το είχα παραμελήσει…

[…Και, για να μην ξεχνιόμαστε, θα πρέπει να ξαναρχίσω, με την ευκαιρία, να ρίχνω πάλι, από καιρού εις καιρόν, λίγα ψιχουλάκια και στο “Σπουργιτάκι” μου… (http://spourgitistefanos.blogspot.com/)]