Κουτσομπολιό / Gossip

Απόσπασμα από την ταινία “Η αμφιβολία” (2008). O ηθοποιός Philip Seymour Hoffman (ως πατήρ Brendan Flynn, στην ταινία) λέει:

Μια γυναίκα κουτσομπόλευε με τη φίλη της έναν άνδρα που ελάχιστα ήξεραν (ξέρω ότι κανένας από σας δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο!...). Εκείνη τη νύχτα, είχε ένα όνειρο: ένα μεγάλο χέρι εμφανίστηκε πάνω απ’ αυτήν και έδειχνε προς αυτήν. Αμέσως της γεννήθηκε μια συντριπτική αίσθηση ενοχής. Την επόμενη ημέρα, λοιπόν, πήγε για εξομολόγηση σε έναν ηλικιωμένο ιερέα, τον πατέρα O' Rourke, και του είπε τι είχε συμβεί. “Είναι αμαρτία το να κουτσομπολεύει κανείς;” ρώτησε τον ηλικιωμένο ιερά. “Ήταν εκείνο που είδα να με δείχνει, το χέρι του Θεού; Θα πρέπει να ζητήσω άφεση αμαρτιών, πάτερ; Έχω κάνει κάτι λάθος;”. “Ναι”, της απάντησε ο πατέρας O’Rourke. “Ναι, έχετε κατηγορήσει τον γείτονά σας. Θέσατε σε αμφιβολία και κίνδυνο την υπόληψή του και πρέπει να νιώθετε μεγάλη ντροπή γι’ αυτό”. H γυναίκα, τότε, δήλωσε ότι λυπάται και ζήτησε από τον ιερέα συγχώρεση. “¨Οχι τόσο γρήγορα”, απάντησε ο ιερέας. “Θέλω να πας στο σπίτι σου, να πάρεις ένα μαξιλάρι, να ανεβείς στη στέγη του σπιτιού, να το ανοίξεις με ένα μαχαίρι και μετά να επιστρέψεις εδώ, σε μένα”. Έτσι, η γυναίκα γύρισε, πράγματι, στο σπίτι της, πήρε ένα μαξιλάρι από το κρεβάτι της και ένα μαχαίρι από το συρτάρι, ανέβηκε στη στέγη της και έσκισε με το μαχαίρι το μαξιλάρι. Κατόπιν πήγε πίσω στον γέρο ιερέα, ο οποίος την ρώτησε: “Έσκισες το μαξιλάρι με το μαχαίρι;”. “Ναι, πάτερ” απάντησε εκείνη. “Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;”. “Φτερά, πάτερ”. “Φτερά, λοιπόν”, επανέλαβε εκείνος. “Και τώρα θέλω από σένα να γυρίσεις πάλι πίσω και να μαζέψεις όλα αυτά τα φτερά, μέχρι και το τελευταίο”. “Μα αυτό δεν γίνεται, πάτερ! Δεν ξέρω πού μπορεί να έχουν πάει. Ο αέρας τα πήρε και τα σκόρπισε εδώ κι εκεί”. “Αυτό”, σχολίασε ο πατέρας O' Rourke, “αυτό είναι το κουτσομπολιό!”…

Quote from the movie “The doubt” (2008). Actor Philip Seymour Hoffman (as Father Brendan Flynn) says:

A woman was gossiping with her friend about a man whom they hardly knew - I know none of you have ever done this. That night, she had a dream: a great hand appeared over her and pointed down on her. She was immediately seized with an overwhelming sense of guilt. The next day she went to confession. She got the old parish priest, Father O' Rourke, and she told him the whole thing. 'Is gossiping a sin?' she asked the old man. 'Was that God All Mighty's hand pointing down at me? Should I ask for your absolution? Father, have I done something wrong?' 'Yes,' Father O' Rourke answered her. 'Yes, you ignorant, badly-brought-up female. You have blamed false witness on your neighbor. You played fast and loose with his reputation, and you should be heartily ashamed.' So, the woman said she was sorry, and asked for forgiveness. 'Not so fast,' says O' Rourke. 'I want you to go home, take a pillow upon your roof, cut it open with a knife, and return here to me.' So, the woman went home: took a pillow off her bed, a knife from the drawer, went up the fire escape to her roof, and stabbed the pillow. Then she went back to the old parish priest as instructed. 'Did you cut the pillow with a knife?' he says. 'Yes, Father.' 'And what were the results?' 'Feathers,' she said. 'Feathers?' he repeated. 'Feathers; everywhere, Father.' 'Now I want you to go back and gather up every last feather that flew out onto the wind,' 'Well,' she said, 'it can't be done. I don't know where they went. The wind took them all over.' 'And that,' said Father O' Rourke, 'is gossip!'

ΠΗΓΗ: http://us.imdb.com/title/tt0918927/quotes

Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις

[Το παρακάτω κείμενο το βρήκα, ξεχασμένο, σ’ ένα κιτρινισμένο πια, από τον χρόνο, χαρτί. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος μου το είχε δώσει, ποια είναι η πηγή του, ποιος είναι ο συντάκτης του. Δεν είναι από τα κείμενα που “διδάσκουν”. Καταγραφή κάποιων σκέψεων και συναισθημάτων είναι. Που “κάτι” έχει, πιστεύω, να μας προσφέρει… Το ανέσυρα στη μνήμη μου και το αναρτώ, παράλληλα με ένα χθεσινό προσωπικό μου κείμενο για τις Μάσκες – Προσωπεία, για το Πρόσωπο και την Προσωπικότητα, που ανάρτησα στο βασικό μου ιστολόγιο, εδώ: http://seagullstefanos.blogspot.com/2009/02/blog-post_22.html]

Μάσκες & Ανθρώπινες σχέσεις

Σε παρακαλώ, άκου αυτά που δεν λέω. Μην αφήσεις να σε μπερδέψω. Μην αφήσεις να σε πλανέψει το ύφος που παίρνω, γιατί φοράω μάσκες, μάσκες που φοβάμαι να βγάλω. Και καμιά απ΄ αυτές δεν είμαι εγώ.

Η υποκρισία είναι τέχνη που μου ’γινε δεύτερη φύση. Αλλά μην αφήσεις να σε πλανέψει η εντύπωση που δίνω, πως είμαι κοινωνικός, πως όλα μέσα μου είναι όμορφα και πως δεν χρειάζομαι κανέναν. Αλλά μην με πιστέψεις. Το παρουσιαστικό μου μπορεί να φαίνεται σίγουρο, αλλά είναι η μάσκα μου. Κάτω απ’ αυτή είμαι εγώ, όπως αληθινά είμαι: Σαστισμένος, φοβισμένος και μονάχος, αλλά το κρύβω. Δεν θα ’θελα να τον δούνε. Στην απλή σκέψη για τις αδυναμίες μου με πιάνει πανικός και φοβάμαι γενικά να εκτεθώ σε άλλους. Γι’ αυτό ακριβώς εφευρίσκω στην απελπισία μου μάσκες, που πίσω τους μπορώ να κρύβομαι. Ανέμελο ύφος που με βοηθάει να προβάλλω κάτι απατηλά που μ’ ασφαλίζει από την κοφτερή ματιά που θα μ’ αναγνώριζε. Αλλά ακριβώς αυτή η ματιά θα ήταν η σωτηρία μου και το ξέρω. Να ήταν κάποιος να με παραδεχθεί, να μ’ αγαπήσει! Είναι το μόνο που θα μου ’δινε τη σιγουριά που δεν μπορώ να δώσω ο ίδιος στον εαυτό μου, πως πράγματι κάτι αξίζω. Αλλά δεν στο λέω, δεν τολμώ, φοβάμαι. Φοβάμαι πως η ματιά σου δεν θα συνοδεύεται από παραδοχή κι αγάπη. Φοβάμαι πως θα σκεφθείς μικρόψυχα για μένα και πως θα γελάσεις μαζί μου. Και το γέλιο σου θα με σκότωνε. Φοβάμαι πως βαθιά μέσα μου δεν είμαι τίποτα που ν’ αξίζει και πως θα το δεις και θα μ’ αποστραφείς. Έτσι παίζω το παιχνίδι μου, το παιχνίδι της απελπισίας. Έξω μια φάτσα σιγουριάς και μέσα το παιδί που τρέμει. Γι’ αυτό μιλάω και με το εξεζητημένο ύφος της επιφανειακής φλυαρίας. Σου λέω το κάθε τι που δεν είναι αληθινό και τίποτα για όλ’ αυτά που είναι αληθινά και μέσα μου κραυγάζουν. Γι’ αυτό μην αφήσεις να σε μπερδέψουν αυτά που σου λέω από συνήθεια.

Σε παρακαλώ, άκου με προσοχή και προσπάθησε ν’ ακούσεις αυτά που δεν λέω, αυτά που θα ’θελα να λέω, μα δεν μπορώ να πω. Σιχαίνομαι το κρυφτούλι που παίζω. Είναι ένα επιφανειακό κάλπικο παιχνίδι. Θα ’θελα να είμαι αληθινός, γνήσιος κι αυθόρμητος, απλώς εγώ ο ίδιος. Αλλά πρέπει να με βοηθήσεις, πρέπει ν’ απλώσεις το χέρι σου κι ακόμα φαίνεται καλά πως αυτό είναι το τελευταίο που θα ήθελα. Μόνο εσύ μπορείς να με καλέσεις στη ζωή. Κάθε φορά που είσαι ευγενικός και καλός και μου δίνεις θάρρος. Κάθε φορά που ζητάς να καταλάβεις γιατί νοιάζεσαι για μένα αληθινά, αποχτά η καρδιά μου φτερά, πολύ μικρά φτερά, αλλά φτερά. Η διαίσθησή σου και η δύναμη να με καταλάβεις μου δίνουν ζωή. Θα ’θελα να το ξέρεις. Θα ’θελα να ξέρεις πόσο πολύ μπορείς να φτιάξεις από μένα τον άνθρωπο που αληθινά είμαι, αν θέλεις. Σε παρακαλώ, θα ’θελα να θέλεις. Εσύ μονάχα μπορείς να μου βγάλεις τη μάσκα. Εσύ μονάχα μπορείς να μ’ ελευθερώσεις από τον φόβο και την ανασφάλεια, από τη μοναξιά μου. Μη με παραβλέψεις, σε παρακαλώ, μη με προσπεράσεις. Δεν θα σου είναι εύκολο.

Η μακρόχρονη πεποίθηση πως δεν αξίζεις χτίζει γύρω σου χοντρά ντουβάρια. Όσο πιο πολύ με πλησιάζεις, τόσο πιο πολύ οπισθοχωρώ χτυπώντας στα τυφλά. Αμύνομαι ενάντια σ’ αυτό που με κραυγές αποζητώ. Αλλά μου είπαν πως η αγάπη είναι πιο ισχυρή από κάθε έπαλξη, από κάθε ντουβάρι και σ’ αυτό ελπίζω.

Ποιος είμαι; Θέλεις να μάθεις; Είμαι κάποιος που τον ξέρεις καλά και που τον συναντάς κάθε μέρα…

Ο δωδεκάλογος της επιτυχίας

1. Κάθησε. Μόνος. Ηρέμησε. Σκέψου. Ξεκαθάρισε και αποκρυστάλλωσε τη σκέψη σου.

2. Σταμάτα να ζεις στο παρελθόν και προσπάθησε να ξεχάσεις τα όνειρα που είναι απραγματοποίητα.

3. Άφησε τη φαντασία σου ελεύθερη και οραματίσου τους ρεαλιστικούς στόχους σου, κι ας είναι μακροχρόνιοι.

4. Μοίρασε τους συγκεκριμένους στόχους σου σε εβδομαδιαίες εργασίες και γράψε τον προγραμματισμό σου και ημερομηνίες εκπλήρωσης των εβδομαδιαίων στόχων σου. Δώσε προτεραιότητες.

5. Ξύπνησε το μικρό γίγαντα και τη σιδερένια θέληση που κρύβεται μέσα σου, ανάπτυξε και συγκέντρωνε καθημερινά θηριώδη αποφασιστικότητα πραγματοποίησης των στόχων σου.

6. Τοιχοκόλλησε και διάβαζε καθημερινά θετικά ρητά – μηνύματα και επικαλέσου τη βοήθεια αγαπημένων σου προσώπων για την αναπτέρωση του ηθικού σου.

7. Να αποφεύγεις τους αρνητικούς και γκρινιάρηδες ανθρώπους. Αυτοί προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αποτυχίες τους. Δεν είναι μόνο αντιπαραγωγικοί, είναι και επιζήμιοι.

8. Να θυμάσαι: Είναι πολύ πιο ωφέλιμο για το πνεύμα και την ψυχή σου να προσπαθείς να μάθεις από τους συνανθρώπους σου, ανώτερους και κατώτερους, παρά να σχολιάζεις τις αδυναμίες τους. Κανένας δεν είναι τέλειος και όλοι κάτι έχουν να προσφέρουν.

9. Μην επιτρέψεις σε κανένα εμπόδιο, κριτική ή περιστάσεις να σε παρεκλίνουν από την πορεία σου. Ξέγραψε το τι θα πει ο κόσμος… Ο κόσμος ‘ούτως ή άλλως’ δεν κάνει ποτέ θετικά σχόλια.

10. Τράβα μπρος με κρίση πάντα το συμφέρον σου και την εκπλήρωση των στόχων σου… και ξεκίνησε την εφαρμογή του αριθμού 1 τώρα… και όχι αύριο το πρωί. Ν’ αξιολογείς την πορεία εφαρμογής του προγραμματισμού σου κάθε βδομάδα.

11. Μην εγκαταλείψεις τις προσπάθειές σου ποτέ. Αν σκέφτεσαι και είσαι έτοιμος να υποχωρήσεις, μη φοβηθείς. Είναι πολύ φυσιολογικό. Η ανασφάλεια που φέρνει τις προσωρινές υποχωρήσεις είναι ο ‘απαραίτητος δρόμος’ που πρέπει να περάσεις για να φθάσεις στην επιτυχία. Την επομένη μέρα το πρωί θα αισθανθείς πολύ καλύτερα. Να ξαναπροσπαθήσεις και να ξαναπροσπαθήσεις.

12. Να θυμάσαι: Καμιά επιτυχία δεν πραγματοποιείται με τις πρώτες προσπάθειες. Μάθε πρώτα να χάνεις, μετά μάθε να επιμένεις σταθερά και μόνιμα στην εκπλήρωση των στόχων σου. Είναι αδύνατο να μην πετύχεις. Οι πετυχημένοι συνάνθρωποί σου εγγυώνται την επιτυχία σου, γιατί πέρασαν από τον ίδιο δρόμο… άντεξαν και πέτυχαν.