“Για το υπόλοιπο της ζωής μου…”

[Κυκλοφόρησε, μέσω e-mails, το ακόλουθο κείμενο, που αποδίδεται στον Pario de Parandrade Rosigna, ποιητή από τη Βραζιλία. Ανεξαρτήτως της πηγής, το κείμενο είναι αξιόλογο!...]

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.

Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.

Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.

Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ'όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου...»

5 + 1 κανόνες για τη ζωή

Πριν Μιλήσεις, Άκου.

Πριν Γράψεις, Σκέψου.

Πριν Πληγώσεις, Νιώσε.

Πριν Μισήσεις, Αγάπησε.

Πριν τα Παρατήσεις, Προσπάθησε.

Μα Πριν Πεθάνεις, ΖΗΣΕ !

Nature gives instructions for life / Η φύση δίνει οδηγίες για τη ζωή

One day I asked God for instructions on how to live on this earth...

God brought His voice close to my ear and said…

· Be like the sun. Arise early, and do not go to bed late.

· Be like the moon. Shine in the darkness, but submit to the greater light.

· Be like the birds. Eat, sing, drink, and fly.

· Be like the flowers, Loving the sun, but faithful to your roots.

· Be like the faithful dog, but only to your Lord.

· Be like the fruit. Beautiful on the outside, and healthy on the inside.

· Be like the day, which arrives and leaves without boasting.

· Be like the oasis. Give your water to the thirsty.

· Be like the firefly, Although small, it casts its on light.

· Be like the river, always moving forward

· Be like the water, Good and transparent

And above all things,

· Be like the heavens: A home for God.

---------------

Μια μέρα ζήτησα από τον Θεό οδηγίες για το πώς να ζήσω στη Γη. Ο Θεός πλησίασε στο αυτί μου και είπε:

· Να είσαι σαν τον ήλιο: Να σηκώνεσαι νωρίς και να μην πηγαίνεις στο κρεβάτι αργά.

· Να είσαι σαν το φεγγάρι: Να λάμπεις στο σκοτάδι, αλλά να υποτάσσεσαι στο υπέρτερο φως.

· Να είσαι σαν τα πουλιά: Να τρως, να πίνεις και να πετάς.

· Να είσαι σαν τα λουλούδια: Να αγαπάς τον ήλιο, αλλά να εμπιστεύεσαι τις ρίζες σου.

· Να είσαι σαν τον πιστό σκύλο, αλλά μόνο στον Κύριό σου.

· Να είσαι σαν τα φρούτα: Όμορφος εξωτερικά και υγιής εσωτερικά.

· Να είσαι σαν την ημέρα, που έρχεται και φεύγει χωρίς να επαίρεται.

· Να είσαι σαν την όαση: Δίνε νερό στους διψασμένους.

· Να είσαι σαν τον ποταμό, που συνεχώς κινείται μπροστά.

· Να είσαι σαν το νερό: Καλό και διαφανές.

Και πάνω απ’ όλα:

· Να είσαι σαν τον ουρανό: Ένα σπίτι για τον Θεό.

Χαλίλ Γκιμπράν, Το έθνος να λυπάστε…

"Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της
κηδείας.

Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.

Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο
σπαθί και την πέτρα.

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για
φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους."

[Xαλίλ Γκιμπράν "Ο Κήπος του Προφήτη" – 1923]