«[Η πρότασή μου για τις διαπροσωπικές σχέσεις]:
Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις.
Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές.
Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις.
Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν’ αποφασίζεις για μένα.
Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις.
Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα.
Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ.
Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις.
Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι.
Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα.
Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις.
Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις.
Θέλω να ξέρεις… πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου… Χωρίς όρους»
[Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκαϊ «Ιστορίες να σκεφτείς»]
2 σχόλια:
Πολύ αυστηρός είναι ο κύριος Μπουκάϊ… Αυτά δεν είναι για τις διαπροσωπικές σχέσεις, αυτά είναι ένα και ένα για να αποφύγεις τις διαπροσωπικές σχέσεις. Γιατί, φυσικά, κανένας δεν θα τολμάει να σου μιλήσει, από φόβο μήπως και δείξει λίγο ενδιαφέρον παραπάνω και τότε, φαντάζομαι, κάηκε.
Τόσο αυστηρός και απόλυτος, νομίζω, ότι έχει νόημα να είσαι π.χ. στο super market:
- Ένα τέταρτο φέτα παρακαλώ.
- Βγήκε 400 γραμ, μαντάμ, να τ΄ αφήσω;
- Ε… όχι, να μην το αφήσεις. Είπαμε ένα τέταρτο, τί να το κάνουμε το παραπάνω, δυο άνθρωποι είμαστε κλπ κλπ
Στις διαπροσωπικές σχέσεις, τι θα πεις δηλαδή;
- Βγήκε λίγο ενδιαφέρον παραπάνω, τι να κάνω, να το αφήσω;
- Ε… όχι, να μην το αφήσεις, τι να το κάνω τόσο ενδιαφέρον, θα πιάσουμε κοριούς!
Μόνο την τελευταία πρόταση του κυρίου Μπουκάϊ θα έπρεπε να εφαρμόζουμε.
Χαμογέλασα. Ακόμα και αυτή η ελευθερία ζητά όρους, λες και είναι συμβόλαιο.:)
Δημοσίευση σχολίου