“Eagle” γιατί;
Διότι ο αετός πετάει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός... και σύμβολο πνευματικότητας
[βλ. περισσότερα στην πρώτη μου ανάρτηση "ΦόροςTιμής" (http://eaglestefanos.blogspot.com/2007/10/blog-post.html).
Ναι, αλλά γιατί “Eagle” και όχι “Αετός”; H απάντηση στην ανάρτησή μου (στο άλλο ιστολόγιό μου) “Αποκαλύπτω…” (http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/03/seagull-eagle.html)
Τον ποιητή του “Luogo interno”, τον Χρήστο, δεν τον γνωρίζω. Τον συνάντησα τυχαία, πριν από ένα χρόνο περίπου, περιδιαβαίνοντας σε διάφορα ιστολόγια. Κι από τότε τον παρακολουθώ συστηματικά. Και τον ευχαριστώ γι’ αυτά που μας χαρίζει, κάθε τόσο, μέσα από το ιστολόγιό του (http://luogointerno.blogspot.com). Δεν θα μπορούσα να τον ξεχάσω σ’ αυτό το εβδομαδιαίο, όπως εξελίχτηκε στην πορεία, αφιέρωμά μου στην ποίηση…
Μακάρι
Όσοι έχουνε αντί ψυχή, μαύρο σκληρό γρανίτη
επιβιώνουν –σου ‘λεγαν- σε τούτο τον καιρό
τους πίστεψες και πιάστηκες στο ίδιο σου το δίχτυ
πνίγοντας σε μια κουταλιά τα αισθήματα νερό
Και ξάφνου είδες γύρω σου να συνωθούνται χίλιοι
άνθρωποι που κατάσαρκα το δέρμα είχαν φιδιού
κυνέρωτες με κόκκινα νύχια μαλλιά και χείλη
η λάμψη που τους κάλεσε του δολερού χρυσού
σαν την προπαίδεια έμαθες καλά να προσποιείσαι
ντυμένος στης ευτέλειας τα ρούχα τ’ ακριβά
ότι έχεις είσαι …κι όχι πια ότι στ’ αλήθεια είσαι
μα μέσα σου φριχτό κενό νιώθεις καμιά φορά
είναι τις νύχτες που το φως σου ρίχνει το φεγγάρι
που της συνείδησης η ηχώ μέσα σου ξαγρυπνά
και λες ας ήμουν άνθρωπος για μια στιγμή μακάρι
να αγάπαγα, να αγαπηθώ λιγάκι αληθινά
Τρία ποιήματα. Σκόρπια τα βρήκα… Μα μου’μοιασαν το ένα συνέχεια του άλλου. Μπορεί κάποιοι (ή και όλοι σας!) να διαφωνήσετε. Και να έχετε κι εσείς τόσο “δίκηο” όσο κι εγώ. Εξαρτάται πώς τα ερμηνεύει ο καθένας, με τι εμπειρίες του τα συνδυάζει. Την έχει αυτή την άνεση, αυτή την ελευθερία, η ποίηση και η ανάγνωσήτης…
Μεταρσίωση [Νικηφόρος Βρεττάκος]
Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα,
λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό.
Τις ζώνες γύρω του έσπασε κι ανατινάζεται θερμό
το πνεύμα μου σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα.
Σαν γαλαξίας απέραντος το σύμπαν σέρνω στο χορό.
Ήλιο τον ήλιο γκρέμισα, θόλο το θόλο χάλασα,
κι είμαι σα μιαν απέραντη, πλατιά γαλάζια θάλασσα,
που οι στενοί πάνω μου ουρανοί δε μου σκεπάζουν το νερό.
Ο πράσινος κήπος [Νικηφόρος Βρεττάκος]
Έχω τρεις κόσμους.
Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι ένα πράσινο κήπο:τα μάτια σου.
·Αδιαφόρησε για όλους τους αριθμούς, που παίζουν ρόλο στη ζωή σου.Δηλαδή: βάρος, ύψος, ηλικία!Άσε το γιατρό να στενοχωριέται γι’ αυτά!
·Προτίμησε τους χαρούμενους φίλους, από τους ψυχοπλακωτικούς. Οι τελευταίοι σε τραβάνε προς τα κάτω… Συνέχισε να μαθαίνεις…
·Μάθε περισσότερα για υπολογιστές, για λουλούδια, για κήπους, ή ότι άλλο σε γεμίζει… Μην αφήνεις το μυαλό σου ανενεργό. Ένα μυαλό στάσιμο, είναι το εργαστήρι του κακού. Το όνομα του εργαστηρίου;Alzheimer.
·Απόλαυσε τα μικρά πράγματα! Γέλα πάντα πολύ και με θόρυβο! Γέλα μέχρι να σου κοπεί η ανάσα!
·Κι’ αν έρθουν δάκρυα, άντεξε τα και προχώρα! Το μοναδικό άτομο που σε συντροφεύει στη ζωή, είναι ο εαυτός σου. Γι’ αυτό μείνε “ζωντανός,” όσο υπάρχεις…
·Έχε πάντα κοντά σου αυτό που σ’ αρέσει: Οικογένεια, φίλους, μνήμες, μουσική, ζώα, φυτά, ένα χόμπι, ή ότι άλλο νομίζεις! Κάνε το σπίτι σου ένα απάνεμο αραξοβόλι!
·Απόλαυσε την υγεία σου. Αν είναι καλή, διατήρησε την. Αν είναι ασταθής, καλυτέρεψε την. Αν είναι κάτω από αυτό το επίπεδο, ζήτα βοήθεια!
·Μη κάνεις ταξίδια για να αποβάλεις ενοχές. Ταξίδεψε σε διπλανές πόλεις ή σε ξένα κράτη για τουρισμό. Ποτέ όμως μην κάνεις ταξίδια στο παρελθόν.
·Αυτούς που αγαπάς πραγματικά, πες τους το, κάθε στιγμή, με κάθε ευκαιρία!
Και να θυμάσαι πάντα ότι: Η ζωή δεν μετριέται με το πόσες φορές ανάσανες, αλλά από τις στιγμές που έχασες την ανάσα σου: Απ’ το πολύ γέλιο… Από εκπλήξεις… Από έκσταση… Από ευτυχία…
Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν τον ήλιο, σαν έναν απλό κίτρινο λεκέ! Υπάρχουν όμως και άλλοι, που βλέπουν έναν κίτρινο λεκέ, σαν τον πιο λαμπερό ήλιο… Γίνε κι’ εσύ ένας από τους δεύτερους