“Eagle” γιατί;
Διότι ο αετός πετάει στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός... και σύμβολο πνευματικότητας
[βλ. περισσότερα στην πρώτη μου ανάρτηση "ΦόροςTιμής" (http://eaglestefanos.blogspot.com/2007/10/blog-post.html).
Ναι, αλλά γιατί “Eagle” και όχι “Αετός”; H απάντηση στην ανάρτησή μου (στο άλλο ιστολόγιό μου) “Αποκαλύπτω…” (http://seagullstefanos.blogspot.com/2008/03/seagull-eagle.html)
Τέλος το Μίσος, που σίγουρα πιστεύεις ότι είναι το αντίθετο της αγάπης, δεν είναι τίποτε άλλο από την αγάπη που αρρώστησε βαριά.
Αγάπα τον εαυτό σου και όσους είναι γύρω σου. Και να θυμάσαι ότι: Αγαπώ σημαίνει ζω. Αγαπιέμαι σημαίνει αξίζω. Αγαπιέμαι κι αγαπώ σημαίνει Αξίζω να ζω!
Από αρχείο παρουσίασης Powerpoint με τον τίτλο “Happiness”
Ευτυχία
Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή θα είναι καλύτερη μόλις παντρευτούμε , αποκτήσουμε ένα μωρό και μετά ένα άλλο.
Μετά απογοητευόμαστε επειδή τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα , και ότι όλα θα είναι καλά όταν μεγαλώσουν.
Έπειτα απογοητευόμαστε επειδή φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό. Σίγουρα θα είμαστε περισσότερο χαρούμενοι όταν περάσουν τα εφηβικά χρόνια
Λέμε στους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν ο σύντροφος μας πάρει τη δράση του μαζί του/της , όταν αποκτήσουμε ένα καλύτερο αυτοκίνητο , όταν μπορέσουμε να πάμε διακοπές , όταν τελικά θα πάρουμε σύνταξη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος να είσαι χαρούμενος από ότι τώρα ακριβώς.Αν όχι , τότε πότε ;
Η ζωή σου θα είναι πάντα γεμάτη από προκλήσεις. Είναι καλύτερα να το αποδεχτείς όσο περισσότερο και να αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος παρά όλα αυτά.
Για πολύ μακρύ χρόνο, φαινόταν ότι η ζωή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει. Η αληθινή ζωή.
Όμως πάντα υπήρχε κάποιο εμπόδιο στο δρόμο , μια δοκιμασία να περάσεις , κάποια δουλειά να τελειώσεις , κάποιος χρόνος να δοθεί , ένας λογαριασμός να πληρωθεί. Έπειτα θα ξεκινούσε η ζωή.
Τελικά έφτασα να καταλάβω ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η ζωή.
Αυτή η άποψη με βοήθησε να δω ότι δεν υπάρχει κανένας δρόμος για την ευτυχία. Η ευτυχία ΕΙΝΑΙ ο δρόμος.
Επομένως, απόλαυσε κάθε στιγμή.
Σταμάτα να περιμένεις για να τελειώσει το σχολείο , για να επιστρέψεις στο σχολείο, να χάσεις 10 κιλά, να πάρεις 10 κιλά, για να ξεκινήσει η δουλειά, για να παντρευτείς , για το απόγευμα Παρασκευής , για το πρωινό Κυριακής , να περιμένεις για νέο αυτοκίνητο ,για την άνοιξη , για το καλοκαίρι , για το φθινόπωρο , για το χειμώνα, για τον πρώτο ή τον δέκατο πέμπτο μήνα, για το τραγούδι σου να ακουστεί στο ραδιόφωνο, να πεθάνεις , να ξαναγεννηθείς… πριν αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος.
Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι , όχι ένας προορισμός. Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή να είσαι χαρούμενος από… ΤΩΡΑ! Ζήσε και απόλαυσε τη στιγμή [Άγνωστος συγγραφέας]
Τώρα , σκέψου και προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις :
1 – Ονόμασε τους 5 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
2 – Ονόμασε τις 5 τελευταίες νικήτριες του διαγωνισμού Μις Κόσμος
3 – Ονόμασε τους 10 τελευταίους νικητές του βραβείου Νόμπελ
4 – Ονόμασε τους 10 τελευταίους ηθοποιούς που πήραν Όσκαρ.
Δεν μπορείς να το κάνεις ; Μάλλον δύσκολο, έτσι; Μην ανησυχείς , κανένας δε θυμάται αυτά. Το χειροκρότημα σβήνει σιγά – σιγά!Τα βραβεία μαζεύουν σκόνη! Οι νικητές σύντομα ξεχνιούνται.
Τώρα απάντησε στις ερωτήσεις:
1 – Ονόμασε 3 δασκάλους που συνέβαλλαν στην εκπαίδευσή σου.
2 – Ονόμασε 3 φίλους που σε βοήθησαν σε ώρα ανάγκης σου.
3 – Σκέψου λίγους ανθρώπους που σε έκαναν να νιώσειςεξαιρετικά.
4 – Ονόμασε 5 ανθρώπους που σου αρέσει να περνάς χρόνο μαζί τους.
Ποιο εύκολα τώρα , έτσι; Οι άνθρωποι που σημαίνουν κάτι στη ζωή σου δεν βαθμολογούνται«οι καλύτεροι», δεν έχουν τα περισσότερα λεφτά, δεν έχουν νικήσει τα μεγαλύτερα βραβεία… Είναι εκείνοι που νοιάζονται για σένα, σε φροντίζουν, εκείνοι που, ό,τι κι αν συμβεί, μένουν κοντά σου.
Σκέψου το για μια στιγμή. Η ζωή είναι πολύ σύντομη! Και εσύ, σε ποια λίστα είσαι; Δεν ξέρεις;
Άφησε με να σε βοηθήσω. Δεν είσαι ανάμεσα στους περισσότερους «διάσημους» , αλλά ανάμεσα σε εκείνους που θυμάμαι να στείλω αυτό το μήνυμα…
Λίγο καιρό πριν , στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σιάτλ, εννέα αθλητές, όλοι πνευματικά ή σωματικά ιδιαίτεροι, στέκονταν στη γραμμή εκκίνησης για τον αγώνα τον 100 μέτρων. Το πιστόλι ακούστηκε και ο αγώνας ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι, αλλά όλοι ήθελαν να συμμετέχουν και να νικήσουν. Έτρεχαν σε τριάδες, ένα αγόρι σκόνταψε και έπεσε, έκανε μερικές τούμπες και άρχισε να κλαίει. Οι υπόλοιποι οκτώ τον άκουσαν να κλαίει. Έκοψαν ταχύτητα και κοίταξαν πίσω τους. Σταμάτησαν και γύρισαν πίσω… Όλοι τους… Ένα κορίτσι με σύνδρομο Ντάουν έκατσε κάτω δίπλα του, τον αγκάλιασε και τον ρώτησε «Αισθάνεσαι καλύτερα τώρα;» Τότε, όλοι μαζί και οι εννέα περπάτησαν ώμο με ώμο μέχρι τη γραμμή τερματισμού. Όλο το πλήθος σηκώθηκε και χειροκροτούσε. Και το χειροκρότημα κράτησε για πολύ χρόνο…
Οι άνθρωποι που το είδαν ακόμα μιλάνε γι’αυτό. Γιατί ;
Επειδή βαθιά μέσα μας, όλοι ξέρουμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι περισσότερο από το να νικάμε για τον εαυτό μας.Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να βοηθάμε άλλους να νικάνε. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να επιβραδύνουμε και να αλλάζουμε τον αγώνα μας.
Αν διαδώσεις αυτό το κείμενο, ίσως θα καταφέρουμε να αλλάξουμε την καρδιά μας , ίσως και την καρδιά κάποιου άλλου, επίσης…
«Ένα κερί δε χάνει τίποτα αν χρησιμοποιηθεί για να ανάψει ένα άλλο»
Μου στάλθηκε, υπό μορφή αρχείου παρουσίασης Powerpoint, η ακόλουθη ιστορία του Paulo Coelho
Μια ιστορία για τον Παράδεισο και για τη Φιλία
Ένας άντρας, το άλογο και ο σκύλος του περπατούσαν σε έναν δάσος. Καθώς περνούσανκάτω από ένα τεράστιο δέντρο έπεσε ένας κεραυνός και τους έκανε και τους τρεις στάχτη. Όμως ο άντρας δεν κατάλαβε ότι είχε εγκαταλείψει αυτόν τον κόσμο, και συνέχισε την πορεία του με τα δυο του ζώα (κάποιες φορές περνάει κάποιος χρόνος μέχρι να συνειδητοποιήσουν οι νεκροί την καινούρια τους κατάσταση…) Σε μια στροφή του δρόμου είδαν μία πανέμορφη μαρμάρινη πύλη που οδηγούσε σε μια πλατεία στρωμένη με πλάκες από χρυσάφι.
- Καλημέρα.
- Kαλημέρα, απάντησε ο φύλακας
- Πώς λέγεται αυτό το τόσο όμορφο μέρος;
- Αυτός είναι ο Παράδεισος.
- Τι καλά που φτάσαμε στον Παράδεισο, γιατί διψάμε!
- Μπορείτε Κύριε να μπείτε και να πιείτε όσο νερό θέλετε, και ο φύλακας του έδειξε την πηγή.
- Και το άλογο και ο σκύλος μου διψούν επίσης…
- Λυπάμαι πολύ, είπε ο φύλακας, αλλά εδώ απαγορεύεται η είσοδος στα ζώα.
Ο άντρας αρνήθηκε με μεγάλη δυσκολία, μιας και διψούσε πολύ, αλλά δεν ήθελε να πιει μόνο αυτός. Ευχαρίστησε τον φύλακα και συνέχισε την πορεία του.
Αφού περπάτησαν για αρκετή ώρα στην ανηφοριά, εξαντλημένοι πλέον και οι τρεις, έφτασαν σε ένα άλλο μέρος, η είσοδος του οποίου ξεχώριζε από μια παλιά πόρτα που οδηγούσε σε έναν χωματόδρομο περικυκλωμένο από δέντρα... Στη σκιά ενός δέντρου καθόταν ένας άντρας, και είχε το κεφάλι του σκεπασμένο με ένα καπέλο. Μάλλον κοιμόταν.
- Καλημέρα, είπε ο διαβάτης.
Ο άντρας έγνεψε σε απάντηση με το κεφάλι του.
- Διψάμε πολύ, το άλογό μου, ο σκύλος μου κι εγώ
- Υπάρχει μια πηγή ανάμεσα σε εκείνα τα βράχια, είπε ο άντρας, δείχνοντας το μέρος.
- Μπορείτε να πιείτε όσο νερό θέλετε.
Ο άνθρωπος, το άλογο και ο σκύλος πήγαν στην πηγή και κατεύνασαν τη δίψα τους. Ο διαβάτης γύρισε πίσω να ευχαριστήσει τον άντρα.
- Μπορείτε να ξανάρθετε όποτε θέλετε, του απάντησε εκείνος.
- Επί τη ευκαιρία, πώς ονομάζεται αυτό το μέρος; ρώτησε ο άντρας.
- Παράδεισος.
- Ο Παράδεισος; Μα, ο φύλακας της μαρμάρινης εισόδου μου είπε ότι εκείνο ήταν ο Παράδεισος!
- Εκείνο δεν ήταν ο Παράδεισος. Ήταν η Κόλαση, απάντησε ο φύλακας.
Ο διαβάτης έμεινε σαστισμένος.
-Θα έπρεπε να τους απαγορεύσετε να χρησιμοποιούν το όνομά σας! Αυτή η λάθος πληροφορία μπορεί να προκαλέσει μεγάλο μπέρδεμα, είπε ο διαβάτης.
- Σε καμία περίπτωση! – αντέτεινε ο άντρας. Στην πραγματικότητα, μας κάνουν μεγάλη χάρη, διότι εκεί παραμένουν όλοι όσοι είναι ικανοί να εγκαταλείψουν τους καλύτερούς τους φίλους…
Μερικά μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου (Γιαννουλάτου) με τίτλο “Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία”, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2000
Αναστασίου (Γιαννουλάτου), “Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία”
«Είναι φανερό ότι η παγκοσμιοποίηση συνδέεται με την εισβολή ενός πολιτισμού, οι δημιουργοί του οποίου ισχυρίζονται ότι είναι ο καλύτερος. Η σύλληψη, τα κριτήρια και ο τρόπος λειτουργίας του όλου συστήματος έχουν στηριχθεί στον δυτικό καπιταλισμό, στη λογική μιας ελεύθερης οικονομίας, της οποίας η δυναμική στηρίζεται στη διαρκή κερδοφορία. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο οικονομική διαδικασία. Πρόκειται για άμεση ή έμμεση επιβολή ενός συστήματος σκέψεως που αγνοεί ή και καταστρέφει τις ιδιαιτερότητες των επί μέρους λαών και ανθρώπων και παραμερίζει ή και διαλύει αξίες όπως η φιλία, η εντιμότητα, η εγκράτεια, προβάλλοντας ένα καταναλωτικό πρότυπο με αδιάκοπη επιδίωξη κέρδους, υπό την επίδραση του οποίου συχνά συνθλίβονται οι ανθρώπινες σχέσεις» [σελ. 249-250]
«Η παγκοσμιοποίηση είναι πλέον μια διαδικασία σε εξέλιξη και καμιά δύναμη δε φαίνεται ότι μπορεί να την αναστείλει. Ανοίγει για την ανθρωπότητα υπέροχες δυνατότητες και απροσδόκητες προοπτικές. Αλλά και συνεπιφέρει αλυσιδωτές αναταραχές και ανακατατάξεις. Ανεξάρτητα όμως από τις θετικές ή αρνητικές επιπτώσεις, αυτή συντελείται χωρίς να την εμποδίζουν τυχόν αναστεναγμοί ή εξορκισμοί των μη οικονομολόγων. Από διάφορες πλευρές ακούονται διαμαρτυρίες, ότι η παγκοσμιοποίηση κινείται προς κατευθύνσεις που δεν εξασφαλίζουν τις βασικές ανθρώπινες αξίες, τη δικαιοσύνη, τον σεβασμό της ταυτότητος των ανθρώπων, την πολυμορφία των ανθρωπίνων πολιτισμών. Ότι η νέα παγκόσμια τάξη, που διευθύνεται από τις πολυεθνικές, είναι εργαλείο πιέσεων για νέες μορφές αποικιοκρατίας. Ο πιστός δεν αιφνιδιάζεται από αυτό το φαινόμενο. Η παγκοσμιότητα και οικουμενικότητα αποτελούν βασικό στοιχείο της πίστεως και της προσδοκίας του. Είναι πεπεισμένος ότι το γνήσιο θρησκευτικό βίωμα έχει τη δύναμη να συνεισφέρει αποφασιστικά με δημιουργικές επεμβάσεις, βασιζόμενο στις αιώνιες αρχές σεβασμού του κάθε ανθρώπινου προσώπου, της ελευθερίας, της ειρήνης, της δικαιοσύνης και αλληλεγγύης. Να προσφέρει νόημα στη ζωή του ανθρώπου και υπέρβαση της αγωνίας του θανάτου» [σελ. 267 παρ.3-4]
«Στη θέση μιας παγκοσμιοποιήσεως που μετατρέπει λαούς και ανθρώπους σε πολτό χρήσιμο για τους οικονομικούς σκοπούς μιας ανώνυμης ολιγαρχίας, το ορθόδοξο βίωμα και όραμα προτείνει και καλεί σε προσπάθεια για κοινωνία αγάπης» [σελ. 268 αρχή]
