Νικόλας Χρηστάκης και Κοινωνική Δικτύωση

Νικόλας Χρηστάκης. Διάσημος ελληνοαμερικανός καθηγητής του Χάρβαρντ, ένα από τα 100 πρόσωπα που επηρεάζουν περισσότερο τον κόσμο, σύμφωνα με το περιοδικό «Time». Πρόσφατα βρέθηκε στην Αθήνα για την έκδοση στα ελληνικά του βιβλίου του «Συνδεδεμένοι».

Ολοκλήρωσα τη μελέτη του βιβλίου αυτού το Σάββατο που μας πέρασε. Θα προσπαθήσω, αργά ή γρήγορα, να αποδελτιώσω τα ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα αποσπάσματα του βιβλίου αυτού [όπως κάνω, λίγο – πολύ, με όλα τα βιβλία που μελετώ, για το προσωπικό μου αρχείο] και ίσως να αναρτήσω κάποια από αυτά στο παρόν ιστολόγιό μου. Σε κάθε περίπτωση σας προτείνω να το προμηθευτείτε και να το διαβάσετε!

Μέχρι τότε θα πρότεινα να ρίξετε τουλάχιστον μια ματιά στα παρακάτω:

α) Πληροφορίες για το βιβλίο “Συνδεδεμένοι”, στην ακόλουθη ανάρτηση του ιστολογίου “Anemos”:

http://naftilos.blogspot.com/2010/03/blog-post_6096.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Anemos+%28ANemos%29&utm_content=Google+Reader

β) “Η ευτυχία μεταδίδεται στον φίλο και στον φίλο του φίλου” (Άρθρο της Λίνας Γιανναρου στην εφημερίδα “Καθημερινή”, για τον Νικόλα Χρηστάκη και τις απόψεις που διατυπώνει στο βιβλίο του), εδώ:

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_77_16/03/2010_394218

γ) Νικόλας Χρηστάκης – Δικτυωμενος (Συνέντευξή του στην Μαριλένα Αστραπέλλου, που δημιοσιεύτηκε στο περιοδικό ΒΗΜagazino της 28.3.2010), εδώ:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=322843&dt=29/03/2010

(ή/και, για το σχετικό video, εδώ:)

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=10&vct=6&itmid=1698

Γνωμικά, Ρήσεις και Αποφθέγματα για τη Σιωπή

Η τρέχουσα είναι η λεγόμενη “βουβή εβδομάδα”. Ποια καλύτερη ευκαιρία, λοιπόν, για μια μικρή επιλογή Γνωμικών, Ρήσεων, Αποφθεγμάτων και Αποσπασμάτων βιβλίων για τη Σιωπή;…

Από την προσωπική μου συλλογή:

Αρχαιοελληνικά

1. Χρη σιγάν ή κρείσσονα της σιγής λέγειν (Πυθαγόρας)

2. Η λέγε τι σιγής κρείττον ή σιγήν έχε [Η λέγε κάτι που αξίζει περισσότερο από τη σιωπή, ή άλλως να σιωπάς] (Μένανδρος)

3. Ποτέ δεν πρόκειται να μετανοήσεις διότι εσιώπησες (Μένανδρος)

4. Σιγάν άμεινον τασχρά [Καλύτερα να σιωπά κανείς τα κακά] (Ευριπίδης)

5. Ειδώς σίγα [Και να ξέρεις κάτι, καλύτερα να σιωπάς] (Σόλων)

6. Κρείττον σιωπάν εστίν ή λαλείν μάτην (Φιλονίδης)

7. Ουδείς ανόητος γνωρίζει πότε πρέπει να σιωπά (Αρίστιππος)

8. Ουδέν σιωπής εστί χρησιμώτερον [Τίποτε δεν είναι χρησιμότερο από την σιωπή] (Μένανδρος)

9. Μόνη σιγή, μεταμέλειαν ου φέρει (Μένανδρος)

10. Η πολυλογία πολλά σφάλματα έχει, το δε σιγάν ασφαλές (Απολλώνιος)

Βίβλου

11. “Αναστάς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ, ουδέν αποκρίνη; τι ούτοι σου καταμαρτυρούσιν; ο δε Ιησούς εσιώπα” (Ματθ. 26,62-63)

12. “Είπε δε ο Κύριος δι’ οράματος εν νυκτί τω Παύλω. Μη φοβού, αλλά λάλει και μη σιωπήσης, διότι εγώ ειμι μετά σου” (Πράξεις 18,9-10)

Διαφόρων (και αποσπάσματα βιβλίων)

13. Η σιωπή είναι ο ναός της συνέσεως (Γρηγόριος Ε’)

14. Η σιωπή διδάσκεται από τους φλύαρους (Τσβάιχ)

15. Διά τούτο δύο ώτα έχομεν, στόμα δε εν, ίνα πλείω μεν ακούωμεν, ήττονα δε λέγωμεν

16. Οι άνθρωποι γεννιώνται με δύο μάτια και μια γλώσσα, για να βλέπουν δυό φορές περισσότερα απ’ όσα λένε (Φραγκλίνος)

17. Η λογική μόνο διδάσκει τη σιωπή, η καρδιά διδάσκει να ομιλούμε (Ρίχτερ)

18. Σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί (Νίκος Καζαντζάκης)

19. Τον άνθρωπο πρέπει να τον κρίνει κανείς όχι μόνο από τον τρόπο με τον οποίο ομιλεί, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο σιωπά (Σαίξπηρ)

20. Η σιωπή είναι χρυσός

21. Η ωραιότερη εκδίκηση είναι η σιωπή (Σαίξπηρ)

22. Η σιωπή δεν κάνει ποτέ γκάφες (Μπέρναρ Σω)

23. Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι [Παροιμία]

24. Ο λόγος είναι ασήμι, η σιωπή από μάλαμα

25. Η σοφία αποστρέφεται τη σιωπή, αλλά η σιωπή αναπληρώνει τη σοφία (Βεάκης)

26. Η τέχνη του να μιλάς ωραία προϋποθέτει γνώση της σιωπής

27. Η σιωπή είναι γλώσσα της ακοής

28. Η σιωπή είναι μια εύγλωττη φωνή

29. Υπάρχει μια ευφράδεια στη σιωπή, η οποία είναι πιο διαπεραστική από την ομιλία (Γκαίτε)

30. Η σιωπή σπουδάζεται κατόπιν πολλών ατυχημάτων της ζωής (Σενέκας)

31. Ισθι μάλλον ιχθύος αφωνότερος ή κορώνης λαλίστερος

32. Κρείττον σιωπάν ή λαλείν ά μη πρέπει

33. Ο εγκαίρως σιγών κρείττων του ακαίρως λαλούντος

34. Πολλοίς απόκρισις η σιωπή τυγχάνει

35. Σιγή ποτ’ εστίν αιρετωτέρα λόγου

36. Εκείνοι που μας έμαθαν να ομιλούμε, λησμόνησαν να μας μάθουν και να σιωπούμε (Γκαίτε)

37. Επειτ’ από το λόγο, η σιωπή είναι η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο (Λακονταίρ)

38. Ποιος φωνάζει, ποιός πληγώνει την σιωπή, τι να θέλει να μου πει (Στίχοι ελληνικού τραγουδιού)

39. Η σιωπή αντί της διαμαρτυρίας είναι μια αμαρτία που μας κάνει δειλούς [To sin by silence when we should protest makes cowards out of men] (Ella Wheeler Willcox / Από την εισαγωγή του κινηματογραφικού έργου “JFK”)

40. Εσύ μου, εγώ σου. Οι λέξεις άδειασαν πια! Συμπληρώνονται από την σιωπή

41. Φλυαρεί η Σιωπή μας!... (Σ.Γ.Λ.)

42. Τα σχολεία διδάσκουν το μάθημα της ομιλίας, τα νοσοκομεία το μάθημα της σιωπής και οι εκκλησίες το μάθημα της σιωπηλής ομιλίας που λέγεται προσευχή (Ιάσων Ευαγγέλου)

43. Ο άνθρωπος γεμίζει με τη σιωπή και αδειάζει με το λόγο (Ιάσων Ευαγγέλου)

44. Η σιωπή –η βαθύτερη έκφραση του ανθρώπου- είναι η ίδια η αιωνιότητα που ο λόγος τρομάζει να τη συλλαβίσει (Ιάσων Ευαγγέλου)

45. Ο λόγος χρησιμοποιεί σαν όργανο τη γλώσσα. Η σιωπή, τα μάτια (Ιάσων Ευαγγέλου)

46. Η σιωπή είναι πάντοτε υπέρ των ανοήτων, μόνο που οι ανόητοι δεν είναι πάντοτε υπέρ της σιωπής (Ιάσων Ευαγγέλου)

47. Στην αγωγή της σιωπής, οι άνθρωποι είναι αυτοδίδακτοι. Γι΄αυτό γνωρίζουν τόσο λίγα γι’ αυτή την μεγάλη ηθική επιστήμη (Ιάσων Ευαγγέλου)

48. Ανάμεσα στα πολεμικά όπλα, δεν πρέπει να συγκαταλέγουμε μονάχα τη γλώσσα αλλά και τη σιωπή (Ιάσων Ευαγγέλου)

49. Η σιωπή είναι μητέρα της προσευχής, κρίση της πύλης του ουρανού και κλειδί του παραδείσου

50. Σιωπή: Η εύγλωττη έκφραση του ανέκφραστου (Από αφίσσα στον δρόμο, περί διαλογισμού).

51. Πολλές φορές μετενόησα επειδή μίλησα, αλλά ποτέ επειδή σιώπησα (Σαίξπηρ)

52. Οι ψυχές ζυγίζουν μες στη σιγή όπως το χρυσάφι και το ασήμι ζυγίζουν στο καθαρό νερό και τα λόγια που προφέρουμε δεν έχουν νόημα παρά χάρη στη σιγή που τα περιβάλλει (Μαίτερλιγκ)

53. Δεν ξέρουμε ούτε κατανοούμε το παραμικρό για το πνεύμα μας. Αν θέλεις να πεις τίποτα γι` αυτό, καλύτερα θα `ταν να μείνεις σιωπηλός [Φ.Ο. Αττάρ, Το συνέδριο των πουλιών]

54. Τίποτα δεν είναι πιο οικείο από την τη σιωπή. Αισθανόταν πως αν παρέμεναν σιωπηλοί για πολύ, τα πάντα θα μπορούσαν να τακτοποιηθούν ανάμεσά τους [Γκράχαμ Γκρην, Ο 10ος άνθρωπος]

55. Κάποια στιγμή οι λέξεις αδειάζουν... Η σιωπή τις αναπληρώνει προεκτείνοντάς τες πέρα κι από το πιο ακραίο σημείο που μπορεί να φτάσει ο λόγος [Νέστορα Μάτσα, Φάκελλος Πυθαγόρα, Πρόπλασμα μεταφυσικής βιογραφίας]

56. Υπάρχουν μερικά πράγματα που χάνουν την αξία τους όταν μιλάς [Dion Fortune, Η ιέρεια της θάλασσας]

57. Μέσα στη σιγή υπάρχει μια μια περίεργη δύναμη, σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα χωρίς να λέμε ούτε λέξη κι όμως ο ένας γνώριζε τις σκέψεις του άλλου. Οταν λείπουν τα λόγια τα πράγματα παραμένουν σε κάποια άλλη μαγική διάσταση. Με την πρώτη λέξη τα πάντα χάνονται [Dion Fortune, Η ιέρεια της θάλασσας]

58. Δεν ανοίγω το στόμα μου παρά μόνο όταν δεν έχω τι να πω [Κατερίνα Χριστοδούλου, Κι άλλα... μεζεδάκια]

59. Είναι κάποια δράματα με σφραγισμένα χείλη (Παλαμάς) [Το μυθιστόρημα των τεσσάρων)

60. Η σιωπή τους ήταν μια άφωνη συνέχεια της κουβέντας που έκανε η μια ψυχή και την άκουγε η άλλη. Την καταλάβαινε και απαντούσε με τη δική της σιωπή (Στρ. Μυριβήλης) [Το μυθιστόρημα των τεσσάρων]

61. Στο Σύμπαν της Σιωπής, ψάχνω για Εκείνον που υπάρχει, αλλά έχασα μέσα στη φρίκη των γεγονότων: Τον Θεό [Διαμαντή Φλωράκη, Το Σύνδρομο του Χάους]

62. Μια συνετή κι επιφυλακτική σιωπή είναι το περίβλημα της σοφίας [Ουμπέρτο Εκο, Το νησί της προηγούμενης ημέρας]

63. Δύο ερωτευμένες καρδιές που κοιτάζονται λένε περισσότερα πράγματα απ' όσα θα 'λεγαν σε μια ολόκληρη μέρα όλες οι γλώσσες αυτού του κόσμου [Ουμπέρτο Εκο, Το νησί της προηγούμενης ημέρας]

64. Ας μπορούσα να περάσω όλο το ταξίδι τούτο αμίλητος! Μια κούρα πυθαγόρεια. Να καθαρίσω απ' όλα τα λόγια που άκουσα και είπα, ν' αφήσω τη σιωπή ν' απλωθεί δροσάτη, καταπράσινη, σαν περιπλοκάδα στα σωθικά μου! Μα οι άνθρωποι είναι κοπάδι, δε σε αφήνουν. Ζητούν να πιαστούν ο ένας από τον άλλον, ν' ακουμπήσουν σαν τα πρόβατα λαιμό με λαιμό. Φοβούνται τη σιωπή. Η φλυαρία μονάχα μπορεί να στερεώσει την καρδιά τους [Νίκου Καζαντζάκη, Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία -Κίνα]

65. Τα πολλά λόγια της σιωπής [Προμετωπίδα στο Αγγελική Μεϊμάρη, Μια ιστορία μόνο για χρώματα]

66. Ήταν και για τους δυο μας, ένα καλό λιμάνι η σιωπή, στην αποβάθρα του οποίου ξεφορτώναμε χιλιάδες σκέψεις [Ο άνθρωπος που δεν χρειαζότανε κανέναν]

67. Οι σιωπές της ήξεραν να γίνονται πυξίδες σε θαλασσοταραχή, φανάρι σε σκοτεινά, χαμένα μονοπάτια. Ηταν φορές που τη γύρευε γι’ αυτές ακριβώς τις σιωπές της. Για τον τρόπο που θα την κοιτάξει χωρίς να μιλά, για τη σιγαλιά της που θα της υποδείξει τι θα προσέξει [Μάρω Βαμβουνάκη, Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο]

68. Κατάλαβα άλλη μία φορά πόσα λίγα πράγματα μπορεί να πει κανείς με τα λόγια. Και όμως οι άνθρωποι, ακόμα και οι σοφοί και οι μορφωμένοι, νομίζουν πως με λόγια μπορούν να εκφράσουν τη φύση του Θεού [Μίκα Βαλτάρι, Ο Μαύρος Άγγελος]

69. Ράψε τα χείλη σου και μη ρωτάς τίποτα για τον ύψιστο ουρανό του θρόνου του Θεού. Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά την ουσία του ατόμου του Θεού -ρώτα όποιον θέλεις [Φ.Ο. Ατττάρ, Το συνέδριο των πουλιών]

70. Ολες οι προσευχές που εκφράζονται με λόγια είναι σαν το άχυρο σε σύγκριση με το πολύτιμο ψωμί [Δημοσθένη Σαβράμη, Ο Ιησούς επιζεί των δολοφόνων του]

71. Εχω την εντύπωση ότι μιλούσε μόνο επειδή φοβότανε την προοπτική της σιωπής [Τζων Μπάνβιλ, Το βιβλίο της αλήθειας]

72. -Η θα διαλέξεις τη σιωπή για να μη χάσεις τη βολή σου, την ησυχία σου, ή θα αντιδράσεις, θα αντισταθείς, θα αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αποτρόπαια, τα εφιαλτικά που γίνονται για σένα, υποτίθεται, αλλά χωρίς εσένα. –Θα μιλήσω. Η σιωπή είναι φυγή, λιποταξία. –Καλά πάμε. Η σιωπή, η αδιαφορία, η απάθεια αντίκρυ στη θέα του κόσμου μας δεν ταιριάζει σ’ ένα παιδί, σ’έναν νέο όπως εσύ. –Θα διαλέξω την ελευθερία να πω όχι, αρνούμαι θα πω σ’ αυτήν την απάνθρωπη ανθρωπότητα [Αντώνης Σαμαράκης, Εν ονόματι]

73. Σε ένα γραπτό πολιτισμό οι σιωπές των ανθρώπων αξίζουν όσο και τα λόγια τους, αλλιώς για ποιο λόγο μια εικόνα να αξίζει όσο χίλιες λέξεις; Όλοι γνωρίζουν το σήμα, το ιδεόγραμμα που ενώνει, εκεί που τα λόγια χωρίζουν [Αναστάσης Βιστωνίτης, Το ρόδο και ο λωτός]

«Συστήματα πίστης(!…)»

Μεθαύριο είναι η Εθνική μας επέτειος: Έλληνες κατά Τούρκων…

Προχθές ήταν το “ντέρμπυ των αιωνίων”: Παναθηναϊκός κατά Ολυμπιακού…

Και διαρκώς υπάρχει η διαμάχη του διπολισμού: ΠΑΣΟΚ κατά Νέας Δημοκρατίας…

Η εικαστική παρέμβαση ανήκει στον Δημήτρη Ιωάννου και, αν είναι ακριβή τα στοιχεία μου, είχε δημοσιευθεί στο 7ο τεύχος του περιοδικού “GAP”

Ανάβαση – ΙΕ’ (Κωνσταντίνος Τσάτσος)

…κι άλλο ένα ποίημα, του Κωνσταντίνου Τσάτσου αυτό, για την “Ημέρα Ποίησης”!

«Ανάβαση – ΙΕ’»

Είμαστε οι δυό μας μόνοι,

κι είναι εχθρικός ο κόσμος όλος.

Μα δε θα νικηθούμε, αγάπη μου,

τι η αγάπη δε νικιέται.

Μόνο να με κρατάς πάντα απ’ το χέρι,

μόνο να με κοιτάς ολόισα μέσ’ στα μάτια,

μόνο να είσαι εκεί,

ολόκληρη, στητή, ασυγκατάβατη,

μόνο να είσαι εκεί.

Να προχωρούμε

ωσάν γενναίοι στρατιώτες,

οι δυό μαζί προς το άγνωστον,

προς το ωραίον άγνωστον.

Μόνο να είσαι εκεί…

[Κωνσταντίνος Τσάτσος]

Δυό ποιήματα της Κικής Δημουλά

“Ημέρα ποίησης”!...

Γη των απουσιών

Τώρα, θα κοιτάζεις μια θάλασσα.

Η διάθεση να σ’ εντοπίσω

στη συστρεφόμενη εντός μου γη των απουσιών

έτσι σε βρίσκει:

πικρή παραθαλάσσια αοριστία.

Εκεί δεν έχει ακόμα νυχτώσει

κι ας νύχτωσε τόσο εδώ.

Των τόπων οι κρίσιμες ώρες

σπάνια συμπίπτουν.

Κάτι σαν φως και ούτε φως,

η ώρα του εαυτού σου έχει πέσει.

Χορεύουν φύκια

κάτω απ’ το τζάμι του νερού.

Τα ρηχά, έχουν κι αυτά

τα βάσανά τους και τα γλέντια τους.

Τώρα, θα έχουν λύσει τα μαλλιά τους

οι αγνές ησυχίες τριγύρω.

Με τη σιωπή σου θα τις κάνεις

γυναίκες σου εκπληρωμένες.

Ξαπλώνουν δίπλα σου.

Η σκέψη σου στερεώνει σκαλοπάτια στον αέρα

κι ανεβαίνει. Σε κρατάει στο ράμφος της.

Πού ξέρω εγώ τα ευαίσθητα σημεία του πελάγους

για να σε καταλάβω;

Θα κοιτάζεις μιαν έρημη θάλασσα.

Το βλέμμα σου δεν παραλλάζει

από πλαγιά που γλυκά

και μ’ ανακούφιση σκουραίνει

κατρακυλώντας μες στην απομάκρυνση.

Αναπνέεις με το στέρνο των μακρινών ηρεμιών,

που έχω γι’ αυτές διαβάσει

στους πολύτομους κόπους που έδεσα.

Σ’ έν’ αβαθή σου στεναγμό βούλιαξ’ ένα βαπόρι.

Δεν θα ήτανε βαπόρι. Θα ήταν σκιάχτρο

στα υγρά περβόλια της φυγής

να μην πηγαίνουν οι διαθέσεις

να την τσιμπολογάνε.

Η τερατώδης του πελάγους δυνατότητα,

η κίνηση του πλάτους,

φθάνει στα πόδια σου αφρός,

ψευτοεραστής στα πρώτα βότσαλα.

Τους σκάει ένα φιλί και ξεμεθάει.

Τώρα, θα σου έχουν πει ό,τι είχαν να σου πουν

οι αναδιπλώσεις των κυμάτων

και θα επιστρέφεις κάπου.

Θα παίρνεις κάποιο χωματόδρομο,

μιαν άλλη άπλα,

αλλού γυμνή κι αλλού ντυμένη με βλάστηση.

Η σκέψη σου, μετά από τόση θάλασσα,

κατέβηκε από γλάρος,

βάζει το δέρμα της προσαρμογής και χάνεται.

Όπου είναι θάμνος, πράσινη

όπου σκοτεινό, σκοτεινή.

Εκεί που οι καλαμιές σπέρνουν ψιθύρους,

ψιθυριστή,

όπου περνάει ρίζα, ριζωμένη

όπου κυλάει ρυάκι, ρέουσα

κι όπου δαγκώνει η πέτρα, πέτρινη.

Στην ψυχή σου δεν φθάνει κανείς

ούτε διά ξηράς ούτε διά θαλάσσης.

Αυτό το δισκίο,

το ακουμπισμένο στο μαύρο ατμοσφαιρικό τραπέζι

που το περνάς κι εσύ, όπως κι οι άλλοι, για φεγγάρι,

άσ’το, δεν είν’ φεγγάρι.

Είναι το βραδινό μου χάπι

το ψυχότροπο.

[Κική Δημουλά]

Τα πάθη της βροχής

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών

άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα

μ’ αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο

σι, σι, σι.

Ήχος συρτός, συλλογιστικός, συνέρημος,

ήχος κανονικός κανονικής βροχής.

Όμως ο παραλογισμός

άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση

μου ’μαθε για τους ήχους.

Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,

σγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,

κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν

και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.

Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,

όλη τη νύχτα

ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,

αξημέρωτος ήχος,

αξημέρωτη ανάγκη εσύ,

βραδύγλωσση βροχή,

σαν πρόθεση ναυαγισμένη

κάτι μακρύ να διηγηθεί

και λέει μόνο εσύ, εσύ,

νοσταλγία δισύλλαβη,

ένσταση μονολεκτική,

το ένα εσύ σαν μνήμη,

το άλλο σαν μομφή

και σαν μοιρολατρία,

τόση βροχή για μια απουσία,

τόση αγρύπνια για μια λέξη,

πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή

μ’ αυτή της τη μεροληψία

όλο εσύ, εσύ, εσύ,

σαν όλα τ’ άλλα να’ναι αμελητέα

και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

[Κική Δημουλά]

Life / A guide to life. And List To Live By

· The most powerful force in life: LOVE.

· The greatest asset: FAITH.

· The most powerful channel of communication: PRAYER.

· The most important thing in life: THE POWER OF GOD.

· The greatest joy: GIVING.

· The worst thing to be without: HOPE.

· The most destructive habit: WORRY.

· The world’s most incredible computer: THE BRAIN.

· The greatest loss: THE LOSS OF SELF-RESPECT.

· The greatest natural resource: YOUTH.

· The ugliest personality trait: SELFISHNESS.

· The greatest problem to overcome: FEAR.

· The most beautiful attire: A SMILE.

· The most crippling disease: EXCUSES.

· The most dangerous pariah: GOSSIP.

· The two most power-filled words: I CAN.

· The most worthless emotion: SELF-PITY.

· The greatest “shot in the arm”: ENCOURAGEMENT.

· The most effective sleeping pill: PEACE OF MIND.

· The most prized possession: INTEGRITY.

· The most satisfying work: HELPING OTHERS.

· And the greatest attitude: GRATITUDE. Gratitude unfolds the goodness of life. It turns what we have into enough, and more. It turns denial into acceptance, chaos to order, confusion to clarity. It can turn a meal into a feast, a house into a home. Gratitude makes sense of our past, brings peace for today, and creates a vision for tomorrow.

The future is as bright as the promises of God!

[Source: Powerpoint file “Guide of life” from Internet]