«Τι “μετράει” και τι δεν “μετράει”…»

“Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μετράει την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις διαφημίσεις των τσιγάρων, και τα νοσοκομειακά που μεταφέρουν τα θύματα της σφαγής στους αυτοκινητοδρόμους μας. Μετράει τις ειδικές κλειδαριές ασφαλείας στις πόρτες μας και τις φυλακές για τα άτομα που τις σπάνες. Μετράει την καταστροφή της σεκόγιας και του θαύματος της φύσης μας με τη χαοτική εξάπλωση των πόλεων. Μετράει τις βόμβες ναπάλμ και μετράει τις πυρηνικές κεφαλές και τα θωρακισμένα αυτοκίνητα της αστυνομίας για την καταστολή των εξεγέρσεων στις πόλεις μας. Μετράει… τα τηλεοπτικά προγράμματα που δοξάζουν τη βία για να πουλήσουν παιχνίδια στα παιδιά μας.

Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν δεν λαμβάνει, όμως, υπόψη την υγεία των παιδιών μας, την ποιότητα της εκπαίδευσής τους ή τη χαρά του παιχνιδιού τους. Δεν περιλαμβάνει ούτε την ομορφιά της ποίησής μας ή τη δύναμη των γάμων μας, το πνευματικό επίπεδο του δημόσιου διαλόγου μας ή την ακεραιότητα των δημόσιων αξιωματούχων μας. Δεν μετράει ούτε την ευφυϊα ή το θάρρος μας, τη σοφία και τη γνώση μας, τη συμπόνια μας ή την αφοσίωσή μας στη χώρα μας.

Μετράει τα πάντα, εν ολίγοις, εκτός απ’ ό,τι δίνει αξία στη ζωή”

[Robert F. Kennedy, “Remarks at the University of Kansas” 18 Μαρτίου 1968]

[Aπό το βιβλίο του Michael J. Sandel, “Δικαιοσύνη – Τι είναι σωστό” σε μετάφραση Αλεξάνδρου Κιουπκιόλη, εκδ. Πόλις]

Αγγλικό πρωτότυπο εδώ:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2011/04/gross-national-product.html

Gross National Product…

“Gross National Product counts air pollution and cigarette advertising, and ambulances to clear our highways of carnage. It counts special locks for our doors and the jails for the people who break them. It counts the destruction of the redwood and the loss of our natural wonder in chaotic sprawl. It counts napalm and counts nuclear warheads and armored cars for the police to fight the riots in our cities. It counts Whitman's rifle and Speck's knife, and the television programs which glorify violence in order to sell toys to our children. Yet the gross national product does not allow for the health of our children, the quality of their education or the joy of their play. It does not include the beauty of our poetry or the strength of our marriages, the intelligence of our public debate or the integrity of our public officials. It measures neither our wit nor our courage, neither our wisdom nor our learning, neither our compassion nor our devotion to our country, it measures everything in short, except that which makes life worthwhile”

[Remarks of Robert F. Kennedy at the University of Kansas, March 18, 1968]

[Source:

http://www.jfklibrary.org/Research/Ready-Reference/RFK-Speeches/Remarks-of-Robert-F-Kennedy-at-the-University-of-Kansas-March-18-1968.aspx]

Greek translation, here:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2011/04/blog-post_27.html

Μίλτος Σαχτούρης, Το ψωμί

Ενα τεράστιο καρβέλι,

μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,

είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό.

Ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι

έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,

όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος, κι αυτή μ' ένα μαχαίρι

έκοβε και μοίραζε κομμάτια γνήσιο ουρανό

κι όλοι τώρα τρέχαν σ' αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,

όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!

Ας μην το κρύβουμε. Διψάμε για ουρανό.

«Διλήμματα και Επιλογές»

Πριν από τρεις εβδομάδες περίπου, και συγκεκριμένα στις 20.3.2011, στην εφημερίδα “Πρώτο Θέμα”, διάβασα ένα άρθρο του Γ.Πατσόπουλου, που προφανώς είναι επηρεασμένο από ένα κείμενο που παλιότερα είχα αναρτήσει εδώ:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/01/blog-post_09.html

όπως άλλωστε και το αγγλικό πρωτότυπό του:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/01/paradox-of-our-times.html

Αξίζει, πιστεύω, να αναρτήσω και το άρθρο αυτό:

Διλήμματα και Επιλογές

Οι Ελληνες που είχαν την τύχη να γεννηθούν τα τελευταία χρόνια του πρώτου μισού του 20ού αιώνα πρέπει να απορούν με τη σημερινή κατάσταση και να αγανακτούν περισσότερο από ποτέ για την εξέλιξη και τα αποτελέσματά της.

Οσο περισσότερες αναμνήσεις έχει κάποιος από τη ζωή στις παλιές ειρηνικές δεκαετίες, π.χ. του '50, τόσο απορεί για τα κατορθώματα της γενιάς μας και των επόμενων. Πολλές οι εξελίξεις και τα επιτεύγματα. Ας θαυμάσουμε γεμάτοι ναρκισσισμό τον εαυτό μας και τους συναγωνιστές μας:

• Κτίσαμε μεγαλύτερα διαμερίσματα για μικρότερες οικογένειες και λιγότερους απογόνους.
• Εχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά πολύ περισσότερες και άχρηστες ανάγκες.
• Εχουμε περισσότερους νόμους με συνεχείς αλλαγές, αλλά ελαστικότερες ηθικές αξίες.
• Αποκτήσαμε περισσότερη δημοκρατία και λιγότερη ασφάλεια.
• Μας παρέχουν περισσότερη πληροφόρηση με πολλαπλάσια στέρηση χρηστής διαχείρισης.
• Μαθαίνουμε πιο γρήγορα τις ειδήσεις, αλλά πιο συχνά και πολύ εύκολα μας ποτίζουν με τα μεγαλύτερα ψέματα.
• Εχουμε περισσότερες υλικές ανέσεις, αλλά λιγότερο διαθέσιμο χρόνο που τις μετατρέπει σε περιττές.
• Εχουμε περισσότερες επιλογές ή προοπτικές και λιγότερες ευκαιρίες.
• Αποκτήσαμε περισσότερα προσόντα, αλλά μειώσαμε τις προοπτικές και τις θέσεις εργασίας.
• Δημιουργήσαμε πληθώρα ειδικών, αλλά πολλαπλασιάσαμε τα προβλήματα που καλούνται να λύσουν.
• Εχουμε περισσότερες αναλυτικές γνώσεις, με συνέπεια την πολύ μεγαλύτερη σύγχυση.
• Φτιάξαμε πολυτελή σπίτια και πολυκατοικίες, αλλά καταστρέψαμε τις ανθρώπινες σχέσεις, τη φιλία, τη γειτονιά.
• Αυξήσαμε το χρήμα και τις τράπεζες, αλλά μειώσαμε τις παραγωγικές μονάδες.
• Εχουμε περισσότερα αυτοκίνητα, αλλά και περισσότερες οικογένειες με προβλήματα.
• Μειώσαμε στο ελάχιστο τη σωματική κόπωση, αλλά πολλαπλασιάσαμε τα ψυχολογικά προβλήματα.
• Αποκτήσαμε υψηλή τεχνολογία, αλλά μειώσαμε τις προσωπικές ικανότητες.
• Γίναμε περισσότερο έξυπνοι, αλλά πολύ λιγότερο εργατικοί, παραγωγικοί και αποτελεσματικοί.
• Αυξήσαμε τις επιλογές και τα δικαιώματα και περιορίσαμε τις υποχρεώσεις με όλες τις φυσικές συνέπειες. Υπηρετήσαμε το συμφέρον και ξεχάσαμε το καθήκον.
• Αποκτήσαμε πολλές εξειδικεύσεις και ξεχάσαμε τις βασικές εργασίες που σχετίζονται με τη γη και τις καλλιέργειες.
• Αυξήσαμε την ποικιλία των ιδεών και μειώσαμε τις αρχές και τις αξίες.
• Αποκτήσαμε αναπαυτικότερα κρε- βάτια και παρ' όλα αυτά έχουμε πολύ περισσότερα συμπτώματα διαταραγμένου ύπνου.
• Κτίσαμε περισσότερα νοσοκομεία και αυξήσαμε τις αρρώστιες και τη συχνότητά τους.
• Μας χρειάζονται περισσότεροι δικαστές και δικηγόροι γιατί αυξήσαμε τη δικομανία μας και έπαυσε να έχει αξία ο «λόγος τιμής» μας.
• Μας χρειάζονται περισσότεροι αστυνομικοί γιατί αυξήσαμε την κάθε μορφής παραβατικότητα.
• Βλέπουμε τηλεόραση αντί να διαβάζουμε βιβλία.
• Δουλεύουμε περισσότερο χωρίς να είμαστε πιο εργατικοί.
• Εχουμε περισσότερη ανασφάλεια για τα μέλλοντα αν και οι συνθήκες είναι αντικειμενικά πολύ καλύτερες.
• Αυξήσαμε τις επιλογές και τα δικαιώματα και περιορίσαμε τις υποχρεώσεις με όλες τις φυσικές συνέπειες.
• Υπηρετήσαμε το συμφέρον και ξεχάσαμε το καθήκον
• Γίναμε καλύτεροι παρατηρητές και κριτικοί και ξεχάσαμε να λύνουμε μόνοι μας προβλήματα.
• Γίναμε περισσότερο «πολιτισμένοι» και ευαίσθητοι, μειώνοντας και τις ικανότητές μας στην αντιμετώπιση δυσκολιών.
• Αυξήσαμε κάθε μορφής ταχύτητα με τη βοήθεια της τεχνολογίας και ο ανθρώπινος οργανισμός μας δεν μπορεί να προσαρμοστεί με το επίτευγμά μας.
• Και ξαφνικά μάθαμε ότι στο σύνολό του αυτόν τον φαύλο κύκλο δεν τον πετύχαμε ούτε καν με την αξία μας!
• Αυξήσαμε την υλιστική καλοπέρασή μας με δυσανάλογα μεγαλύτερη αύξηση του δημόσιου χρέους. Ας είναι καλά οι αγαπημένοι μας πολιτικοί ηγέτες που εκμεταλλεύθηκαν με τον καλύτερο τρόπο και για το δικό τους όφελος τη σισύφεια και αυτοκαταστροφική προσπάθειά μας!

Είναι φυσικό έπειτα από αυτή την πορεία να αναρωτηθούμε: Αν ξέραμε την κατάληξη και τις συνέπειές της, θα είχαμε αυτή την πορεία; Θα είχαμε τη δυνατότητα να την κοντρολάρουμε πιο σωστά και να διατηρήσουμε αντίθετα με την εξέλιξη τα περισσότερα χαρακτηριστικά της ζωής των ρομαντικών χρόνων;

Είναι για το καλό μας και το συμφέρον μας τόσο σαν κοινωνία όσο και σε ατομικό επίπεδο οι εξελίξεις αυτές; Ή μήπως είμαστε καταδικασμένοι, για να διατηρήσουμε τα υλικά μας αγαθά και το «επίπεδο» της σύγχρονης ζωής, να την υπονομεύουμε με όλες τις συνέπειες και με συνεχή και αέναη πίεση να πληρώνουμε τις οφειλές μας με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλειά μας;

Σπαταλήσαμε, φαίνεται, όλες τις αξίες του παρελθόντος και υποθηκεύσαμε τα οικονομικά αγαθά του μέλλοντος περιορίζοντας χωρίς επιστροφή στα όρια της αντοχής του το παρόν.

Τελικά οι άνθρωποι πλειοδοτούν και πληρώνουν πολύ ακριβά τον αγώνα τους και τον μόνιμο στόχο τους, που είναι η αγορά και η επέκταση της δυστυχίας τους.

[Toυ Γ.Πατσόπουλου από το Πρώτο Θέμα της 20/3/2011]

ΠΗΓΗ:

http://misha.pblogs.gr/2011/03/dilhmmata-ki-epiloges.html

“Οι 12 ηθικές αρχές του Αριστοτέλη”

Τις προάλλες, έπεσε στα χέρια μου, το τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2011 του περιοδικού “Ελληνική Αγωγή” [δεν είναι στις προθέσεις μου να το διαφημίσω, αλλά οφείλω, για λόγους στοιχειώδους δεοντολογίας, να αναφέρω την πηγή μου!], όπου υπήρχε ένα άρθρο κάποιου Γιώργου Χαραλαμπίδη με τίτλο “Οι 12 ηθικές αρετές του Αριστοτέλους και οι συζυγείς κωνικές τομές”. Αναφέρεται στις δώδεκα Αρετές που προσδιορίζει ο Αριστοτέλης, εάν και εφόσον συντρέχει η θετική “μεσότητα” και όχι “έλλειψη” ή “υπερβολή”, που πρόκειται για έννοιες αρνητικές.

Εδώ περιορίζομαι σε απλή (αλλά ιδιαιτέρως χρήσιμη, νομίζω!) αναφορά – καταγραφή των 12 θετικών “μεσοτήτων” και των αντίστοιχων αρνητικών “ελλείψεων” και “υπερβολών”

Έλλειψη	Μεσότητα	Υπερβολή
Δειλία	Ανδρεία	Θράσος
Αναισθησία	Σωφροσύνη	Ακολασία
Ανελευθερία	Ελευθεριότητα	Ασωτεία
Μικροπρέπεια	Μεγαλοπρέπεια	Απειροκαλία
Μικροψυχία	Μεγαλοψυχία	Χαυνότητα
Αφιλοτιμία	Φιλοτιμία	[Ανώνυμο]
Αοργησία	Πραότητα	Οργιλότητα
Ειρωνεία	Αλήθεια	Αλαζονεία
Αγροικία	Ευτραπελεία	Βωμολοχία
Δυσκολία	Φιλία	Κολακεία
Κατάπληξη	Αιδώς	Αναισχυντία
Επιχαιρεκακία	Νέμεση	Φθόνος

Καλή μεσότητα, λοιπόν!