«Τα παράδοξα της εποχής μας»

Σήμερα…

…έχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις.

...έχουμε περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.

…έχουμε περισσότερη γνώση, αλλά λιγότερη κρίση.

…έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερο “κοινό νου”.

…έχουμε περισσότερους ειδήμονες, αλλά περισσότερα προβλήματα.

…έχουμε περισσότερα φάρμακα και λιγότερη υγεία.

…ξοδεύουμε απερίσκεπτα, γελάμε λίγο, οδηγούμε γρήγορα, εξαγριωνόμαστε εύκολα, ξενυχτάμε συχνά, διαβάζουμε λίγο, βλέπουμε πολύ τηλεόραση και δεν σεβόμαστε τους άλλους.

…πολλαπλασιάζαμε τα υπάρχοντά μας, αλλά μειώσαμε τις αξίες μας.

…μιλούμε πολύ, αγαπούμε σπάνια, μισούμε και ψευδόμαστε συχνά.

…μάθαμε να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.

…προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.

…έχουμε ψηλότερα σπίτια, αλλά “κοντύτερη” ψυχική διάθεση.

…έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.

…έχουμε φαρδύτερους αυτοκινητόδρομους, αλλά στενότερους ορίζοντες και αντίληψη.

…ξοδεύουμε περισσότερα, αλλά έχουμε λιγότερα.

…αγοράζουμε περισσότερα, αλλά τα απολαμβάνουμε λιγότερο.

…πήγαμε στο φεγγάρι και γυρίσαμε, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε το δρόμο για να συναντήσουμε τον γείτονά μας.

…κατακτήσαμε το διάστημα, αλλά χάνουμε τον δικό μας πλανήτη και τον εσωτερικό μας κόσμο.

…διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις μας.

…γράφουμε περισσότερο, αλλά διαβάζουμε λιγότερο.

…σχεδιάζουμε περισσότερα, αλλά πραγματοποιούμε λιγότερα.

…μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να περιμένουμε.

…έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες.

…έχουμε περισσότερους τρόπους και μέσα επικοινωνίας, αλλά λιγότερη επικοινωνία.

…έχουμε (μεγαλύτερη) ποσότητα, αλλά όχι (ή, έστω, λιγότερη) ποιότητα.

…ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ηθικών ανθρωπίνων σχέσεων.

…υπάρχουν πιο όμορφα σπίτια, αλλά και πιο πολλά διαλυμένα σπίτια.

…υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά χειρότερη διατροφή.

…η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη, η αποθήκη της, όμως, είναι έρημη και άδεια.

Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους προτείνω από εδώ και πέρα να μην αφήνουμε τίποτα για “ειδικές περιπτώσεις”, διότι κάθε μέρα που ζούμε είναι μια “ειδική περίπτωση”. Ψάξτε για γνώση, διαβάστε περισσότερο, καθίστε και θαυμάστε τη θέα χωρίς να δίνετε σημασία στις άλλες ανάγκες σας. Ξοδέψτε περισσότερο χρόνο με την οικογένειά σας και με τους φίλους σας. Η ζωή πρέπει να είναι άθροισμα στιγμών ευχαρίστησης και απόλαυσης και όχι μόνο επιβίωσης. Πιές στο καλύτερο κρυστάλλινο ποτήρι που έχεις. Μην κρύβεις την καλύτερη κολώνια, αλλά χρησιμοποίησέ την κάθε μέρα. Εξαφάνισε από το λεξιλόγιό σου εκφράσεις όπως “κάποιες από αυτές τις ημέρες” ή “κάποια μέρα” και “όχι τώρα, κάποια άλλη φορά”. Γράψε σήμερα, τώρα, εκείνο το γράμμα που σκεφτόσουν να γράψεις “μια απ’ αυτές τις μέρες”. Πες στα μέλη της οικογένειάς σου και στους φίλους σου πόσο πολύ τους αγαπάς. Μην καθυστερείς τίποτα που προσθέτει γέλιο και χαρά στη ζωή σου. Κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε λεπτό είναι ξεχωριστό. Διότι δεν ξέρεις εάν θα είναι και το τελευταίο…

Αγγλικό αντίστοιχο κείμενο, εδώ:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/01/paradox-of-our-times.html

Πρβλ. και:

http://pantou.livepage.gr/blog/1237/13091

http://sobaresapopseis.blogspot.com/2008/09/blog-post_9342.html

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=144

και, ιδίως:

http://taxalia.blogspot.com/2008/12/paradoksa.html

όπου υπό την μορφή “παρουσίασης slides”