Προτεραιότητες

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε μια μέρα στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο. Αυτός χαμογέλασε και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο. Το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο. Αυτός χαμογέλασε πάλι και, χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βοτσάλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο. Αυτός χαμογέλασε και πάλι και πήρε από τη χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και τα άδειασε μέσα στο βάζο. Η μπύρα γέμισε όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ξαναρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές γέλασαν αυτή τη φορά και απάντησαν: -Ναι, είναι γεμάτο.
-Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας. Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, όπως η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα πιο σημαντικά, τόσο σημαντικά που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη. Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας. Οι σπουδές μας, η εργασία μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλετε πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα, αλλά ούτε και για τις πέτρες. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε το σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε το δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητές σας.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας τους, όμως, ρώτησε: -Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει; Ο καθηγητής γέλασε και απάντησε: -Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σου πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σου, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, αυτό που έχει σημασία και πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος και χρόνος για δυό μπυρίτσες…

[Πηγή: Ανυπόγραφο έντυπο]

Είκοσι “κανόνες” για τη ζωή

1. Ο μεγαλύτερος και καλύτερος φίλος: Ο Θεός.
2. Οι καλύτεροι σύντροφοι: Οι γονείς.
3. Το καλύτερο σπίτι: Το σπίτι σου.
4. Ο μεγαλύτερος ηρωισμός: Το θάρρος να είσαι καλός και να μη παρασύρεσαι από τους άλλους σε ό,τι δεν πρέπει.
5. Η μεγαλύτερη χαρά: Το εκπληρωμένο καθήκον.
6. Το καλύτερο σπόρ: Να κάνεις το καλό.
7. Η καλύτερη ευδαιμονία: Η καλή συνείδηση.
8. Η πλουσιότερη συλλογή: Η συλλογή των καλών πράξεων.
9. Ο καλύτερος χρόνος: Τώρα.
10. Η καλύτερη ασχολία: H εργασία.
11. Ο πιο εύκολος δρόμος για να είσαι ευτυχής: Η ευθεία οδός.
12. Η χειρότερη φτώχεια: Η οκνηρία.
13. Η μεγαλύτερη καταστροφή: Η αποθάρρυνση.
14. Η καλύτερη συμπεριφορά: Η φιλοφροσύνη.
15. Η καλύτερη διασκέδαση: Η μελέτη.
16. Ο μεγαλύτερος εχθρός: Το κακό.
17. Το μεγαλύτερο σφάλμα: Το ψέμμα.
18. Η μεγαλύτερη δύναμη: Το καλό.
19. Η καλύτερη μέθοδος για να νικήσεις: Η πειθαρχία.
20. Η ωραιότερη ημέρα: Η σημερινή.

Τα επτά θαύματα του κόσμου

Από μια ομάδα μαθητών ζητήθηκε να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». Παρ’ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:
1. Τις Πυραμίδες της Αιγύπτου
2. Το Taj Mahal
3. Την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα
4. Το κανάλι του Παναμά
5. Το Empire State Building
6. Τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου
7. Το Σινικό Τείχος
Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της. Το κορίτσι απάντησε «Ναι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…» Ο δάσκαλος είπε, «Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε». Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε:
Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…
1. Να βλέπεις...
2. Να ακούς...
3. Να αγγίζεις...
4. Να γεύεσαι...
5. Να αισθάνεσαι...
6. Να γελάς...
7. Και να αγαπάς.
Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τέτοια που θα άκουγες και μια καρφίτσα αν έπεφτε. Τα πράγματα που παραβλέπουμε σαν απλά και συνηθισμένα και που τα παίρνουμε για δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο εκπληκτικά και άξια θαυμασμού!
Μια μικρή υπενθύμιση: Τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή δεν μπορείς να τα χτίσεις με το χέρι, ούτε να τα αγοράσεις.


Αγγλικό αντίστοιχο κείμενο, εδώ:
http://eaglestefanos.blogspot.com/2008/11/seven-wonders-of-world.html

Τι ζήτησα και τι πήρα

• Ζήτησα Δύναμη… και ο Θεός μου έδωσε Δυσκολίες για να με δυναμώσει…
• Ζήτησα Σοφία… και ο Θεός μου έδωσε Προβλήματα για να τα λύσω…
• Ζήτησα Ευημερία… και ο Θεός μου έδωσε Νου και Μυς για να δουλέψω…
• Ζήτησα Θάρρος… και ο Θεός μου έδωσε Κίνδυνο να τον υπερνικήσω…
• Ζήτησα Αγάπη… και ο Θεός μου έδωσε Ανθρώπους με προβλήματα για να βοηθήσω…
• Ζήτησα Χάρες… και ο Θεός μου έδωσε Ευκαιρίες…

Δεν πήρα τίποτα από όσα ήθελα… Πήρα όλα όσα χρειαζόμουν!

Δέκα σπουδαίοι κανόνες για τη ζωή σου

· Να γίνεσαι καλύτερος χωρίς διαταγές.
· Να χαίρεσαι χωρίς να υποκρίνεσαι.
· Να μιλάς χωρίς να περιαυτολογείς.
· Να δουλεύεις χωρίς να υποδουλώνεσαι.
· Να είσαι ελεύθερος χωρίς να γίνεσαι ασύδοτος.
· Να είσαι τολμηρός χωρίς επίδειξη.
· Να είσαι εκδηλωτικός χωρίς να είσαι επιπόλαιος.
· Να παλεύεις χωρίς να απελπίζεσαι.
· Να είσαι οδηγός χωρίς να κομπάζεις.
· Να διαλέγεις χωρίς να περιφρονείς.

Στον Κωστή Παλαμά [Ποίημα του Σωτήρη Σκίπη]

Μέσ’ από τα κάγκελα τ’ αόρατα
της απέραντής μας φυλακής
μέσα στο κελί το σκοτεινό μας
δεν εβάσταξες στον πόνο της Φυλής
κι έπεσες σα δρυς από τα χτυπήματα
κάποιων μαύρων ξυλοκόπων
στο σκοτάδι της νυχτιάς της τραγικής,
δίχως να προσμείνεις την αχτίδα
της καινούργιας Χαραυγής.

Κι έπεσες καθώς από σεισμό
πέφτει μια μαρμάρινη κολόνα
κάποιου πανάρχαιου ναού.
Σα ναός, οπού χτυπιέται
απ’ τα βόλια των βαρβάρων.
Σαν τον Παρθενώνα,
ήρωα, ποιητή του αιώνα.

Μάτια στερεμένα από τις τόσες συμφορές,
δάκρυα δε θα χύσουνε για Σένα.

Θα σε κλάψουνε μια μέρα
οι ίδιοι αυτοί που μας σκοτώνουν έναν – ένα,
σαν ξυπνήσουν απ’ τη μέθη τους
κι αντικρύσουν τι ερημιές
εσκορπίσανε στο διάβα τους
σ’ αναρίθμητες καρδιές.

Φεύγεις, πας για το ταξίδι σου
το Αχερούσιο, το σερνό,
ώ πρωτότοκε αδερφέ μας,
όμως κοίτα πώς ξοπίσω σου
οι Έλληνες σε χαιρετάνε.
Ο καθένας ένα στίχο σου
ψέλνοντας μελωδικό,
σε ξεπροβοδάνε
με τα μύρια σου τραγούδια,
που βουίζουν σα μελίσσια
πάνω απ’ Απριλιού λουλούδια,
σα να προμηνάνε την Ανάσταση,
ώ μεγάλε ραψωδέ μας.

[Το παραπάνω ποίημα το έγραψε ο Σωτήρης Σκίπης, μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατο του Κωστή Παλαμά και το απήγγειλε στην κηδεία του, μια ιδιαίτερη εκδήλωση αντίστασης του ελληνικού λαού κατά την γερμανική κατοχή. Το θυμήθηκα (διότι κάτι έχει να μας πει…), γράφοντας ένα κείμενο περί ελευθερίας, που αναρτήθηκε στο άλλο ιστολόγιό μου: http://seagullstefanos.blogspot.com/2007/11/blog-post_26.html]

Τι πρέπει να προσέχεις (κατά τον Φρανκ Άουτλω)

· Πρόσεχε τις σκέψεις σου. Γίνονται λόγια.
· Πρόσεχε τα λόγια σου. Γίνονται πράξεις.
· Πρόσεχε τις πράξεις σου. Γίνονται συνήθειες.
· Πρόσεχε τις συνήθειές σου. Γίνονται χαρακτήρας.
· Πρόσεχε τον χαρακτήρα σου. Γίνεται η μοίρα σου.

Βρες χρόνο

Βρες χρόνο για να…
...σκέπτεσαι. Είναι πηγή δυνάμεως
...παίζεις. Είναι το μυστικό της αιώνας νεότητας
...διαβάζεις. Είναι το πηγάδι της σοφίας
...προσεύχεσαι. Είναι η μεγαλύτερη δύναμη στη Γη
...αγαπάς και να αγαπιέσαι. Είναι ένα θεϊκό προνόμιο
...κάνεις φιλίες. Είναι ο δρόμος για την επιτυχία
...γελάς. Είναι η μουσική της ψυχής
...δίνεις. Είναι δύσκολοι καιροί για να είσαι ατομιστής
...δουλεύεις. Είναι η τιμή της επιτυχίας

Προσθήκη (στις 30.1.2009):

Παραλλαγή του παραπάνω, θα βρείτε εδώ:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/01/blog-post_30.html

Τι πρέπει να έχουμε για να είμαστε ευτυχείς

· Περισσότερη αρετή, παρά γνώσεις.
· Περισσότερη αγάπη, παρά ευαισθησία.
· Περισσότερη σύνεση, παρά ευφυΐα.
· Περισσότερη υγεία, παρά πλούτη.
· Περισσότερη άνεση, παρά κέρδη.

Τι δεν πρέπει να έχεις (κατά τον Μαχάτμα Γκάντι)

• Πλούτο χωρίς μόχθο.
• Πολιτική χωρίς αρχές.
• Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
• Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
• Εμπόριο χωρίς ήθος.
• Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
• Λατρεία χωρίς θυσία.

Οι πιο σημαντικές λέξεις (Σεμινάριο ανθρωπίνων σχέσεων)

Οι 6 πιο σημαντικές λέξεις: Παραδέχομαι ότι αυτό ήταν λάθος μου.
Οι 5 πιο σημαντικές λέξεις: Μπράβο, έκανες πολύ καλή δουλειά.
Οι 4 πιο σημαντικές λέξεις: Ποιά γνώμη έχεις εσύ;
Οι 3 πιο σημαντικές λέξεις: Σε παρακαλώ πολύ...
Οι 2 πιο σημαντικές λέξεις: Σε ευχαριστώ!
Η 1 πιο σημαντική λέξη: Εμείς.
Η 1 πιο ασήμαντη λέξη: Εγώ.

Χωρίς αγάπη

· Η δύναμη χωρίς την αγάπη σε κάνει επιθετικό.
· Η τιμή χωρίς την αγάπη σε κάνει ψηλομύτη.
· Το καθήκον χωρίς την αγάπη σε κάνει κακόκεφο.
· Η ευθύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει αδίστακτο.
· Η δικαιοσύνη χωρίς την αγάπη σε κάνει σκληρό.
· Η αλήθεια χωρίς την αγάπη σε κάνει κριτικό.
· Η ανατροφή χωρίς την αγάπη σε κάνει ατίθασο.
· Η εξυπνάδα χωρίς την αγάπη σε κάνει πονηρό.
· Η ευγένεια χωρίς την αγάπη σε κάνει υποκριτή.
· Η τάξη χωρίς την αγάπη σε κάνει σχολαστικό.
· Η γνώση χωρίς την αγάπη σε κάνει τυραννικό.
· Η περιουσία χωρίς την αγάπη σε κάνει τσιγκούνη.
· Η πίστη χωρίς την αγάπη σε κάνει φανατικό.

Ποιος είναι ώριμος

Ώριμος είναι:
1. Εκείνος που ευχαρίστως ακούει μια παρατήρηση.
2. Εκείνος που δέχεται μια κριτική.
3. Εκείνος που παραδέχεται τις ελλείψεις του.
4. Εκείνος που αναγνωρίζει τα ελαττώματά του.
5. Εκείνος που εγκαταλείπει μια λανθασμένη παλιά πεποίθηση
6. Εκείνος που αναγνωρίζει για ποιο πράγμα είναι ικανός.
7. Εκείνος που κάνει εκείνο που είχε πάντοτε φοβηθεί.
8. Εκείνος που συνέρχεται μετά από ένα τρομερό κτύπημα.
9. Εκείνος που τα μαθήματα του γίνονται μαθήματα.
10. Εκείνος που αντιλαμβάνεται ότι είναι πάντα μόνος.

Τι είναι η ζωή

Η ζωή είναι μια ευκαιρία. Επωφεληθείτε.
Η ζωή είναι ομορφιά. Θαυμάστε την.
Η ζωή είναι ευδαιμονία. Δοκιμάστε την.
Η ζωή είναι όνειρο. Πραγματοποιήστε το.
Η ζωή είναι πρόκληση. Αντιμετωπίστε την.
Η ζωή είναι καθήκον. Εκπληρώστε το.
Η ζωή είναι παιχνίδι. Παίξτε το.
Η ζωή είναι ακριβή. Προσέξτε την.
Η ζωή είναι πλούτος. Διατηρήστε τον.
Η ζωή είναι αγάπη. Απολαύστε την.
Η ζωή είναι μυστήριο. Γνωρίστε το.
Η ζωή είναι υπόσχεση. Κρατήστε την.
Η ζωή είναι λύπη. Ξεπεράστε την.
Η ζωή είναι τραγούδι. Τραγουδήστε το.
Η ζωή είναι αγώνας. Δεχτείτε τον.
Η ζωή είναι τραγωδία. Κάντε κουράγιο.
Η ζωή είναι περιπέτεια. Τολμήστε.
Η ζωή είναι ζωή. Σώστε την!
Η ζωή είναι τύχη. Εκμεταλλευτείτε την.
Η ζωή είναι πολύ πολύτιμη. Μην την καταστρέφετε.

[Μητέρα Τερέζα]

Αν (Ποίημα του Ρ. Κίπλινγκ)

Αν μπορείς στην πλάση τούτη να περιφρονείς τα πλούτη
κι αν οι έπαινοι των γύρω δεν σου παίρνουν το μυαλό,
αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία,
κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου να σκορπίσεις το καλό,
αν μπορείς με μιας να παίξεις κάθε τι που ’χεις κερδίσει,
στην καταστροφή ν’ αντέξεις και να δώσεις κάποια λύση,
αν μπορείς να υποτάξεις πνεύμα, σώμα και καρδιά
αν μπορείς όταν σε βρίζουν να μην βγάζεις τσιμουδιά,
αν μπορείς στην καταιγίδα να μη χάνεις την ελπίδα,
κι αν μπορείς να συγχωρήσεις όταν σ’ έχουν αδικήσει,
αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο όλεθρός σου,
κι αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις όσους σ’ έχουνε μισήσει,
αν μπορείς να είσαι ο ίδιος στην χαρά και στην οδύνη,
αν η πίστη στην ψυχή σου μπρος σε τίποτα δεν σβήνει,
αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δεν χάνεις,
αν μπορέσεις να χωνέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις,
αν ποτέ δεν σε μεθύσει του θριάμβου το κρασί,
αν στα ψέματα των άλλων δεν λες ψέματα κι εσύ,
αν μπορείς να μη θυμώνεις, αλλά μήτε και να κλαις
όταν άδικα σου λένε πως εσύ μονάχα φταις.
Αν μπορείς με ηρεμία δίχως νεύρα ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια να τ’ ακούς παραλλαγμένα,
αν μπορείς κάθε λεπτό σου να ’ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μην μένεις με τα χέρια σταυρωμένα.
Αν οι φίλοι σου κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν
αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δεν σου σηκώνουν
αν τους πάντες λογαριάζεις μα… κανένα χωριστά,
αν μπορέσεις να φυλάξεις και τα ξένα μυστικά…
Έ! Παιδί μου τότε…
Θα μπορέσεις ν’ απολαύσεις όπως πρέπει τη ζωή σου…
Θα ’σαι άνθρωπος σπουδαίος κι όλη η γη θα ’ναι δική σου!

(Ρ। Κίπλινγκ, Άγγλος ποιητής & πεζογράφος 1865-1936, Βρ. Νόμπελ 1907)

Υ.Γ. (10-12-2010):

English text here:

http://eaglestefanos.blogspot.com/2010/09/if-by-rudyard-kipling.html

Θερμοπύλες [Κ.Καβάφης]

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Οι Άνθρωποι (Ποίημα)

Το παρακάτω ποίημα το ανακάλυψα στο διαδίκτυο, σε ανύποπτο χρόνο. Δεν γνωρίζω τον ποιητή. Ας είναι καλά, όποιος κι αν είναι!... Τον ευχαριστώ, από καρδιάς…

Οι άνθρωποι

Σας αντάμωσα στην αρχή της πορείας μου
τότε που με μόνη αποσκευή τα όνειρά μου
είχα κινήσει για το μεγάλο ταξίδι.
Τότε... λίγο πριν αποφασίσω για της ζωής μου το δρόμο
σας συνάντησα...
Κι ήσασταν αλήθεια πολλοί... Άνθρωποι... άνθρωποι...
Και προχωρούσατε...
και πηγαίνατε χωρίς πουθενά να σκοντάφτετε,
γιατ' ήταν κατηφόρα ο δρόμος σας.
Και κατεβαίνατε... και κατεβαίνατε...
με το ίδιο πάντα αργό βήμα,
λες και φοβόσασταν μη φτάσετε κάποτε στο τέρμα.
Κι ήταν κλειστές οι εκκλησίες σας
και σβησμένες οι λαμπάδες σας.
Κι ήταν δίχως σημαίες τα κάστρα σας
κι αραχνιασμένα τα καμπαναριά σας.
Μόνο βιολιά αντηχούσαν στον δρόμο σας
τα βιολιά... κι οι φωνές σας.
Ναι!... ήσασταν στ' αλήθεια πολλοί.
Άνθρωποι... άνθρωποι...
που τριβόσασταν αγκώνα μ' αγκώνα,
μα τα χέρια σας ήταν άδεια.
Άνθρωποι πολλοί
που όμως ήσασταν ξένοι κι έρημοι
μες στην πληθώρα των ανθρώπων.
Τότε...
Ζήτησα να δω τα μάτια σας
και δεν βρήκα παρά μαύρους κύκλους γύρω απ' αυτά.
Ζήτησα ν' ακούσω το τραγούδι σας
και σας άκουσα μονότονα να επαναλαμβάνετε
"όλα πάνε καλά".
Έψαξα να βρω τις καρδιές σας
και μού’πατε πως τις είχατε από χρόνια αμπαρωμένες
κι ίσως... να μη ζούσανε πια.
Ρώτησα για τα όνειρά σας
και μ' απαντήσατε πως είχαν πεθάνει, πριν γεννηθούν.
Έψαξα για χαμόγελα
και δεν βρήκα παρά συμμετρικές κινήσεις
που αγγίζανε μόνο τα χείλη σας.
Τότε... ρώτησα…
πού βγάζει ο δρόμος σας
και μου δείξατε ένα μνήμα...
"για κει τραβάμε όλοι" μού’πατε με μια φωνή
και βιαστήκατε ν' αλλάξουμε συζήτηση.
Κι ωστόσο...
Λέγατε πως ήσασταν ευτυχισμένοι.
Κι ήτανε αναμμένα τα πλούσια φώτα σας
κι είχατε λουλούδια στους δρόμους.
Κι ήταν γεμάτες οι βιτρίνες σας
από φτηνές πραγμάτειες
και ντυμένα τα λόγια σας με χαρτιά πολυτελείας.
Όλα φάνταζαν στον δρόμο σας
κι όλα μοιάζαν με χρυσάφι.
Κι έπαιζαν σειρηνικά τα βιολιά σας
και ηχούσαν τα βιολιά σας.
Κι αντηχούσαν σαν κλάμα και... σαν κλάμα.
Και φωνάζατε σείς..
Και γελούσατε...
Και γλεντούσατε...
Και γλεντούσατε... δίχως μάτια και δίχως καρδιά
δίχως χαμόγελα και δίχως τραγούδια...
δίχως όνειρα και δίχως τέρμα…
κι ωστόσο λέγατε πως ήσασταν ευτυχισμένοι.
Όμως...
Τί κι αν είστε οι πολλοί στην πορεία σας;
Τί κι αν στιγμή δε νυστάζουν τα δικά σας βιολιά;
Τί με νοιάζει εμένα;
Προτιμώ τον ανήφορο.
Τους γενναίους της γης που ολοένα προχωρούν
από κορφή σ' άλλη κορφή να πάνε.
Προτιμώ τα μάτια μου.
Προτιμώ του ήλιου το φως.
Προτιμώ τις καμπάνες.
Προτιμώ τις σημαίες.
Προτιμώ το Τέρμα... εκείνο το Τέρμα
που βγάζει απ' τα νέφη κι απ' τον ήλιο πιο πάνω.
Προτιμώ τον ανήφορο!...
Να πεθάνω εγώ
δεν μπορώ να πεθάνω!...

Ο Ύμνος της Αγάπης

Ο ύμνος της αγάπης

"Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. Πάντα στέργει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. Είτε γλώσσαι, παύσονται. Είτε γνώσις, καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε γιγνώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. Οταν δε έλθη το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Οτε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. Οτε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι` εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Αρτι γιγνώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. Μείζων δε τούτων η αγάπη" [Α Κορινθ., ιγ' 1-13]


Υ.Γ. – Πρόταση:
Στο soundtrack της «Μπλε Ταινίας» του Κισλόφσκι, υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα (τουλάχιστον!) «μουσική μεταφορά» του ύμνου αυτού

Φόρος τιμής

Φόρος τιμής

Μια φορά κι έναν καιρό… (Εδώ και λίγο καιρό…)
…άρχισε να υπάρχει ένα ιστολόγιο, που το έλεγαν “Seagull” (Γλάρος). Εκεί καταγράφονται κάποιες σκέψεις, απόψεις και προβληματισμοί μου.
http://seagullstefanos.blogspot.com/

Εδώ, σ’ αυτό το ιστολόγιο, που το ονόμασα “Eagle” (Αετός), σκέφτηκα να αντιγράφω κείμενα, γνωμικά, αποφθέγματα και ό,τι άλλο με ενέπνευσε και με εμπνέει…
Φόρος τιμής στους φάρους της πορείας μου, το ταξιδιού μου…

Ο αετός θεωρείται, ανέκαθεν, το σύμβολο της ελευθερίας και της πνευματικής δύναμης και ανάτασης. Γι’ αυτό διάλεξα αυτό το όνομα. Για να θυμίζει σε όλους μας τι όμορφο που είναι το πέταγμα προς τα ψηλά… Και πως «όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά…»
Θα συναντιόμαστε, λοιπόν, από καιρού εις καιρόν, άλλοτε εδώ κι άλλοτε στο άλλο ιστολόγιό μου, το “Seagull”…
http://seagullstefanos.blogspot.com/