Τις προάλλες δόθηκε στη δημοσιότητα το “(πόθεν) έσχες” των πολιτικών και, με αφορμή αυτό, (ξανα)ανέκυψε το θέμα των εισοδημάτων τους και ειδικότερα της βουλευτικής αποζημίωσης. Επ’ αυτού επιτρέψτε μου να συνεισφέρω κάτι που διάβασα, προσφάτως, στο βιβλίο του Τζορτζ Μονμπιοτ “Η εποχή της συναίνεσης – Μανιφέστο για μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων”, το οποίο, μετάφραση Γιώργου – Ίκαρου Μπαμπασάκη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
«Ένα [ακόμα] μέτρο προστασίας θα ήταν οι μισθοί των αντιπροσώπων να κρατηθούν σε σχετικά χαμηλά επίπεδα. Σε χώρες όπου η βουλευτική αποζημίωση είναι πολύ μεγαλύτερη από τον μέσο εθνικό μισθό, οι αντιπρόσωποι απομακρύνονται από το λαό. Ο μισθός τους τους ενθαρρύνει να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως άρχουσα τάξη. 'Οσοι, υπερασπίζονται τους υψηλούς μισθούς για τους αντιπροσώπους, υποστηρίζουν πως είναι αναγκαίοι ώστε να προσελκυσθούν οι «καλύτεροι» υποψήφιοι και ότι προστατεύουν από τη διαφθορά όσους τελικά εκλέγονται, καθώς δεν χρειάζεται να συμπληρώνουν το μισθό τους. Προσωπικά, όμως, πιστεύω ότι οι «καλύτεροι» υποψήφιοι είναι οι άνδρες και οι γυναίκες που είναι έτοιμοι και έτοιμες να θέσουν το προσωπικό τους συμφέρον κάτω από το συμφέρον των λαών που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν. Οι υψηλοί μισθοί προσελκύουν άπληστα άτομα. Εάν οι βουλευτές έχουν χαμηλές αμοιβές, όσοι ενδιαφέρονται μόνο για την προώθηση του εαυτού τους είναι πολύ πιθανό να σταθούν μακριά από το κοινοβούλιο. Αντί να θρηνούμε για την εξαφάνιση τους, όπως κάνουν πολλοί απ' αυτούς μέσα στο πολιτικό σύστημα, θα έπρεπε να τους ευχηθούμε «στα τσακίδια». Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι βουλευτές της Βραζιλίας προσπάθησαν να εξαλείψουν τη διαφθορά (ή, τέλος πάντων, αυτό επικαλέστηκαν ως δικαιολογία) απονέμοντας στους εαυτούς τους την υψηλότερη βουλευτική αποζημίωση του κόσμου. Αυτό που τελικά συνέβη ήταν ότι απέκτησαν αρκετό νόμιμο πλούτο ώστε να κρύβουν τα επιπλέον χρήματα που, κάποιοι από αυτούς, έπαιρναν από δωροδοκίες. Κανένας δεν μπορούσε πλέον να ισχυριστεί ότι τα ολοκαίνουργια αυτοκίνητα και σπίτια τους αποτελούσαν απόδειξη ότι έπαιρναν χρήματα τα οποία δεν δικαιούνταν. Επιπλέον, όπως γνωρίζει ο καθένας που έχει μελετήσει τις αμοιβές στον επιχειρηματικό τομέα, οι υψηλές αμοιβές δεν φαίνεται να ικανοποιούν την απληστία, αντίθετα την ενθαρρύνουν» [σελ. 135 παρ.2 – 136 παρ.2]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου