«Η ζωή είναι…»

• Η ζωή είναι μια πρόκληση - Πλησίασέ την
• Η ζωή είναι ένα δώρο - Δέξου το
• Η ζωή είναι μια περιπέτεια - Αποτόλμησέ την
• Η ζωή είναι μια λύπη - Ξεπέρασέ την
• Η ζωή είναι μια τραγωδία - Αντιμετώπισέ την
• Η ζωή είναι ένα καθήκον - Εκτέλεσέ το
• Η ζωή είναι ένα παιχνίδι - Παίξε το
• Η ζωή είναι ένα Μυστήριο - Αποκάλυψέ το
• Η ζωή είναι ένα τραγούδι - Τραγούδησέ το
• Η ζωή είναι μια ευκαιρία - Άρπαξέ την
• Η ζωή είναι ένα ταξίδι - Ολοκλήρωσέ το
• Η ζωή είναι μια υπόσχεση - Εκπλήρωσέ την
• Η ζωή είναι μια αγάπη - Αγκάλιασέ την
• Η ζωή είναι μια ομορφιά - Επαίνεσέ την
• Η ζωή είναι ένα πνεύμα - Συνειδητοποίησέ το
• Η ζωή είναι ένας αγώνας - Πολέμησέ τον
• Η ζωή είναι ένας γρίφος - Λύσε τον
• Η ζωή είναι ένας στόχος - Πέτυχέ τον!!! 

ΠΗΓΗ:

http://truthseeker-vasiliki.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html

Πρβλ. και το σχετικό παλιότερό μας “Τι είναι η ζωή;”, εδώ:

http://eaglestefanos.blogspot.gr/2007/11/blog-post_05.html

170 χρόνια από τον θάνατο του Θοδωρή Κολοκοτρώνη

Σαν σήμερα, πριν από 170 χρόνια, 4.2.1843, πέθανε σε ένα μικρό σπίτι, στη γωνία των σημερινών οδών Λέκκα και Κολοκοτρώνη 25, ο Θοδωρής Κολοκοτρώνης, ο γνωστός “Γέρος του Μωριά”. Με την ευκαιρία της επετείου αυτής, ας θυμηθούμε τον λόγο που απηύθυνε στις αρχές Οκτωβρίου 1838 στους νέους του Α’ Γυμνασίου της Αθήνας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αιών” στις 13 Νοεμβρίου του έτους εκείνου με το ακόλουθο χρονικό:

«Κατά την 7 Οκτωβρίου ο στρατηγός Θ. Κολοκοτρώνης, σύμβουλος εν ενεργεία, επισκεφθείς το Ελληνικόν Γυμνάσιον της καθέδρας ηκροάσθη μίαν και ημίσειαν ώραν τον πεπαιδευμένον γυμνασιάρχην κ. Γεννάδιον παραδίδοντα. Ενθουσιασθείς και από την παράδοσιν και από την θέαν τοσούτων μαθητών είπε προς τον Γεννάδιον, την οποίαν συνέλαβεν επιθυμίαν του να ομιλήση, ει δυνατόν, και ο ίδιος προς τους νέους μαθητάς. Την πρότασίν του αυτήν απεδέχθη ο κ. Γυμνασιάρχης με την μεγαλυτέραν ευχαρίστησαν και προσδιόρισε την 10ην ώραν της επιούσης ως ημέρας εορτασίμου. Αλλά το πλήθος των μαθητών και η στενότης του Γυμνασίου παρεκίνησε τους διδασκάλους να εξέλθωσιν εις την Πνύκα, ως μέρος ευρύχωρον και μεμακρυσμένον οπωσούν. Την επαύριον, δυο απεσταλμένοι μαθηταί επροσκάλεσαν από της οικίας του τον στρατηγόν Κολοκοτρώνην εις την Πνύκα. Οι κάτοικοι των Αθηνών ηγνόουν μέχρις εκείνης της στιγμής την περίστασιν ταύτην. Μα ή φήμη διεδόθη, συνέρρευσε πλήθος διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων άνθρωποι. Ο δε στρατηγός Κολοκοτρώνης, περιτριγυρισμένος και από τους μαθητάς και από τούτους επί του βήματος της Πνυκός ομίλησε τον ακόλουθον λόγον, του οποίου εγγυώμεθα το ακριβές, καθ' όσον δυνάμεθα να ενθυμηθώμεν».

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης απηύθυνε στην Πνύκα, τον πιο κάτω λόγο προς τους νέους του Α΄ Γυμνασίου της Αθήνας:

Παιδιά μου!

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Τελειώνω το λόγο μου.

Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!

ΠΗΓΗ:

http://el.wikisource.org/wiki/Ομιλία_του_Θεόδωρου_Κολοκοτρώνη_στην_Πνύκα

«Educate the heart»

Εκπαιδεύοντας την καρδιά.  Μόνο έτσι μπορείς να προετοιμαστείς για αυτόν τον κόσμο.  Η συμπόνια, η αποδοχή, η ανεκτικότητα. Τρεις αξίες που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι ολοκληρωμένος κοινωνικά και συναισθηματικά, για να έχει μια ισορροπημένη παιδεία.

            Επειδή τα τελευταία χρόνια δώσαμε περισσότερο βάρος στα πτυχία και στην εκπαίδευση του «μυαλού», και ξεχάσαμε να καλλιεργήσουμε την «καρδιά».

Το Dalai Lama Center έβαλε τις όμορφες έννοιες που θέλει να επικοινωνήσει και οι Giant Ant δημιούργησαν την ιδιοφυή απεικόνισή τους με μορφή ρευστών εικόνων που γεννιούνται η μία μέσα από την άλλη.

doctv.gr

ΠΗΓΗ:

http://roadartist.blogspot.gr/2013/01/educate-heart.html

Love / Αγάπη (B. Russell)

Christ said 'Thou shalt love thy neighbor thyself,' and when asked 'who is my neighbor?' went on to the parable of the Good Samaritan. If you wish to understand this parable as it was understood by his hearers, you should substitute 'German' or 'Japanese' for 'Samaritan', I fear many present day Christians would resent such a substitution, because it would compel them to realise how far they have departed from the teaching of the Founder of their religion. A similar doctrine had been taught much earlier by the Buddhists. According to them, the Buddha declared that he could not be happy so long as even one man remained miserable. It might seem as if these lofty ethical teachings had little effect upon the world; in India Buddhism died out, in Europe Christianity was emptied of most of the elements it derived from Christ.

(from "Unpopular Essays" by Bertrand Russell)

* * *

O Xριστός είπε «Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» και όταν ερωτήθηκε «τις εστίν μου πλησίον;», διηγήθηκε την Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Αν θέλετε να κατανοήσετε αυτή την παραβολή όπως κατανοήθηκε από τους πρώτους ακροατές της , θα πρέπει να αντικαταστήσετε την λέξη «Σαμαρείτης» με την λέξη «εθνικός εχθρός» ή «αλλόθρησκος». Φοβάμαι ότι πολλοί Χριστιανοί των ημερών μας θα δυσανασχτούσαν με μια τέτοια αντικατάσταση, διότι θα τους εξανάγκαζε να αντιληφθούν πόσο μακριά βρίσκονται από την διδασκαλία του Ιδρυτού της θρησκείας τους. Ένα παρόμοιο δόγμα είχε διδαχθεί αρκετά παλαιότερα από τους Βουδιστές. Σύμφωνα με αυτούς, ο Βούδας είχε διακηρύξει πως δεν μπορούσε να είναι ευτυχισμένος όσο υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος δυστυχισμένος. Φαίνεται όμως πως αυτές οι υψηλές ηθικές διδασκαλίες είχαν μικρή επίδραση στην ιστορία του κόσμου.  Στην Ινδία ο Βουδισμός πέθανε, στην Ευρώπη , ο Χριστιανισμός έχει αδειάσει από τα περισσότερα στοιχεία που προέρχονται από τον Χριστό.

(Μπέρτραντ Ράσσελ )

Ζώα και άνθρωπος… (…και τούμπαλιν!)

            Όσοι είδαν την κινηματογραφική ταινία “Η ζωή του Πι”, πολύ δε περισσότερο όσοι διάβασαν το ομώνυμο μυθιστόρημα στο οποίο βασίστηκε η ταινία, θα στάθηκαν, αναμφίβολα, στις ιδιαίτερες γνώσεις που φαίνεται να έχει ο συγγραφέας (Γιαν Μάρτελ) για τα ζώα. Κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο είναι ιδιαίτερα χρήσιμα:

·        «Συνηθίζεται στο επάγγελμά μας να λέμε ότι το πιο επικίνδυνο ζώο στον ζωολογικό κήπο είναι ο Άνθρωπος. Σε γενικές γραμμές εννοούμε ότι η αλόγιστη αρπακτικότητα του δικού μας είδους έκανε όλο τον πλανήτη λεία μας» 

·        «Κοιτώντας ένα ζώο, κοιτάμε έναν καθρέφτη. Η εμμονή μας να θεωρούμε τον εαυτό μας το επίκεντρο των πάντων είναι η κατάρα όχι μόνο των θεολόγων αλλά και των ζωολόγων»

·        «Δε θέλω να υπερασπιστώ τους ζωολογικούς κήπους. Κλείστε τους όλους, αν θέλετε – κι ας προσευχόμαστε να επιβιώσουν τα άγρια ζώα σε ό,τι απόμεινε απ’ την άγρια φύση. Γνωρίζω ότι σήμερα οι άνθρωποι δεν εκτιμούν τους ζωολογικούς κήπους. Και η θρησκεία αντιμετωπίζει παρεμφερές πρόβλημα. Κάποιες λαθεμένες αντιλήψεις περί ελευθερίας ρίχνουν τη βαριά σκιά τους και στα δύο»

·        «Όποιος κατέχει την τέχνη και επιστήμη της ζωολογίας, γνωρίζει ότι το να καταφέρεις τα ζώα να συνηθίσουν στην ανθρώπινη παρουσία είναι το παν. Πρέπει να μειωθεί η απόσταση απόδρασης του ζώου, δηλαδή να βρεθεί η μίνιμουμ απόσταση στην οποία το ζώο θέλει να κρατήσει μακριά του ένα συγκεκριμένο εχθρό. Στην άγρια φύση ένα φλαμίνγκο δεν ενοχλείται αν βρίσκεστε τριακόσια μέτρα μακριά. Περάστε αυτό το όριο, και θα διαπιστώσετε ότι είναι ανήσυχο. Πηγαίνετε ακόμα πιο κοντά, και θα το δείτε να απομακρύνεται. Είναι μια αντίδραση φόβου. Και δε θα πάψει να αντιδρά έτσι, μέχρι να ξαναβρεθείτε στα τριακόσια μέτρα απόσταση ή μέχρι να νιώσει εξάντληση απ’ την τρεχάλα. Ανάλογα με το ζώο, δημιουργούνται και οι αποστάσεις ασφαλείας που τις οριοθετούν τα ίδια τα ζώα – το καθένα με τον τρόπο του. Οι αίλουροι κοιτάζουν, τα ελάφια ακούνε, οι αρκούδες οσμίζονται. Οι καμηλοπαρδάλεις σας επιτρέπουν έως και τριάντα μέτρα απόσταση αν είστε σε αυτοκίνητο, αλλά θα το σκάσουν απ’ τα εκατόν πενήντα μέτρα αν σας δουν πεζό»

·        «Ο θηριοδαμαστής πρέπει πάντα να συντηρεί την κυριαρχική του παρουσία, το Άλφα κεφαλαίο του Αφέντη. Έτσι και γλιστρήσει στο Βήτα, θα το πληρώσει ακριβά. Συνήθως η εχθρότητα και η επιθετικότητα των ζώων είναι ο τρόπος που εκφράζουν την κοινωνική τους ανασφάλεια. Το ζώο που σε κοιτάζει πρέπει να ξέρει ποια είναι η θέση του, αν έχει το πάνω ή το κάτω χέρι. Η κοινωνική ιεραρχία έχει τον κύριο λόγο στη ζωή του. Με βάση την ιεραρχία αυτήν αποφασίζει με ποιους θα κάνει παρέα και πώς. Πού και πότε θα φάει. Πού ξεκουράζεται. Πού πίνει, και τα λοιπά. Μέχρι να σιγουρευτεί για τον ιεραρχικό του βαθμό, το ζώο βιώνει ανυπόφορη αναρχία. Αισθάνεται νευρικότητα, άγχος, κίνδυνο. Ευτυχώς για το θηριοδαμαστή, οι αποφάσεις για την κοινωνικά ύψιστη ιεραρχία ανάμεσα στα ζώα δεν περιορίζονται μόνο στη σωματική δύναμη. Ο Χέντιγκερ (1950) λέει: “Κατά τη συνάντηση δύο πλασμάτων, αυτό που καταφέρνει να τρομάξει τον αντίπαλό του αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερο, με αποτέλεσμα αυτού του είδους οι κοινωνικές αποφάσεις να μην προέρχονται πάντα από μάχες. Σε μερικές περιπτώσεις αρκεί μια απλή συνάντηση”. Σοφά λόγια. Ο κύριος Χέντιγκερ υπήρξε επί πολλά χρόνια διευθυντής ζωολογικού κήπου, αρχικά στη Βασιλεία και έπειτα στη Ζυρίχη. Ήταν βαθύς γνώστης της νοοτροπίας των ζώων. Πρόκειται για αντιπαράθεση δύο δυνάμεων: πνευματικής και σωματικής. Η υπεροχή του θηριοδαμαστή είναι ψυχολογική. Ξένο περιβάλλον, περήφανη στάση του Αφέντη, ψυχραιμία και αυτοέλεγχος, διαπεραστικό βλέμμα κατευθείαν στα μάτια του ζώου, άφοβος βηματισμός, αλλόκοτος βρυχηθμός (έτσι εκλαμβάνει τον ήχο του μαστίγιου ή το σφύριγμα) – τέτοια στοιχεία πλημμυρίζουν το μυαλό του ζώου με φόβο και αμφιβολίες, του διευκρινίζουν τη θέση του, το ενημερώνουν  για το βαθμό του στην ιεραρχία. Ικανοποιημένος ο κύριος Νούμερο Δύο κάθεται στα πισινά του πόδια, και ο κύριος Νούμενο Ένα στρέφεται προς τους θεατές και φωνάζει: “Αρχίζει η παράσταση! Και τώρα, κυρίες και κύριοι, μέσα από στεφάνια αληθινής φωτιάς…”»

Το τελευταίο πιστεύουμε πως αφορά και τις σχέσεις (πολιτικές / εξουσιασμού) μεταξύ των ανθρώπων…

“Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις”…

«Έχετε προσέξει ότι αυτόν τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό; Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρόμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία. Ο αιώνας μας είναι δίχως την παραμικρή αμφιβολία ο αιώνας της αλήθειας. Ωστόσο από καθαρή συνήθεια τα ψεύδη συνεχίζονται, παρόλο που η πρόθεση γίνεται αντιληπτή από όλους. Όταν κραυγάζουν “αγάπη”, όλοι ξέρουν ότι έφτασε η ώρα της δολοφονίας. Όταν κραυγάζουν “νόμος”, κυβερνά η ληστεία και η κλοπή»

[Απόσπασμα από το βιβλίο του Ίμρε Κέρτες “Εγώ, ένας άλλος”, που διαβάσαμε πρόσφατα, χάρη και με αφορμή μια παλιά σχετική πρόταση της e-φίλης συν-blogger Roadartist, εδώ: http://roadartist.blogspot.gr/2011/09/blog-post_28.html. Από το ίδιο βιβλίο, δύο ακόμα ιδιαίτερα, κατά τη γνώμη μας, αποσπάσματα:]

«“Δεν είμαι διατεθειμένος να περιφέρομαι με μια λυτρωμένη ψυχή σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να λυτρωθεί” λέει ο Μπούμπερ (τσιτάτο από τον Έρβιν Νάγκι Βάλι)»

«Τον τελευταίο καιρό δεν βλέπω πια μεγάλα προφητικά όνειρα. Κοιμάμαι μάταια και ξυπνάω άσκοπα. Αυτό το ατέλειωτο κενό, όταν παρέρχεται κάποιο συναίσθημα. Όταν έχεις διαβάσει μέχρι τέλους ένα μεγάλο βιβλίο στον κόσμο του οποίου έχεις φωλιάσει. Όταν τελειώνεις μια ερωτική σχέση. Όταν δεν σου έρχεται η έμπνευση που θα σε κεντρίσει. Τότε αισθάνεσαι, βλέπεις ξαφνικά τον κόσμο δίχως σκοπό, δίχως λαχτάρα, θέληση και άλλους χειρισμούς, απλώς έτσι όπως είναι, σαν κι αυτό που είναι.  Βιώνεις τη δυστυχία σου και καταλαβαίνεις ότι αυτό το κενό του κόσμου είναι κατά κάποιο τρόπο δικό σου έργο»

[Αγαπητή Roadartist, ευχαριστούμε! Και μόνο γι’ αυτά τα αποσπάσματα άξιζε που διαβάσαμε αυτό το βιβλίο -  που ΔΕΝ είναι τα μόνα, πιστέψτε με!...]

Kertész, Imre, 1929-. Εγώ, ένας άλλος: Αφήγημα / Ίμρε Κέρτες · μετάφραση Γιώτα Λαγουδάκου. - 1η έκδ. - Αθήνα : Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002. - 136σ. · 21x14εκ. - (Συγγραφείς απ' όλο τον Κόσμο)

Γλώσσα πρωτοτύπου: ουγγρικά (μετάφραση από τα γερμανικά)

Τίτλος πρωτοτύπου: Valaki más. A változás krónikája

ISBN 960-03-3455-2, ISBN-13 978-960-03-3455-5 (Μαλακό εξώφυλλο) [Κυκλοφορεί]

Πώς να ζείτε καλύτερα

Αυξήστε την ικανοποίησή σας από τη ζωή!

Οι 10 αποδεδειγμένοι τρόποι να βελτιώσει κάποιος την ποιότητα της ζωής του...

Η ικανοποίηση από τη ζωή είναι σίγουρα υποκειμενική. Και είναι κάτι ολότελα διαφορετικό από την ευχαρίστηση, που αντιπροσωπεύει ένα θετικό συναίσθημα που έρχεται και παρέρχεται.

Η ικανοποίηση από τη ζωή αφορά αντιθέτως στη συνολική εμπειρία ζωής, στο πώς νιώθει δηλαδή κάποιος γενικά για τη ζωή του και σε μακροπρόθεσμο μάλιστα ορίζοντα, όχι σε μια στιγμή της.

Κι ενώ φαίνεται αρκετά περίπλοκο να κρίνεις τη ζωή σου, δεν είναι. Μπορείς να αξιολογήσεις τυπικά τον βαθμό ικανοποίησής σου ρωτώντας τον εαυτό σου την εξής απλή ερώτηση: «πόσο ικανοποιημένος είμαι από τη ζωή μου τώρα;».

Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε η ερώτηση μετατρέπεται στο «πώς μπορώ να βελτιώσω την ικανοποίησή μου από τη ζωή;».

Να λοιπόν τι μπορείς να κάνεις:

Νο 10 - Άλλαξε δουλειά (αν μπορείς)

Για τους περισσότερους από μας η δουλειά μας καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μας, είναι η πρωταρχική μορφή του κοινωνικού μας status, μας βοηθάει να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ανάμεσα στους άλλους, ενώ είναι και η κύρια πηγή του εισοδήματός μας. Δεν είναι λοιπόν να απορείς που η ικανοποίηση από τη ζωή συνδέεται ευθέως με την ικανοποίηση από την εργασία. Όσο πιο ικανοποιημένος είσαι από την εργασία σου, τόσο πιο ικανοποιημένος θα είσαι και από τη ζωή σου. Αν σιχαίνεσαι τη δουλειά σου, μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις κάτι γι' αυτό;

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Μην παρατήσεις επιτόπου τη δουλειά σου. Φτιάξε μια λίστα με στόχους και κάνε την έρευνά σου. Αν σκοπεύεις να αλλάξεις την καριέρα σου ολοκληρωτικά και να μεταπηδήσεις σε έναν νέο για σένα τομέα, προσπάθησε να αναπτύξεις στον ελεύθερο χρόνο σου τα νέα προσόντα που απαιτούνται για να είσαι ανταγωνιστικός.

Νο 9 - Γίνε αισιόδοξος

Θέλεις να νιώθεις ικανοποιημένος από τη ζωή; Σκέψου θετικά και τα αποτελέσματα θα φανούν σύντομα. Παρόλο που φαντάζει κάπως αφελές το να πιστεύεις ότι επειδή είσαι αισιόδοξος τα πράγματα θα πάνε καλά, η ιδέα υποστηρίζεται και από την επιστήμη. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι μελέτες που αποδεικνύουν ότι η θετική αντιμετώπιση της ζωής προδικάζει και αυξημένο βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή. Κι όταν λέμε θετική αντιμετώπιση της ζωής, δεν εννοούμε να προσπαθείς να αποφύγεις τα αρνητικά συναισθήματα ή τις σκοτεινές σκέψεις, αλλά να βιώνεις θετικά τις εμπειρίες...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Ζήσε το τώρα, εκτίμησε αυτά που έχεις και σταμάτα να συγκρίνεσαι με τους άλλους. Επικεντρώσου σε αυτά που αγαπάς στον εαυτό σου και σε ό,τι είσαι καλός και επένδυσε συναισθηματικά πάνω τους.

Νο 8 - Ξεκίνα ένα χόμπι

Παρόλο που δεν είναι πάντοτε ρεαλιστικό να βρεις μια δουλειά που να σε παθιάζει, μπορείς να το κάνεις στα χόμπι σου. Γιατί, σε τελική, το χόμπι είναι όπως το φτιάχνεις εσύ να είναι! Οι δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου θα σου δώσουν τον βαθμό ικανοποίησης που αναζητάς εκτός εργασίας, ενώ είναι και ο καλύτερος τρόπος να εκπληρώσεις κάποιους μικρότερους στόχους. Το αποτέλεσμα θα σε κάνει να νιώσεις αρκετά ικανοποιημένος...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Αν δεν παθιάζεσαι με κανένα χόμπι, σάρωσε το Ιnternet και όλο κάτι θα βρεις. Με λίγα λόγια, ξεκίνα κάτι και έχε τις αντένες σου ανοιχτές για να βρεις αυτό που θα κολλήσεις.

Νο 7 - Θέσε στόχους

Η ευεργετική δράση του «θέτω στόχους και προσπαθώ να τους επιτύχω» έχει από καιρό αναλυθεί από τις κοινωνικές επιστήμες. Είτε πρόκειται για προσωπικούς στόχους, εργασιακούς, οικονομικούς ή οτιδήποτε άλλο, η ιδέα της προσωπικής δέσμευσης σε κάτι και η επικέντρωση στην επίτευξή του είναι τελείως ψυχοθεραπευτική και αναζωογονητική. Δοκίμασέ το...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Θέσε βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους και δούλεψε για την επίτευξή τους. Ιεράρχησέ τους σε προτεραιότητες και κινήσου ανάλογα.

Νο 6 - «Περικυκλώσου» από φίλους

Δεν πρόκειται για καμιά καλά κρυμμένη αλήθεια. Το να περιβάλλεσαι από ένα κοινωνικό δίκτυο δικών σου ανθρώπων αυξάνει θεαματικά την ποιότητα της ζωής σου. Και ενώ οι πηγές της κοινωνικής υποστήριξης ποικίλουν, από φίλους και οικογένεια μέχρι συναδέλφους, κοινωνικά δίκτυα ή απλές συναναστροφές, είναι κυρίως οι προσωπικές σχέσεις που έχουν τον μεγαλύτερο συναισθηματικό αντίκτυπο στη ζωή.

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Επένδυσε στη φιλία, τι άλλο; Χτίσε γύρω σου ένα συμπαγές δίκτυο ανθρώπων που μπορείς να αποτείνεσαι όταν τους χρειάζεσαι. Πότε τους χρειάζεσαι; Κάθε στιγμή! Και δοκίμασε να κάνεις φιλίες σε κάθε δραστηριότητα που συμμετέχεις...

Νο 5 – Παντρέψου

Οι φανατικοί εργένηδες να το ξανασκεφτούν παρακαλώ: ο γάμος μπορεί να γίνει αρκετά ικανοποιητικός! Και μπορεί ο ορκισμένος εργένης μέσα μας να μη θέλει να το παραδεχτεί, ωστόσο οι αντίστοιχες μελέτες υποδεικνύουν συνεχώς ότι οι παντρεμένοι εμφανίζουν υψηλότερους δείκτες ικανοποίησης από τη ζωή απ' ό,τι οι μαγκούφηδες. Είναι προφανώς η συντροφικότητα και το διευρυμένο κοινωνικό δίκτυο των συγγενών που κάνουν τη διαφορά...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Δυστυχώς, εύκολες συμβουλές για το πώς να παντρευτείς δεν υπάρχουν...

Νο 4 - Κάνε παιδιά

Να δεις καλό! Κυριολεκτικά. Αν είσαι ήδη παντρεμένος, ξέρεις τι ακολουθεί. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μυστικό ότι τα παιδιά είναι πηγή ευδαιμονίας για τον γονιό και όσοι τα έκαναν δεν το μετάνιωσαν ποτέ. Άσε που οι έρευνες συσχετίζουν ακόμα και τον αριθμό των παιδιών με τον βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή: όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα. Και κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον: τα παιδιά φαίνεται να μην έχουν καμία επίδραση στον δείκτη ικανοποίησης από τη ζωή σε άγαμα ζευγάρια...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Να κάνεις παιδιά! Ωστόσο, στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, λίγος οικογενειακός προγραμματισμός είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος.

Νο 3 - Βρες δουλειά

Οι περισσότεροι γονείς θέλουν από τα παιδιά τους όχι μόνο να παντρευτούν και να κάνουν απογόνους, αλλά να βρουν και μια καλή δουλειά και να την κρατήσουν. Γιατί; Γιατί η ανεργία μπορεί να σε σκοτώσει! Δεν είναι μόνο ότι επηρεάζει καθοριστικά την ποιότητα της υλικής ζωής σου, αλλά σε διαλύει και ψυχολογικά, αφού στην πραγματικότητα η δουλειά και το εισόδημα είναι οι δύο καθοριστικότεροι παράγοντες που ευθύνονται για τον βαθμό ικανοποίησης από τη ζωή...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Εντάξει, η ανεργία θερίζει στις μέρες μας και δεν είναι δικό σου λάθος αυτό. Ούτε είναι πως δεν θέλεις να βρεις δουλειά, κανείς δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Μπορείς ωστόσο να κινηθείς έξυπνα και να γίνεις ελαστικότερος στις αξιώσεις σου. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω, ξεκίνα κάτι εθελοντικά, μόνο και μόνο για να είσαι στον χώρο και ποτέ δεν ξέρεις. Το χειρότερο πάντως που μπορείς να κάνεις είναι να κλειστείς στο σπίτι σου...

Νο 2 – Εκπαιδεύσου

Έχεις ακούσει για τον Πλάτωνα; Τελικά αποδεικνύεται ότι ήταν αρκετά σοφός! Σύμφωνα με τον τρισμέγιστο φιλόσοφο λοιπόν, το νόημα στη ζωή αποκτιέται μέσω μάθησης και κατανόησης. Είτε είσαι πτυχιούχος είτε όχι, η διά βίου μάθηση είναι κάτι που μας αφορά όλους και η προσπάθεια να αποκτάς συνεχώς καινούριες δεξιότητες δεν σταματά ποτέ. Η ικανοποίηση από τη ζωή έχει εξάλλου να κάνει και με το να μη μένεις στάσιμος...

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Η εκπαίδευση δεν είναι ανάγκη να σταματά με το που βγεις στην αγορά εργασίας. Εκπαιδευτικές επιλογές θα βρεις άπειρες, όρεξη μόνο απαιτείται. Γράψου σε μαθήματα εξ αποστάσεως, στο ανοιχτό πανεπιστήμιο, δοκίμασε την τύχη σου στις κατατακτήριες εξετάσεις των σχολών ή απλά μάθε μόνος σου διαβάζοντας...

Νο 1 - Μείνε υγιής

Το να υιοθετήσεις ένα υγιές πρότυπο ζωής που περιλαμβάνει άσκηση, σωστή διατροφή και αποφυγή κακών συνηθειών κάνει πολλά περισσότερα από το να βελτιώνει απλώς τη φυσική σου ευεξία. Η υγιεινή ζωή επιδρά καταλυτικά και στην ψυχική σου υγεία. Όσο πιο υγιής και σωματικά ικανός είσαι, τόσο περισσότερο αισιόδοξος και σίγουρος για τον εαυτό σου θα εμφανίζεσαι, κάτι που φυσικά επηρεάζει και όλες τις άλλες πλευρές της ζωής σου: την καριέρα σου, τις σχέσεις σου κ.λπ. Με μια κίνηση-ματ μπορείς δηλαδή να αυξήσεις τον βαθμό ικανοποίησής σου από τη ζωή καθοριστικά, διασφαλίζοντας τη μεγαλύτερη δυνατή επίδραση.

Ο καλύτερος τρόπος να το χειριστείς: Η υγιεινή ζωή είναι τρόπος ζωής και όχι μια προσωρινή κατάσταση. Υιοθέτησε καλές πρακτικές στην καθημερινή διαβίωση και δεσμεύσου ως προς την τήρησή τους...

ΠΗΓΗ:

http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/426159/pos-na-zeite-kalutera/

«12 + 1 ευχές»

Δώδεκα συν μία ευχές (ή συμβουλές;) για τη χρονιά που μπαίνει:

1. Να χαμογελάτε ακόμα και στους πολλούς κατηφείς,  σκυθρωπούς, μουτρωμένους εκεί έξω. Δεν θα σας ανταποδώσουν το χαμόγελο ούτε καν σήμερα παραμονή του νέου χρόνου αλλά μπορεί, σπίτι τους, να θυμηθούν αυτόν τον άνθρωπο που χαμογελούσε και να ζεσταθεί λιγάκι το μέσα τους. Κι αυτό το λιγάκι είναι όχι «όλα τα λεφτά» που λέγανε την εποχή του (πολύ) χρήματος. Είναι όλη η καρδιά που χαμογελά στην υποψία, έστω, ανθρωπινότητας που μπορεί να αντέχει στην παγωνιά της κρίσης.
2. Μη μετράτε τα λεφτά σας, ξοδέψτε και όταν δεν έχετε πια κάτι θα σκεφτείτε, που ίσως και να σας βγάλει από τη δύσκολη θέση στην οποία οι περισσότεροι μόνοι μας χωθήκαμε. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μετράμε τιμές. Και πολύ μεγάλη για να την περάσουμε έτσι.
3. Αν κάποιος σας στεναχωρήσει στο ίντερνετ, στην ουρά του σούπερ μάρκετ, στο δρόμο, κρατηθείτε.  Θα δείτε ότι, ω τι έκπληξη, αν δε θυμώσετε μπορεί κι αυτός ν’ αλλάξει στάση. Και όλο το σκηνικό αναίτιας σύγκρουσης και ξεσπάσματος που είχε στηθεί να καταρρεύσει και να δώσει τη θέση του σε κάτι αναπάντεχο, που ακόμα δεν έχετε ζήσει.
4. Αφήστε τα παιδιά να σας παρασύρουν. Τα δικά τους Χριστούγεννα είναι τα ορίτζιναλ, τα δικά μας, των μεγάλων, «μαϊμούδες».
5. Αν τα πράγματα με το έμπα της νέας χρονιάς γίνουν ακόμα πιο δύσκολα κάντε κάτι που θα σας δώσει ευχαρίστηση και δεν κοστίζει τίποτα. Όπως μια ζεστή καλοσυνάτη κουβέντα ή χειρονομία σε έναν άνθρωπο που μπορεί να περιμένει. Ξέρετε εσείς.
6. Μη βλέπετε ειδήσεις και τηλεόραση.
7. Όλοι έχουν ανάγκη αυτές τις μέρες μια ευχή, ακόμα και ο γείτονας με τον οποίο δε μιλάτε χρόνια. Απλά ντρέπονται να το πουν ή να το δείξουν. Κάντε το πρώτο βήμα, ποτέ δεν πάει χαμένο.
8. Μη μπαίνετε στο ίντερνετ αν είναι για να μιλήσετε με ανθρώπους. Προτιμήστε τη ζωντανή επαφή ακόμα κι αν δεν έχετε βρει τους τέλειους. Τέλειοι δεν υπάρχουν.
9. Με την καινούργια χρονιά δοκιμάστε να κάνετε κάτι που δεν έχετε ξανακάνει ή να αφήσετε να σας τύχει κάτι που δεν σας έχει ξανατύχει. Θα εκπλαγείτε ευχάριστα από τον πλούτο εμπειριών που περιμένει, ιδίως σε μικρές γωνιές της καθημερινής ζωής που τις προσπερνούσατε αδιάφορα.
10. Να τραγουδάτε πιο συχνά.
11. Να ακούτε περισσότερο και βαθύτερα. Θα εκπλαγείτε από το πόσοι άνθρωποι θα σας εκτιμήσουν και θα σας αναζητήσουν όταν θα χρειαστεί. Όπως κι εσείς αυτούς.
12. Να απολαμβάνετε την κάθε δυσκολία που σας έρχεται. Όσο περισσότερο το κάνετε, τόσο πιθανότερο είναι να ακολουθήσει κάτι που πραγματικά θα σας αποζημιώσει.
13. Καλή χρονιά! Κι αν δεν κάνετε τίποτα από τα παραπάνω, μπορεί να σας συμβεί από μόνο του!

ΠΗΓΗ:

http://gerasimos-memoryland.blogspot.gr/2012/12/121.html

«Three simple rules in life / Τρεις απλοί κανόνες της ζωής»

Three simple rules in life

1.- If you do not go after what you want, you’ll never have it

2.- If you do not ask, the answer will always be “no”.

3.- If you do not step forward, you will always be in ths sampe place

* * *

Τρεις απλοί κανόνες της ζωής

            1.- Αν δεν ψάξεις αυτό που θέλεις, δεν θα το έχεις ποτέ!

            2.- Αν δεν ρωτήσεις, η απάντηση θα είναι πάντοτε “όχι”…

            3.- Αν δεν προχωρήσεις μπροστά, θα είσαι πάντα στο ίδιο σημείο.

ORIGIN:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=476211162418167&set=a.197712546934698.43410.175897382449548&type=1&relevant_count=1&ref=nf

Ήταν Άνθρωπος!

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθησε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλος ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, να αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ νΌ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

(Από την Ξένια Σώντερς)

ΠΗΓΗ:

http://www.antikleidi.com/2011/12/27/was-a-man/