ΑΡΓΟΣ ΧΟΡΟΣ
Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;
Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;
Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;
Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Ο χρόνος είναι λίγος
Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα
Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα;
Όταν ρωτάς κάποιον “τι κάνεις”
ακούς ποτέ σου την απάντηση;
Στο τέλος της ημέρας
ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου
με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα
Είπες ποτέ στο παιδί σου
«θα το κάνουμε αύριο»
χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου
την απογοήτευσή του;
Έχεις χάσει ποτέ σου
έναν καλό φίλο
μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο
να του τηλεφωνήσεις;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.
Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη τη μέρα
Είναι σα να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ…
Και που το πέταξες
Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας
Ζήσε χαλαρά.
Άκου τη μουσική.
[Διαδίδεται, στο Internet, πως…
…Αυτό το ποίημα γράφτηκε από μια έφηβη που πάσχει από καρκίνο, που ήθελε να διαδοθεί και να διαβαστεί από όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και πως…
…Τη διάδοση ανέλαβε ο γιατρός της Prof. Alessandro Cicognani, Διευθυντής Παιδιατρικού Τμήματος Πανεπιστήμιο της Bologna, Νοσοκομείο S.Orsola-Malpighi, Οδός Massarenti 11, 40138 Bologna]
Όποια κι αν είναι η αλήθεια, αξίζει, πιστεύω, να προσέξουμε το περιεχόμενο του ποιήματος και να προσπαθήσουμε να ζήσουμε, βάσει αυτού, τη ζωή που η έφηβη συντάκτριά του δεν μπόρεσε, ίσως, να ζήσει…
Πρβλ. και: http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/01/blog-post_25.html [“Ήρθε η στιγμη”]
