«Educate the heart»

Εκπαιδεύοντας την καρδιά.  Μόνο έτσι μπορείς να προετοιμαστείς για αυτόν τον κόσμο.  Η συμπόνια, η αποδοχή, η ανεκτικότητα. Τρεις αξίες που πρέπει να έχει κάποιος για να είναι ολοκληρωμένος κοινωνικά και συναισθηματικά, για να έχει μια ισορροπημένη παιδεία.

            Επειδή τα τελευταία χρόνια δώσαμε περισσότερο βάρος στα πτυχία και στην εκπαίδευση του «μυαλού», και ξεχάσαμε να καλλιεργήσουμε την «καρδιά».

Το Dalai Lama Center έβαλε τις όμορφες έννοιες που θέλει να επικοινωνήσει και οι Giant Ant δημιούργησαν την ιδιοφυή απεικόνισή τους με μορφή ρευστών εικόνων που γεννιούνται η μία μέσα από την άλλη.

doctv.gr

ΠΗΓΗ:

http://roadartist.blogspot.gr/2013/01/educate-heart.html

«10 τρόποι για να κάνετε τα παιδιά σας να νιώσουν ξεχωριστά»

Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι να τα βοηθήσουμε να αποκτήσουν μια θετική εικόνα για τον εαυτό τους. Αυτό δε θα συμβεί μέσα σε μία μέρα – είναι μία διαδικασία που παίρνει καιρό. Ωστόσο με μικρές, απλές, καθημερινές πράξεις, μπορούμε να κάνουμε τα παιδιά να νιώσουν ξεχωριστά και να αποκτήσουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους. Να κάποιοι από τους τρόπους για να το πετύχουμε αυτό:

1. Υποδεχόμαστε τα παιδιά με χαμόγελο όταν επιστρέφουν στο σπίτι από το σχολείο. Ή αν βρίσκονται ήδη στο σπίτι την ώρα που επιστρέφουμε από τη δουλειά, ανοίγουμε την πόρτα με θετική διάθεση. Δεν αρκεί απλά να χαιρόμαστε που τα βλέπουμε, πρέπει να τους το δείχνουμε. Φωτίζεται το πρόσωπό μας όταν τα αντικρίζουμε; Λάμπουν τα μάτια μας; Η απάντηση ας είναι ένα τεράστιο ΝΑΙ! 

2. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από το χρόνο μας. Δεν έχουμε πολύ ελεύθερο χρόνο και η έλλειψή του μας γεμίζει τύψεις, αλλά οι τύψεις δε βοηθούν σε τίποτα. Ακόμα κι αν ο χρόνος που μπορούμε να διαθέσουμε είναι λιγοστός, ας φροντίσουμε τουλάχιστον να είμαστε παρόντες με σώμα και πνεύμα. Ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά δεν είναι ανάγκη να αφιερώνεται μόνο σε παιχνίδι. Μπορούμε να περνάμε καλά χορεύοντας με δυνατή μουσική, κάνοντας πικνίκ στο πάτωμα του σαλονιού ή διαβάζοντας ένα βιβλίο αγκαλιά στον καναπέ.

3. Αν έχουμε παραπάνω από ένα παιδιά, είναι σημαντικό να προγραμματίζουμε προσωπικό χρόνο με το καθένα ξεχωριστά. Είτε πρόκειται για μια έξοδο για παγωτό είτε για μια βόλτα μέχρι το περίπτερο είτε για την προετοιμασία ενός κέικ στην κουζίνα, τα παιδιά θα νιώσουν όμορφα που θα έχουν την αποκλειστικότητά μας. Και οι αναμνήσεις αυτές θα τα συντροφεύουν σε όλη τους τη ζωή.

4. Κρύβουμε σημειωματάκια στο τσαντάκι του φαγητού τους για το σχολείο ή στο δωμάτιό τους. Μπορεί να είναι απλά ένα «καλημέρα» ή μια αστεία φράση ή ένα χαμογελάκι. Μπορεί να είναι ένα αυτοκόλλητο πάνω στο φρούτο τους. Μπορεί να είναι και κάτι πιο προσωπικό… Εξαρτάται από το χαρακτήρα των παιδιών και την ηλικία τους. Ας είναι κάτι που θα τα κάνει να χαμογελάσουν και να νιώσουν ότι τα σκεφτόμαστε.

5. Τα παιδιά λατρεύουν να ακούν ιστορίες από τα χρόνια που «ήταν μικρά»! Ας τους διηγούμαστε παλαιότερες ιστορίες συχνά, ας δούμε μαζί παλιές φωτογραφίες, ας μοιραστούμε τις σκέψεις μας από εκείνη την εποχή και θα τα δούμε να πλημμυρίζουν με όμορφα συναισθήματα.

6. Ζητάμε τη γνώμη τους. Είτε πρόκειται για κάτι που αφορά εμάς είτε για κάτι που αφορά εκείνα, το γεγονός ότι τα ρωτάμε και λαμβάνουμε υπ’ όψη μας τη γνώμη τους, τα κάνει να αισθάνονται σημαντικά.

7. Όταν μιλούν, σταματάμε για λίγο αυτό που κάνουμε και τα κοιτάζουμε στα μάτια. Όταν δουν ότι έχουν την αμέριστη προσοχή μας, όχι απλά θα αισθανθούν ότι είναι ξεχωριστά, αλλά θα σταματήσουν να νιώθουν την ανάγκη να επινοούν νέες δικαιολογίες προκειμένου για να κερδίσουν το χρόνο μας.

8. Μία ήρεμη πρωινή προετοιμασία χωρίς πίεση και καυγάδες και μία ευχάριστη βραδινή μπορεί να μοιάζουν με όνειρα θερινής νυκτός αλλά είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν. Η πρωινή προετοιμασία καθορίζει τον τόνο της ημέρας, ενώ η βραδινή δίνει την ευκαιρία για σύντομες ουσιαστικές κουβέντες με τα παιδιά για το πώς πήγε η μέρα τους. Για να μειώσουμε τις εντάσεις, χρειάζεται να έχουμε προκαθορισμένες ρουτίνες με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Φροντίζουμε επίσης να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι εμείς είμαστε οι ενήλικες επομένως πέφτει σε εμάς το βάρος να βρούμε τρόπους να ελαχιστοποιούμε τις εντάσεις. Αν τα παιδιά διαισθανθούν ότι βιαζόμαστε να τα διώξουμε το πρωί για το σχολείο ή ανυπομονούμε να τους κλείσουμε το φως το βράδυ για να κοιμηθούν, κάθε άλλο παρά ξεχωριστά θα νιώσουν.

9. «Υπάρχουν τέσσερις πολύ δυνατές λέξεις που μπορείς να πεις στο παιδί σου: ‘Εγώ πιστεύω σε εσένα’». Λόγια του Kevin Heath. Όταν τα παιδιά ξέρουν ότι πιστεύουμε σε αυτά, νιώθουν έτοιμα να ανοίξουν τα φτερά τους και να κατακτήσουν τον κόσμο.

10. Λέμε ακούραστα «Σ’ αγαπώ!» Τα παιδιά έχουν ανάγκη να το ακούν, όχι μόνο να το νιώθουν. Ο Alvin Price είπε: «Οι γονείς χρειάζεται να γεμίσουν τον κουβά της αυτοεκτίμησης των παιδιών τόσο πολύ, που όλος ο υπόλοιπος κόσμος να μην μπορεί να κάνει αρκετές τρύπες ώστε τον στραγγίξει.» Τα «Σ’ αγαπώ» χωρίς όρους, τα τρυφερά λόγια και οι αγκαλιές ξεχειλίζουν τον κουβά και κάνουν τα παιδιά να νιώσουν πραγματικά ξεχωριστά.

ΠΗΓΗ:

http://www.aspaonline.gr/2012/11/22/10-tropoi-gia-na-kanete-ta-paidia-sas-na-niosoun-xexorista/

48 αξίες της ζωής

Τελευταία, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο των Εστέβε Πουχόλ Ι Πονς και Ινές Λουθ Γκονθάλεθ “Μάθετε στα παιδιά σας 20 αξίες της ζωής”, το οποίο, σε μετάφραση Βερίνας Χωρεάνθη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγκυρας। Δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά το βρίσκω τουλάχιστον ενδιαφέρον. Και καθώς θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικά τα θέματα αφενός μεν των αξιών, αφετέρου δε της ανατροφής των παιδιών, σπεύδω να αντιγράψω τον κατάλογο των 48 αξιών που αναφέρονται στο βιβλίο (από τις οποίες αναλύονται σ’ αυτό οι 20, ίσως οι “βασικότερες” κατά την εκτίμηση των συγγραφέων –με την οποία προτίμηση, πάντως, δεν συμφωνώ και τόσο…). Μήπως και τις θυμηθούμε… τουλάχιστον κατ’ όνομα!... Ο κατάλογος παρατίθεται εδώ με απόλυτη αλφαβητική σειρά και με έντονη γραφή επισημαίνονται οι, κατά τα παραπάνω, είκοσι.

1. Αγάπη
2. Αισιοδοξία
3. Ανεκτικότητα
4. Απλότητα
5. Αποταμίευση
6. Αυτοβουλία
7. Αυτογνωσία
8. Αυτοέλεγχος
9. Αυτοκριτική
10. Αυτονομία
11. Γενναιοδωρία
12. Δεκτικότητα
13. Δημιουργικότητα
14. Διάλογος
15. Δικαιοσύνη
16. Εγκράτεια
17. Ειλικρίνεια
18. Ειρήνη
19. Ελευθερία
20. Ελευθερία
21. Εμπιστοσύνη
22. Επικοινωνία
23. Εργατικότητα
24. Ευαισθησία
25. Ευγένεια
26. Ευγνωμοσύνη
27. Ισότητα
28. Καλοσύνη
29. Καλοφτιαγμένα πράγματα
30. Κρίση
31. Κριτική αίσθηση
32. Οικολογία
33. Πειθαρχία
34. Περιέργεια
35. Πρωτοβουλία
36. Σεβασμός
37. Σταθερότητα
38. Συμπόνια
39. Συνεργασία
40. Σύνεση
41. Τάξη
42. Τιμιότητα
43. Υγεία Πνευματική
44. Υγεία Σωματική
45. Υπευθυνότητα
46. Υπομονή
47. Φιλία
48. Χαρά

Πώς να καταστρέψετε το παιδί σας

-Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

-Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

-Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα θα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει τη βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

-Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί - βιβλία, ρούχα, παπούτσια... Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

-Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στις μέρες μας στην τηλεόραση και στο ίντερνετ) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!

-Μην του δίνετε καμία πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τους παπάδες κι εκείνους που τους ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει, «θα διαλέξει από μόνο του».

-Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι για να μη νιώθει κατώτερο από τους άλλους και «να μη στερηθεί ό,τι στερηθήκατε εσείς». Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πώς αποκτήθηκε.

-Μην του λέτε ποτέ: «Κάνε αυτό» ή «Μην κάνεις εκείνο», γιατί έτσι το καταπιέζετε, δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε και... ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει, θα νομίζει πως η ζωή είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν' ακούς.

-Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια.

-Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίχτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε, μην το καθοδηγήσετε, μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού «αυτό είναι φυσιολογικό».

-Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στους δασκάλους και τους γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι «το αγγελούδι σας» μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.

-Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε ή γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.

-Ετοιμαστείτε για μια ζωή γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.

[Από το βιβλίο «Mητέρα, πρόσεχε!», εκδ. Ι. Μονής Παρακλήτου Ωρωπού]

«Επιστολή γονέα προς το παιδί του»

Μου το είχαν στείλει, παλαιότερα, σε μορφή Powerpoint file

«Επιστολή γονέα προς το παιδί του»

Αγαπημένο μου παιδί…

Την ημέρα που θα προσέξεις ότι γέρασα, κι’ αυτό φοβάμαι ότι δεν θα αργήσει να γίνει, κάνε υπομονή και προσπάθησε να καταλάβεις… Μπορεί, τα χρόνια μου να πέρασαν… Μπορεί, οι ρυτίδες να χάραξαν το πρόσωπο μου... Όμως, ούτε η καρδιά μου έχασε την τρυφερότητα της, ούτε τα μάτια μου την καλοσύνη τους! Από την πρώτη στιγμή ήμουν δίπλα σου, και με ανείπωτη λαχτάρα περίμενα τον ερχομό σου! Και όταν το θαύμα έγινε, από την ευτυχία μου άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Στα χρόνια που πέρασαν, ήμουν δίπλα σου με την αγάπη που σου άξιζε και την τρυφερότητα που χρειαζόσουν! Όμως, ο χρόνος είναι αδυσώπητος, και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές! Γι’ αυτό, αν κάποια φορά λερωθώ την ώρα που τρώω, ή εάν δυσκολεύομαι να ντυθώ, δείξε κατανόηση… Θυμήσου, με πόση υπομονή, ξόδευα ώρες ατελείωτες, να σε βοηθώ! Όταν μιλάμε, εάν επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα δύο και τρεις φορές, μη με παρεξηγείς… Άκουσε με… Όταν ήσουν μικρό παιδί, έπρεπε να σου λέω πολλές φορές την ίδια ιστορία, μέχρι να σε πάρει ο ύπνος! Όταν δεν θέλω να κάνω ντους, μη θυμώνεις… Θυμήσου τις χιλιάδες δικαιολογίες που έβρισκες, προκειμένου να με πείσεις, να μη σε λούσω... Όταν διαπιστώνεις την άγνοιά μου πάνω στη νέα τεχνολογία, δώσε μου τον απαραίτητο χρόνο να προσαρμοστώ και μην με κοιτάς με ένα περιπαιχτικό χαμόγελο… Όταν συζητάμε και ξεχνάω κάτι, δώσε μου χρόνο να το θυμηθώ. Και εάν δεν μπορώ, μην εκνευρίζεσαι... Το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση, αλλά η χαρά, να είμαστε μαζί και να συζητάμε! Σου δίδαξα τόσα πολλά πράγματα! Να τρως σωστά… να ντύνεσαι σωστά… να αντιμετωπίζεις τη ζωή με θάρρος... Όταν δεν θέλω να φάω, μη με πιέζεις… Ξέρω πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι. Και όταν τα κουρασμένα πόδια μου, δεν μου επιτρέπουν να περπατώ, μη στενοχωριέσαι. Φυσικό είναι! Εσύ, δώστε μου το χέρι σου να κρατηθώ. Το ίδιο έκανα κι’ εγώ, όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα… Το ξέρω ότι η ηλικία μου δεν μου επιτρέπει να είμαι τόσο δραστήριος όσο θα ήθελα. Ως τόσο, τα καταφέρνω να επιβιώνω. Κάποια μέρα θα καταλάβεις τι εννοώ... Κάποια μέρα θα καταλάβεις, ότι παρά τα λάθη μου, πάντα ήθελα το καλύτερο για σένα. Και προσπάθησα, με όλες μου τις δυνάμεις, να ετοιμάσω το δρόμο σου! Δεν πρέπει να αισθάνεσαι λυπημένο, επειδή είσαι αναγκασμένο να με βλέπεις δίπλα σου. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. Η σοφία μου, σου είναι απαραίτητη.

Δώσε μου το χέρι σου και βοήθησε με να τελειώσω τον δρόμο μου, με υπομονή, αγάπη και ειρήνη. Κι’ εγώ, θα σου το ξεπληρώσω με ένα χαμόγελο και με την απέραντη αγάπη που έχω μέσα μου για σένα…

Μαμά μου μην ξεχνάς

1. Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις ό,τι σου ζητώ. Σε δοκιμάζω, μονάχα για να δω.
2. Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά.
3. Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος απ’ ό,τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά τον σπουδαίο.
4. Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυό μας.
5. Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.
6. Μην αναστατώνεσαι τόσο όταν σου λέω ‘δεν σε χωνεύω’. Δεν απευθύνομαι σε σένα, αλλά στη δύναμη που έχεις να εναντιώνεσαι.
7. Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.
8. Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα – ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.
9. Μη μου κάνεις συνέχεια παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.
10. Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάς.
11. Μην υπερτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με σπρώχνουν στην ψευτιά.
12. Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα.
13. Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο θα ανακαλύψεις πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.
14. Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
15. Μη διανοηθείς ποτέ ότι θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου, μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα.
16. Μην ξεχνάς πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σε παρακαλώ, παραδέξου το!
17. Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε, σε παρακαλώ.
18. Μη ξεχνάς πως δεν θα μπορέσω ν’ αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να στο πώ, έτσι δεν είναι;…

[Ρούντολφ Ντράικωρς]

Ανατροφή των παιδιών (κατά τον R. Russel και την Unicef)

Τα παιδιά μαθαίνουν από τον τρόπο που ζουν:

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ενθάρρυνση:
Μαθαίνει να έχει εμπιστοσύνη.

Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση.

Αν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.