Μετάφραση κειμένου που μου είχαν στείλει, παλαιότερα, υπό μορφή Powerpoint file
Δίλημμα - Απόφαση
Η παρακάτω ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα και πραγματικά μας δίνει μια εικόνα για τη Λήψη Αποφάσεων.
Μια ομάδα παιδιών παίζει κοντά στις ράγες δύο σιδηροδρομικών γραμμών, εκ των οποίων η μία ακόμη σε χρήση ενώ η άλλη παροπλισμένη. Μόνο ένα από τα παιδιά παίζει στην εγκαταλελειμμένη ράγια, ενώ τα υπόλοιπα παίζουν πάνω στη ράγια που ακόμα χρησιμοποιείται. Το τραίνο πλησιάζει κι εσείς είστε ακριβώς δίπλα στο σημείο που οι δύο γραμμές χωρίζονται. Μπορείτε (μετακινώντας το σχετικό μοχλό) να αλλάξετε την πορεία του τραίνου, ώστε αυτό να κινηθεί στην παροπλισμένη γραμμή και να σώσετε, έτσι, τα περισσότερα παιδιά. Ωστόσο, με την ενέργειά σας αυτή, θα σήμαινε ότι θα θυσιάζατε το παιδί που παίζει μόνο του σε αυτή την παροπλισμένη γραμμή. Ή μπορείτε να αφήσετε το τραίνο να ακολουθήσει την πορεία του!...
Κάνετε ένα διάλειμμα και σκεφθείτε τι είδους απόφαση θα μπορούσατε να πάρετε!... Αναλύστε την κατάσταση ... Σκεφθείτε! Αποφασίστε τι απάντηση θα δώσετε! Και μετά… προχωρήστε (στην ανάγνωση της συνέχειας του κειμένου αυτού)…
Οι περισσότεροι άνθρωποι θα επιλέξουν, μάλλον, το να αλλάξουν την πορεία του τραίνου και να θυσιάσουν μόνο ένα παιδί. Το να σωθούν τα περισσότερα παιδιά, με “κόστος” τη θυσία ενός μόνο παιδιού είναι, για τους περισσότερους ανθρώπους, ηθικά και συναισθηματικά, η ορθή απόφαση. Όμως, σκεφθήκατε ότι και το παιδί που είχε επιλέξει να παίζει πάνω στην εγκαταλελειμμένη γραμμή, είχε πάρει, στην πραγματικότητα, την ορθή απόφαση, να παίζει δηλαδή σε ένα ασφαλές σημείο; Ωστόσο (σύμφωνα με την απόφαση των περισσοτέρων) θυσιάζεται εξαιτίας του ότι οι αδαείς φίλοι του επέλεξαν να παίζουν εκεί όπου υπήρχε κίνδυνος!....
Αυτό το είδος διλήμματος συμβαίνει γύρω μας και αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Στο γραφείο, στην κοινότητα, στην πολιτική, και ιδιαίτερα σε μια δημοκρατική κοινωνία, η μειονότητα συχνά θυσιάζεται για την πλειοψηφία, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη η ανοησία ή η άγνοια της πλειοψηφίας και η διορατικότητα ή η γνώση της μειονότητας.
Το παιδί που επέλεξε να μην παίζει με τα υπόλοιπα πάνω στην χρησιμοποιούμενη ράγια του τραίνου αγνοείται! Και στην περίπτωση που αυτό θα θυσιαστεί, κανείς δεν θα χύσει δάκρυα γι’ αυτό.
Η σωστή απόφαση δεν είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την πορεία του τραίνου, διότι τα παιδιά που παίζουν πάνω στην εν λειτουργία γραμμή, θα έπρεπε να γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή είναι σε λειτουργία και πρέπει να φύγουν μακριά μόλις ακούσουν τη σειρήνα του τραίνου. Εάν εκτρέψουμε το τραίνο, το μοναχικό παιδί θα σκοτωθεί σίγουρα, εξαιτίας του ότι ποτέ δεν σκέφθηκε – υπέθεσε ότι το τρένο θα μπορούσε να ακολουθήσει αυτή την αχρηστεμένη ράγια! Επιπλέον, αυτή η ράγια δεν ήταν σε χρήση πιθανώς επειδή δεν ήταν ασφαλής. Εκτρέποντας την πορεία του τραίνου σ’ αυτή την αχρηστεμένη (και πιθανόν μη ασφαλή) ράγια, θα διακυβεύαμε τις ζωές όλων των επιβατών του τραίνου. Και η προσπάθειά μας να σώσουμε μερικά παιδιά θυσιάζοντας ένα παιδί, θα μπορούσε να καταλήξει στη θυσία εκατοντάδων ανθρώπων για να σωθούν αυτά τα λίγα παιδιά.
Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι η ζωή είναι γεμάτη από σκληρές αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, δεν συνειδητοποιούμε ότι οι βιαστικές αποφάσεις δεν μπορούν πάντα να είναι οι σωστές.
"Να θυμάσαι ότι αυτό που είναι σωστό δεν είναι πάντα δημοφιλές… και ότι αυτό που είναι δημοφιλές δεν είναι μα πάντα το σωστό!".
Όλος ο κόσμος κάνει λάθη. Αυτός είναι ο λόγος που βάζουν γομολάστιχες στα μολύβια.
Αγγλικό πρωτότυπο κείμενο, εδώ:
http://eaglestefanos.blogspot.com/2009/05/dilemma-decision.html
